Morgunblaðið - 03.12.2015, Side 68

68 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. DESEMBER 2015
✝ Jónína Rann-veig Kjartans-
dóttir fæddist að
Kleifum í Ólafsfirði
29. september 1940.
Hún lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 23. nóv-
ember 2015.
Jónína, eða Jóna
eins og hún var allt-
af kölluð, var dóttir
hjónanna Kjartans
Tómasar Guðjónssonar, f. 29.3.
1907, d. 7.12. 1998, og Halldóru
Friðgerðar Maríasdóttur, f.
30.5. 1919, d. 30.10. 1970.
Jóna fluttist með foreldrum
sínum til Bolungarvíkur árið
1944. Hún var elst 10 systkina.
Systkini Jónu eru Vilborg
Guðný, f. 19.9. 1942, Kjartan
Jóna og Jón Eggert eign-
uðust fimm börn. Þau eru: 1)
Víðir, f. 31.1. 1956, búsettur á
Akureyri, maki hans er Jóna S.
Arnórsdóttir og eiga þau fjögur
börn. 2) Margrét, f. 26.12. 1959,
búsett í Reykjavík, maki hennar
er Guðmundur Jón Matthíasson
og eiga þau tvo syni. 3) Guð-
mundur Þórarinn, f. 19.12.
1960, búsettur á Akureyri, maki
hans er Vigdís E. Hjaltadóttir
og eiga þau fjögur börn. 4) Frið-
gerður Brynja, f. 4.3. 1963, bú-
sett í Reykjavík, maki hennar er
Páll Ingi Kristjónsson og á hann
þrjú börn. 5) Svala, f. 12.3. 1967,
búsett á Akureyri, maki hennar
er Birkir Hreinsson og eiga þau
þrjú börn.
Jóna bjó lengst af í Bolung-
arvík. Lengst af starfaði hún á
leikskóla, bæði í Bolungarvík og
í Reykjavík eftir að hún flutti
þangað árið 1996.
Útför Jónu fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 3. desember
2015, og hefst athöfnin klukkan
13.
Halldór, f. 5.9.
1944, d. 5.2. 1968,
Gunnar Páll, f.
14.4. 1946, Hlíðar,
f. 19.8. 1948, Sig-
ríður, f. 5.6. 1950,
Bergmundur Bær-
ing Ólafur, f. 21.11.
1951, d. 24.9. 1985,
Jónmundur, f. 12.7.
1955, María
Sveinsína f. 11.1.
1957, d. 23.3. 1978,
Reimar Hafsteinn, f. 24.11.
1958.
Þann 16.4. 1960 giftist Jóna
Jóni Eggert Sigurgeirssyni, f.
17.10. 1937, d. 15.12. 1995. For-
eldrar hans voru Sigurgeir Sig-
urðsson, f. 22.7. 1902, d. 29.7.
1995, og Margrét Guðfinnsdótt-
ir, f. 29.3. 1909, d. 3.10. 1994.
Nú er elsku mamma mín farin.
Mamma var einstaklega góð og
skemmtileg kona. Ég var svo
heppin að eiga mömmu sem einn-
ig var einn af mínum bestu vin-
um, mamma bjó í Reykjavík,
núna síðast í Mörkinni, þar leið
henni vel, átti þar virkilega fal-
legt heimili og góðar vinkonur.
Mamma var alltaf fyrst til mín
þegar ég eignaðist börnin mín.
Þegar ég fótbrotnaði var mamma
komin með fyrstu vél norður,
alltaf tilbúin að gera það sem hún
gat, sem var mér ómetanlegt.
Oft áttum við fjölskyldan leið
um Reykjavík og var þá alltaf
komið fyrst til mömmu sem
gjarnan var farin að bíða, svo var
farið að erinda eitt og annað í
borginni þegar við svo kíktum
aftur á mömmu sagði hún alltaf:
„Hvar hafið þið nú verið í allan
dag?“
Það er skrítið að sitja hér og
skrifa minningargrein um
mömmu, á sama tíma bíð ég eftir
fyrsta barnabarninu mínu sem
við báðar vorum svo spenntar
fyrir og töluðum mikið saman
um.
Jóna þín eignaðist yndislegan
dreng, við eigum eftir að segja
honum mikið frá þér.
Ég kveð þig með miklum sökn-
uði, elsku mamma mín.
Þín
Svala.
Þú ert gull og gersemi
góða besta mamma mín.
Dyggðir þínar dásami
eilíflega dóttir þín.
Vandvirkni og vinnusemi
væntumþykja úr augum skín
Hugrekki og hugulsemi
og huggun þegar hún er brýn.
Þrautseigja og þolinmæði
– kostir sem að prýða þig.
Bjölluhlátur, birtuljómi,
barlóm, lætur eiga sig.
Trygglynd, trú, já algjört æði.
Takk fyrir að eiga mig.
(Anna Þóra)
Elsku mamma mín. Engin orð
geta lýst því hversu erfitt mér
finnst að þurfa að kveðja þig. Þú
varst mér svo miklu meira en
mamma, við vorum svo miklar
vinkonur. Við gátum talað um allt
milli himins og jarðar. Við gátum
endalaust hlegið saman. Það er
skrýtin tilhugsun að geta ekki
hringt í þig og ekki lengur komið
við hjá þér á leið heim úr vinnu.
Að lokum þakka ég fyrir allt,
og bið um að góður guð styrki
okkur öll, sem vorum þér svo
kær.
Guð geymi þig, elsku besta
mamma mín.
Þín
Friðgerður.
Mig langar að minnast tengda-
móður minnar með örfáum orð-
um, eða Jónu Kjartans eins og
hún var alltaf kölluð. Ein af þeim
minningum sem ég á um hana
var þegar við Friðgerður
ákváðum að fara til Cannes í
Frakklandi og buðum Jónu að
koma með okkur. Þetta átti að
vera þægileg ferð með viðkomu í
London. Þegar líður að því að við
förum byrjar að gjósa í Eyja-
fjallajökli með tilheyrandi röskun
á flugi. Við vorum þá að velta fyr-
ir okkur að fresta ferðinni, en þá
heyrir Jóna að það standi til að
fljúga frá Akureyri til Glasgow
og spurði hvort við ættum ekki
bara að keyra frá Reykjavík til
Akureyrar og fljúga þaðan, það
voru ekki vandamál hjá henni
heldur bara lausnir. Hún ætlaði
til Cannes með okkur að heim-
sækja barnabörn sín, þau Jón
Eggert og Stellu sem ráku þar
hótel. Við flugum frá Akureyri til
Glasgow og þar biðum við í 12
tíma, þaðan flugum við til Lond-
on og svo til Nice í Frakklandi.
Þetta var 24 tíma ferðalag en
aldrei kvartaði Jóna. Ferðin var
frábær og við skemmtum okkur
mjög vel .
Ég á eftir að sakna þess að
koma á Suðurlandsbrautina til
Jónu, fá pönnukökur og ræða
landsins gagn og nauðsynjar.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Guð geymi þig.
Páll Ingi.
Hún var einstök perla.
Afar fágæt perla,
skreytt fegurstu gimsteinum
sem glitraði á
og gerðu líf samferðamanna hennar
innihaldsríkara og fegurra.
Fáar perlur eru svo ríkulega búnar,
gæddar svo mörgum af dýrmætustu
gjöfum Guðs.
Hún hafði ásjónu engils
sem frá stafaði ilmur
umhyggju og vináttu,
ástar og kærleika.
Hún var farvegur kærleika Guðs,
kærleika sem ekki krafðist endur-
gjalds.
Hún var vitnisburður
um bestu gjafir Guðs,
trúna, vonina, kærleikann og lífið.
Blessuð sé minning einstakrar perlu.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Hafðu hjartans þakkir fyrir
allt og allt, tengdamóðir mín til
40 ára.
Guðmundur Jón Matthíasson.
Í dag kveð ég þig, elsku
tengdamamma sem reyndist mér
svo vel frá mínum fyrsta degi
innan fjölskyldunnar. Þegar við
Víðir hófum búskap okkar varstu
okkur innan handar. Ég gat allt-
af leitað til þín þegar mig vantaði
ráð varðandi heimilishaldið,
hvort sem um var að ræða mat-
argerð, sláturgerð eða sauma-
skap, og voru þau fúslega veitt af
hógværð og mildi. Ráðleggingar
þínar hjálpuðu mér þá og mun ég
alltaf búa að leiðsögn þinni. Hlý-
hugurinn, væntumþykjan og
hjálpsemin skein í gegn. Ég get
svo sannarlega sagt að ég hafi
unnið stóra vinninginn þegar
kom að tengdamömmu, elsku
Jóna mín.
Ég fann það strax og ég kom
inn í fjölskylduna hvað þú varst
góð mamma, hlý og mild. En gast
líka alveg verið föst fyrir, það
þurfti líka. Börnin þín báru mikla
virðingu fyrir þér, þú varst klett-
urinn þeirra og fyrirmynd. Þér
var svo mikið í mun að þeim
gengi vel, þú fylgdist vel með öllu
því sem þau gerðu. Alltaf spurðir
þú mig að því hvernig gengi hjá
Víði á sjónum og ég fann hvað þú
varst stolt þegar ég sagði þér að
það gengi vel.
Þú varst einstök amma. Börn-
unum mínum varstu svo góð og
heimilið þitt stóð þeim alltaf opið.
Þú fylgdist einstaklega vel með
öllu því sem barnabörnin og svo
síðar barnabarnabörnin gerðu,
hvort sem það var í námi, vinnu
eða í einkalífinu. Það var í raun
ótrúlegt eftir því sem fjölgaði í
hópnum hvað þú náðir að fylgjast
vel með og af slíkum áhuga. En
það gerðir þú svo sannarlega. Ég
man svo vel eftir því þegar börn-
in mín voru í grunnskóla, þá vildu
þau alltaf hringja strax í ömmu
og afa og segja einkunnirnar sín-
ar. Og ég veit að þú varst svo
stolt.
Þér leið svo vel innan um börn-
in þín og barnabörnin, þér fannst
fátt betra en að vera með fullt
hús af fólkinu þínu. Þá varstu svo
sannarlega í essinu þínu, vildir
vera með og taka þátt í gleðinni
sem þú gerðir allt fram á síðasta
dag.
Það er svo erfitt og skrýtið að
geta ekki hringt í þig, elsku
tengdamamma, og fengið ráð við
baksturinn eða eldamennskuna.
Þú varst kletturinn, miðjan, höf-
uð fjölskyldunnar. En nú ertu
horfin á braut.
Farnir ástvinir taka vel á móti
þér, ég veit það.
Takk fyrir allt, elsku tengda-
mamma mín.
Þín,
Jóna.
Það er sárt að setjast niður og
skrifa þessi orð um elskulega
tengdamóður mína. Jónu kynnt-
ist ég sautján ára gömul þegar ég
kom inn á heimili þeirra hjóna í
Völusteinsstræti 14. Mín fyrsta
heimsókn til þeirra er mér mjög
minnisstæð en hana bar upp á
sjómannadaginn sem var mikill
hátíðisdagur í fjölskyldunni.
Jóna bauð upp á bragðmikil vest-
firsk svið sem mér þótti afar sér-
stök á þeim tíma en lærði þó að
meta og tók þann sið upp seinna
meir.
Jóna var afar umhyggjusöm
og hlý kona sem setti sjálfa sig
sjaldan í fyrsta sæti. Hún fylgd-
ist alltaf vel með fjölskyldunni
sinni og var viðstödd allar út-
skriftir barnabarna sinna og
stoltið leyndi sér ekki. Mér mun
seint líða úr minni 30. ára afmæl-
isdagurinn minn þegar þau hjón
voru á leið vestur eftir dvöl í
Reykjavík en ákváðu að taka smá
krók og koma norður, mér alveg
að óvörum. Þegar þau sáu undr-
unarsvipinn á mér sagði Jóna
skellihlæjandi: „Okkur datt bara
í hug að líta við“ eins og ekkert
væri sjálfsagðara. Mér þótti
mjög vænt um þessa óvæntu
heimsókn þeirra sem sýndi vel
væntumþykju hennar.
Gaman þótti mér að fylgjast
með því hve létt Jóna sinnti
heimilisverkunum. Það var sama
hvort það voru almenn húsverk,
eldamennskan eða heilu skírnar-
veislurnar, hún hristi þetta allt
fram úr erminni og kræsingar á
borð við frómas, jólaköku og
pönnukökur voru bornar á borð
án þess að maður tæki eftir því.
Sú uppskrift sem stendur þó
hæst er jólaísinn, sem mun án efa
fylgja afkomendum hennar alla
tíð.
Líf Jónu snérist mikið um sjó
og oft spruttu fram fjörugar um-
ræður í eldhúsinu um sjó-
mennskuna, pólitík og útgerð.
Þetta var eitthvað sem ég þekkti
ekki en átti eftir að kynnast. Í
gegnum tíðina hefur mér því oft
verið hugsað til hennar því sjó-
mannskonur þurfa að vera sjálf-
stæðar og það var hún Jóna svo
sannarlega, þrátt fyrir mörg og
erfið áföll í hennar fjölskyldu,
alltaf stóð hún tengdamamma
eins og klettur.
Elsku tengdamamma, þakka
þér fyrir son þinn og allar ljúfu
stundirnar. Hugur minn og Guð-
mundar var hjá þér síðustu dag-
ana þína þó við værum fjarver-
andi. Ég veit að nú líður þér vel í
faðmi Nonna.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Foersom – Sb. 1871 – S. Egilsson)
Þín tengdadóttir,
Vigdís E. Hjaltadóttir.
Elsku amma mín. Það er eitt-
hvað svo óraunverulegt að sitja
hér og skrifa þessi orð, svo
ósanngjarnt, svo hrikalega sorg-
legt.
Þú varst þessi klettur sem
hægt var að stóla á. Hlýjan og
væntumþykjan, elsku amma, þú
einstaka og góða kona.
Þú varst ekki nema 37 ára
þegar ég fæddist. Samband okk-
ar var og verður alltaf einstakt.
Þegar ég var að alast upp í Bol-
ungarvík kom ég oft á dag til þín
og afa, hvort sem það var til að
detta inn í spjall, fá kóngabrauð,
kökur eða pönnukökur eða horfa
á vídeó, enda komumst við nú
ekki oft í slíkan munað þar sem
vídeótæki var ekki til á okkar
heimili. Ég kann Stellu í orlofi ut-
an að, en sú spóla var meira og
minna í tækinu þegar við bræður
vorum í heimsókn. Oft sat ég líka
inni í stofu og hlustaði á tónlist.
Reyndar sá ég eitthvað í þessum
plötum ykkar afa sem jafnaldrar
mínir voru ekkert hrifnir af en
meistarar á borð við Ragga
Bjarna og Alfreð Clausen fengu
iðulega að hljóma þegar ég var í
heimsókn.
Svo margar dýrmætar minn-
ingar. Ferðalögin með ykkur afa
inn í Reykjanes, kríurúnturinn
sem ég og þú fórum í og þú varst
eitthvað annars hugar og keyrðir
út af og baðst mig um að segja
afa ekki frá, eða allar næturnar
sem við systkinin skiptumst á að
gista hjá þér á meðan afi var úti á
sjó. Yndislegar minningar sem
ég geymi í hjarta mínu. Ein af
fyrstu bernskuminningum mín-
um tengist þér. Þá varst þú að
fylgja mér heim á dimmu vetr-
arkvöldi. Stjörnurnar nutu sín
sem aldrei fyrr. Ég spurði þig
hvað þessar stjörnur væru eig-
inlega. Þú sagðir mér að þetta
væru englarnir að kíkja niður úr
himnaríki. Og nú ert þú einn af
þessum englum, elsku hjartans
amma mín. Fylgist með okkur,
vakir yfir mér og passar mig.
Varst dugleg við það, að reyna að
passa mig. Þegar ég hafði aldur
til að fara á mitt fyrsta ball sagðir
þú: Valdimar minn, er þessi sam-
koma nú eitthvað fyrir þig? Og
þar við sat, ég fór bara niður á
vídeóleigu og tók spólur fyrir
okkur, sleppti þessu balli. Eins á
erfiðum tímum í lífi mínu tókstu
ekki annað í mál en að ég gisti hjá
þér. Alltaf með opinn faðminn,
elsku amma mín.
Þú varst alveg einstök kona,
hallmæltir aldrei nokkrum manni
og settir alltaf alla aðra en sjálfa
þig í fyrsta sætið. Þurftir að
passa að allir hefðu það gott,
hefðu nóg að borða og liði vel. Ef
maður spurði þig um líðan þína
sagðir þú yfirleitt að þú hefðir
það fínt. Kvartaðir ekki.
Þú varst Víði Jökli yndisleg
langamma. Honum þótti svo
vænt um þig, fannst svo gott að
koma til þín. Takk fyrir að vera
honum svona góð, elsku amma
mín.
Ég er svo þakklátur fyrir sam-
verustundirnar sem við áttum á
afmælisdaginn þinn núna í lok
september. Þá eldaðir þú kjöt-
súpu fyrir allt fólkið þitt. Líf og
fjör á fallega heimilinu þínu. Á af-
mælisdaginn hans afa fórum við
svo saman í hádegismat til
Nonna bróður og svo í ísrúnt á
eftir.
Þú varst ekki tilbúin að fara.
Ætlaðir að vera lengur með okk-
ur. En þessum kafla er lokið og
næsti tekur við. Ég veit að Nonni
afi og elsku Stella systir taka vel
á móti þér.
Við hittumst svo síðar, elsku
besta amma mín.
Þinn,
Valdimar.
Ég naut þeirra forréttinda að
fá að alast upp í sama bæjarfélagi
og Jóna amma og Nonni afi. Þau
bjuggu miðsvæðis í Bolungarvík
og voru mjög „í leiðinni“, hvort
sem erindið var skólatengt, tóm-
stundatengt, eða bara búðarferð.
Því var ég heimagangur hjá þeim
alla mína barnæsku og gisti iðu-
lega mörgum sinnum í mánuði.
Barnabókahöfundar síðustu ald-
ar höfðu örugglega Jónu ömmu í
huga þegar þeir skópu ömmur
sinna sagna, svo vel passaði hún
við ímyndina af hinni hefðbundnu
ömmu. Hún var síbakandi, átti
alltaf ís í kistunni, mögulega
nammi í skúffu og gos í ísskápn-
um. Hún var óskaplega ljúf og
mild og man ég ekki til þess að
hún hafi byrst sig við okkur
systkinin þótt við værum fjögur
og oft sláttur á okkur. Hún hafði
þann hæfileika að fá mann til að
vilja haga sér og breyta rétt án
þess að hafa mikið fyrir því. Fyr-
ir hlut ömmu og afa í æskunni
verð ég ævinlega þakklátur og
Jónína Rannveig
Kjartansdóttir
Þann 16. nóvem-
ber sl. kvaddi þenn-
an heim hjartkær
tengdamóðir mín, Sesselja G.
Sigurðardóttir, eftir stutt veik-
indi. Hún Sella, eins og hún var
ávallt kölluð, var einstök kona,
alltaf jákvæð og alltaf glöð. Ég
mun ekki bara minnast hennar
sem bestu tengdamömmu sem
hægt er að eiga, heldur einnig
sem góðrar vinkonu og auka-
mömmu.
Ég var aðeins sautján ára þeg-
ar ég flutti inn á heimili tengda-
foreldra minna að Hlíðargerði 6
og hjá þeim bjuggum við Helgi
minn þegar við eignuðumst okk-
ar fyrsta barn, hana Önnu Maríu.
Það var ómetanlegt að búa hjá
tengdamömmu aðeins nítján ára
og með fyrsta barn. Hún kunni
sko á því tökin þegar magakveisa
angraði litla krílið.
Hún Sella mín var aðeins þrjá-
tíu og fimm ára þegar hún kom
inn í líf mitt og mér fannst hún
einhver flottasta kona sem ég
hafði kynnst. Hún var alltaf flott-
ust í klæðaburði, hárið óaðfinn-
anlegt og aldrei var rykkorn að
finna á heimilinu, þið sem þekkt-
uð hana vitið að ég er ekkert að
ýkja.
En undir þessu reisulega og
flotta yfirbragði var kona sem
hafði ýmislegt mátt reyna og lífið
var henni ekki bara dans á rós-
um. Innan við tvítugt gekk hún í
gegnum erfiðan móðurmissi með
tvo unga bræður sem hún varð að
hugsa um meira og minna.
Síðar í lífinu mátti hún svo þola
sviplegan sonarmissi þegar Jón
Ólafur, yngsta barn tengdafor-
eldra minna, lést í bílslysi aðeins
tólf ára gamall. En hún Sella mín
Sesselja Guðmunda
Sigurðardóttir
✝ Sesselja Guð-munda Sigurð-
ardóttir fæddist 4.
september 1930.
Hún andaðist 16.
nóvember 2015.
Sesselja var jarð-
sungin 30. nóv-
ember 2015.
stóð ætíð bein í baki
gegnum áföllin og
aldrei var á henni að
sjá að hún væri að
brotna undan þung-
anum. Hún var eins
og glæsilegt tré sem
bognar en brestur
ekki, þótt ágjöfin sé
mikil. Síðustu árin
hafa þær búið tvær
saman, Sella og hún
Sigríður, mágkona
mín, sem bundin er við hjólastól
og dásamlegt hefur verið að sjá
hversu vel þær hafa stutt hvor
aðra í gleði og sorg, sérlega eftir
lát hans Guðmundar tengda-
pabba fyrir níu árum. Ég held að
það hafi ekki verið fyrr en þegar
hann Helgi minn lést eftir erfið
veikindi 2013 að aðeins mátti sjá
hana kikna en áfram studdi hún
mig og huggaði, eins og hún hafði
alltaf verið til taks fyrir mig
gegnum þau 50 ár sem líf okkar
fléttaðist saman.
Elsku Sella mín, ég sakna þín
svo óumræðilega mikið en ég veit
að margir tóku fagnandi á móti
þér í eilífðinni.
Ég mun geyma mynd þína í
hjarta mér og minningu um bestu
tengdamömmu sem nokkur get-
ur hugsað sér. Þú ert mín hug-
mynd að einstakri hversdags-
hetju.
Mágkonum mínum, Stefaníu,
Kristínu og Sigríði, og fjölskyld-
um þeirra bið ég Guðs blessunar.
Þín tengdadóttir,
Sigrún Sjöfn.
Elsku amma, nafna og góð vin-
kona er farin til himna.
Það er skrýtið að hugsa til þess
að geta ekki lengur hringt í hana
eða komið í heimsókn í Skrið-
ustekkinn þar sem maður var
alltaf velkominn. Henni fannst
alltaf jafn gaman að sjá mann.
Þegar maður kom í heimsókn á
daginn var amma klædd í elegant
hversdagsföt með skyggð töff-
aragleraugu en á kvöldin var hún
komin í blágræna silkináttkjól-