Morgunblaðið - 03.12.2015, Síða 67

67
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 2015
árangur að fara varlega og kurt-
eislega að fólki, og að fólk hefði
tilhneigingu til að stoppa fugla
eins og mig af, sem voru alltaf að
reyna að upphefja sjálfa sig.
Varð mér oft hugsað til setn-
ingar úr Biblíunni sem segir: „Sá
sem upphefur sjálfan sig mun nið-
urlægður verða“.
Þessi setning þýddi augljóslega,
að það væri skynsamlegt, prakt-
ískt talað, að vera hógvær, lít-
illátur o.s.frv. og ég sá að það
virkaði þegar ég prufaði það. Fór
mig nú að gruna að ég þyrfti, í
fyllingu tímans, að breyta yfir í
lífsstíl mýktar og sátta… bæði til
þess að menn bremsuðu mig síður
af… og svo til að halda heilsunni.
Mig fór líka að gruna að svona
breyting úr hörku í mýkt gæti
reynst grunnur að nýrri að-
ferðafræði í hönnun og skipulagi.
Einkenni þessar aðferðafræði væri
að vinna meira með ferlum í tím-
anum, en til þess þarf að temja sér
þolinmæði!
Ég lærði mikið á að stúdera
gamla íslenska málshætti: „Bíða
má sér til batnaðar“… „Sá fær byr
sem bíður“. Í seinni málshættinum
er vísað til eðlis ferla í náttúrunni:
Byr mun gefast… það er ekki
spurning um hvort, heldur hve-
nær, því byrinn – þ.e. rétti tíma-
punkturinn mun koma. Að bíða
eftir rétta tímapunktinum krefst
þolinmæði og visku, en takist
mönnum þetta verður framkvæmd
verkefnanna miklu auðveldari.
Enska hugtakið „timing“ er nú
orðið viðurkennt sem mikið lyk-
ilatriði.
Leið nú og beið og var ég stund-
um að velta þessu fyrir mér. Eitt
sinn þegar ég er að blaða í bókum
í Eymundsson í Austurstræti,
rekst ég á litla bók með fínlegri
forsíðu. Hét hún Bókin um veginn
og var einskonar ljóðabók skrifuð
af kínverskum fræðimanni, Lao-
Tse, fyrir um 500 árum.
Þarna fór ég nú að blaða, og
vöktu heiti „ljóðanna“ strax at-
hygli mína: „Dyggðin er eins og
vatnið“, „Starf í hógværð“ og
„Skyldur mikilsverðari en kröfur“.
Fór ég nú að skynja að hérna voru
einhver mikil tíðindi að gerast í lífi
mínu, og eftir að hafa blaðað í
nokkurn tíma var ég allt í einu
eins og lostinn eldingu! Ég stóð
þarna alveg stífur og starði á bók-
ina. Eftir nokkurn tíma lagði ég
bókina frá mér og gekk út í borg-
arlífið til að reyna að jafna mig og
að reyna að byrja að skilja hvað
þarna hafði gerst.
Stuttu seinna keypti ég bókina
og byrjaði að stúdera þá heims-
mynd mýktar og aðlögunar sem
þarna er útskýrð – en að vísu á
frekar dularfullan hátt.
Þegar ég kom til Kaliforníu og
Berkeley í doktorsnám, sá ég að
þar ríkti miklu meiri mýkt en í
Evrópu og að bækur á borð við
Bókina um veginn voru þar í há-
vegum hafðar.
Fór svo að það varð aðalverk-
efni doktorsritgerðar minnar að
útskýra vandkvæðin sem stöfuðu
af hinni vestrænu, hörðu, heims-
mynd, og sýna hvernig hægt væri
að nota hina austrænu og mjúku
heimsmynd til að finna leiðir til
aðlögunar og samfléttunar í hönn-
un og skipulagi.
Húsarústir Móderníska úthverfið í Pruit ingo. Eina ráðið var að sprengja það upp. Róttækni í loftinu Stúdentar yfirtaka kennslustund í Berlín.