Morgunblaðið - 12.11.2015, Síða 84

„Bændalaginu“ er Tómas á kara-
bískum slóðum en í „Minni“ svífur
hinn norræni andi yfir eins og
stundum á árum áður hjá Tómasi.
Skífa sem hittir í hjartastað.
Sunna Gunnlaugs:
Celito Lindo
(Sunny Sky 2015) bbbbn
Þetta er þriðji diskur Sunnu
með tríóinu með Þorgrími Jóns-
syni bassaleikara og eiginmann-
inum, Scott McLemore trommara.
Ef eitthvað er stendur þessi disk-
ur hinum (Long Pair Bond og Dis-
tilled) framar. Sunna á fjögur lög,
Scott þrjú og Þorgrímur eitt. Þrír
þekktir söngdansar eru á disk-
inum og efla hann ef eitthvað er.
Það er mikil gróska í djassdiska-
útgáfu á Íslandi í ár og trúlega
munu þeir ná vel hálfum öðrum
tug áður en jólahátíðin hefst með
myrkri birtu sinni. Um fimm þess-
ara diska hefur verið fjallað í
Morgunblaðinu og hér bætast
fjórir í hópinn.
Ómar Guðjónsson og Tóm-
as R. Einarsson: Bræðralag
(Blánótt 2015) bbbbn
Tómas og Ómar hafa þeyst
landshorna
milli og
boðað fagn-
aðarerindi
djasslistar
sinnar.
Bræðralag
þeirra er
líka sterkt
og man ég vart eftir athyglisverð-
ari gítar/bassa-dúett norrænum
síðan Fischer/Vinding-dúettinn
var í fullu fjöri. Þeir félagar eru
þó ólíkir dönsku kollegunum;
Tómas þungur í bassaleik sínum
og Ómar framsækinn og lítt hefð-
bundinn. Þeir eiga fimm lög hvor
á diskinum og ríður Tómas á vaðið
með flottum og sveifluríkum ópusi,
„Þrátt fyrir allt“, sem hefst eins
og gott dægurlag frá blómatíma
Hauks og Alfreðs, en fljótt tekur
djassinn yfir og undir lagrænum
spuna Ómars gengur bassi Tóm-
asar voldugur en þrunginn sveiflu.
Tómas er maður fárra tóna eins
og Charlie Haden og fer sjaldan
með fleipur í tónhugsun sinni.
Þeir sem hafa talið Tómas týndan
í karabíusveiflunni ættu að hugsa
sig tvisvar um og hlusta á þessa
skífu. Þarna bregður fyrir bláum
tónum víða og í „Sveitamanna-
blús“ Tómasar er gítarsóló Ómars
á pari við það besta í þeim geira.
Öll lög Ómars eru athyglisverð og
melódískur seiður hans í hæstum
hæðum í „Bræðraborg“. Í
Það er ekki
síðri list að
taka lög
annarra og
endurskapa
en að flytja
eigin lög,
þótt sumir
tali um slíkt
af lítilsvirðingu. Það var mikilvægt
skref hjá Sunnu að fara að leika
með eigin tríói íslensku – og Scott
teljum við nú til íslenskra – heldur
en nota oftast erlenda spilara, þótt
margir væru þeir frábærir. Það er
fátt sem gefur tónlistinni jafn-
mikið vægi og vel samspiluð sveit.
Titillagið mexíkanska og
„Summertime“ Gershwins hljóma
vel, en þó finnst mér „Johansburg,
Illinois“ Toms Waits betra – eins
og úr smiðju Bills Evans. Þor-
grímur á fallega ballöðu á skíf-
unni, „Vetrarstef“, sem er jafnvel
enn tærara en „Smiling Faces“ á
Distilled. Scott er einnig á ljóð-
rænu nótunum í einu af betri lög-
um disksins, „Compassions“. „Til-
tekt“ Sunnu er áhrifamikil, hvort
sem tekið hefur verið til í stofu
eða hugarskoti. Þetta eru ekki
eintómar ballöður. Blúsaðar og
fönkaðar línur skjóta upp kollinum
eins og í „Dry Cycle“ og „Ice-
landic Blues“ Sunnu og „Work-
around“ Scotts og svo er haldið
áfram með samspunann, eins og á
fyrri skífum: „Spin“. Þetta er tríó-
plata sem svíkur engan sem ann
vönduðum nútímalegum djassi
með norrænum hughrifum.
K-tríó: Vindstig
(K-tríó 2015)  Þá er önnur plata K-tríósins
með nýju
áhöfninni
komin út.
Hún er ansi
ólík Meat-
ball Evening
og fyrri K-
tríó-skífum
Kristjáns.
Þetta er svíta í 13 köflum, sem all-
ir bera veðurheiti. Þetta er sem-
sagt „frásagnartónlist“. Verkið
upphefst á „Logni“ fyrir „tilreitt“
píanó og því lýkur á lognspuna
sem hljómar eftir um mínútuþögn
á diskinum eftir lokakafla svít-
unnar „Fárviðri“. Þessi tónlist er
um margt ólík fyrri verkum Krist-
jáns – galsinn og húmorinn er
ekki í öndvegi eins og oft áður,
þótt ekki sé honum úthýst. Ekki
er ólíklegt að nám Kristjáns við
músíkkonservatoríið í Amsterdam
hafi leitt hann inn á nýjar brautir
í tónsmíðum, að minnsta kosti er
margt með blæ tónskálda frá fyrri
hluta síðustu aldar. Það þýðir þó
ekki að þetta sé ekki flottur djass,
hvort sem hann er tónal eða atón-
al, og skálmið, sem Kristján hefur
stúderað, gleymist ekki. Því
bregður fyrir í „Allhvössum
vindi“, og þar er rífandi húmor og
burstar og „slappbassi“. Blásturs-
hljóðfæri setja eilítinn svip á verk-
ið. Kristján bregður fyrir sig
flautu, bassaleikarinn Pat Cleaver
básúnu og trommarinn Andris Bu-
ikis melódiku. „Gola“ er seiðandi
ballaða impressjónísk og svo er
flott sveifla í „Ofsaveðri“ milli
þess sem tónhviðurnar skella á
okkur. „Fárviðrið“ er kröftugt og
þessi svíta er örugglega upphaf
að nýju landnámi í tónmáli Krist-
jáns. Bara að skífuumbúðirnar
hefðu hæft innihaldinu.
Jónsson & More:
No Way Out
(Sunny Sky 2015)  Það er mikið gleðiefni að Ólafur
Jónsson
tenórsaxó-
fónleikari
skuli nú
heyrast á
heilli
skífu, þar
sem Þor-
grímur
bróðir hans slær bassa og Scott
McLemore trommur. Eitt flott-
asta hryndúó landsins. Hingað til
hefur Ólafur helst heyrst á skíf-
um í stuttum sólóum með Stór-
sveit Reykjavíkur. Hann hefur
lengi verið einn helsti tenóristi
landsins, en ávallt staðið í skugga
Jóels Pálssonar og Ómars Guð-
jónssonar. Hann er mun hefð-
bundnari saxófonleikari en þeir;
splundrar hvorki tónheimum eins
og Jóel né svífur ofar skýjum eins
og Óskar. Hann er eins og Hank
Mobley með Rollins á aðra hönd
en Coltrane hina, svo dæmi sé
tekið frá bómaskeiði harðbopps-
ins.
Ólafur hefur tekið stórstígum
framförum hin síðari ár og hér
birtist fullþroska saxófónleikari
með mótaðan stíl. Hann er hæ-
verskur á stundum, mjúktóna en
þó oft ágengur eins og í ópusi
sínum „Happy“ eða snilld-
arballöðu Scotts „Unwound“, svo
ekki sé minnst á skrautsýningu
Þorgríms, „Rhythm Schizm“, en
titillinn lýsir ópusnum vel. Hann
getur verið dexterískur með ríf-
andi blússveiflu eins og í „Cold
Stuff“ Þorgríms og svo dálítið
ruddalega urrandi í „Mystery“,
einnig eftir Þorgrím. Skífan hefst
á nýboppi og lýkur á bíboppi. Þar
á milli er skautað í ýmsar áttir,
meira að segja á svelli hins klass-
íska frjálsdjass. Ef ég ætti að
velja íslenska skífu ársins fyrir
kjarnadjassunnandann væri það
þessi. Skelltu henni undir geisl-
ann og þú ert kominn í djass-
klúbbinn!
Frá blúsuðum ballöðum
til harðkjarnadjass
Geisladiskar
Vernharður Linnet linnet@simnet.is
Bræðralag Skífa Ómars og Tóm-
asar R. hittir í hjartastað.
K-tríó Vindstig er svíta í 13 köflum, sem allir bera veðurheiti.
Vönduð „…svíkur engan sem ann vönduðum nútímalegum djassi með
norrænum hughrifum,“ segir um plötu Tríós Sunnu Gunnlaugs.
Jónsson & More Íslensk skífa árs-
ins fyrir kjarnadjassunnandann.
84 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2015
Fákafeni 9 | 108 Reykjavík | Sími 553 7060 | Opið mánud.-föstud. 11-18 og laugard. 11-16
www.facebook.com/gaborserverslun
Dömuskór
í úrvali