Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2005, Síða 26

Kristín Agnarsdóttir
ÞANKASTRIK
Flótti úr stétt
hjúkrunarfræðinga
N'Iargt mjög gott hefur þó áunnist síðastliðin
ár. í heilbrigðiskerfinu, heilsugæslu, skólum og
samfélaginu, s.s. félagslegur stuðningur sem og
hjá samtökum sem styðja við ýmsa þjóðfélags- og
sjúklingahópa, þar er unnið óeigingjarnt starf sem
ekki má vanmeta.
Nú þegar enn eitt sumarið er á enda horfi ég til baka. Tíu
ára útskriftarafmæli mitt sem hjúkrunarfræðingur var sl.
vor. Mig langar aðeins að fara yfir hvar ég hef starfað og
velta fyrir mér hvernig ég upplifi breytta þjóöfélagsmynd
og breytt samfélag.
Þegar ég horfi um öxl lít ég yfir margbreyti-
legan og skemmtilegan veg, ég hef starfað
þessi tíu ár óslitið í hjúkrun. Reynsla mín
hérlendis er aðallega bundin við Landspítala
- háskólasjúkrahús og áður Landspítala og
Borgarspítala.
í London á bráðalyfjadeild og einnig starfi á
litlum herspítala í Bosníu reknum af breska, hollenska og kanadíska
hernum. Þangað fór ég í tvígang og var á vegum utanríkisráðuneytisins
undir eftirliti og vernd breska hersins, vann þar á almennri deild og
vöknun. Hérlendis hef ég starfað á lyfjadeildum, bráðadeildum s.s.
bráðamóttöku v. Hringbraut, slysa- og bráðamóttöku í Fossvogi og
nú undanfarið á bráðaþjónustu geðdeildar, göngudeild áfengis- og
vímuefna sem og lokaðri afeitrunardeild.
Þrátt fyrir neikvæða umræðu í fjölmiðlum oft á tíðum hef ég enn þá
skoðun að heilbrigðisþjónusta okkar sé mjög góð, en ég upplifi aukið
álag, sérstaklega á bráðadeildum. Aðgengi á höfuðborgarsvæðinu er
gott og bjóðum við upp á neyðarþjónustu sem því miður er of oft
misnotuð á kostnað þeirra sem mest þurfa á henni að halda. Að
mínu viti er sjálfsbjargarviðleitni fólks ábótavant og hlaupið strax
á bráðamóttöku vegna vandamála sem hægt er að leysa með meiri
fyrirhyggju og öðrum úrræðum.
Áhyggjuefni er að stöðugt verður erfiðara að fá
fagmenntað starfsfólk í umönnunarstörf vegna
gríðarlegs álags og launakjara sem ekki standast
samanburð við það sem býðst á hinum almenna
markaði. Flótti úr stétt hjúkrunarfræðinga virðist
vaxa. Þetta er alvarlegt mál þar sem öldruðum og
sjúkum fjölgar. Ljóst er að hugarfarsbreyting þarf
að koma til hjá stjórnvöldum og viðurkenning
á virði menntunar og ábyrgðar, en hún er ekki
fyrir hendi í dag. Hjúkrunarfræðingar eru stór
þrýstihópur og mikilvægt að við stöndum saman
um leiðréttingu á kjörum. Eftir tíu ára starf í fullri
vinnu með fyrrnefnda reynslu að baki og reglulegt
framgangsmat voru laun mín undir 230 þúsund
krónum fyrir dagvinnu. Eg sé ekki fyrir mér að
háskólamenntaður einstaklingur sem starfar á;
frjálsum markaði myndi sætta sig við þau kjör!
Framgangsmat hjúkrunarfræðinga tekur mið
af mörgum þáttum og er það vel en ég tel
vægi klínískrar reynslu ásamt fjölda námskeiða
ábótavant í tilteknu kerfi.
Mig langar í lokin að taka fram að ég lít björtum
augum á framtíðina. Ég tel Íslendinga vera sterka
þjóð sem býr við bestu aðstæður sem gerast.
Mér finnst við almennt vel upplýst og erum æ^
meðvitaðri um mikilvægi heilbrigðra lifnaðarhátta.
Þar sé ég mikla jákvæða breytingu á undanförnum
árum.
Þjóðfélagsbreytingar hérlendis hafa verið miklar á stuttum
tíma, við fórum úr sjálfsþurftarbúskap yfir í nútímaþjóðfélag
vestrænnar menningar á mjög stuttum tíma, tileinkuðum okkur
tækni og fræði og erum enn að. Hraðinn er ef til vill fullmikill
og þó að tíu ár sé ekki langur tími hef ég lifað miklar breytingar.
Það er eins og mér finnist við vera að fara fram úr okkur sjálfum
á stundum. T.d. breytingar á lífsstíl okkar og kröfur okkar um
velmegun. Lífsgæðakapphlaupið er gífurlegt hér á landi og
finnst mér algengt að einstaldingar slaki ekki á og njóti þess að
vera til.
Þunglyndi/þunglyndiseinkenni virðast algengari, offita eykst og
notkun harðra vímuefna skelfilega algeng, sérstaklega meðal
þeirra yngri.
Ég hef hug á að leggja mitt af mörkum og
bæta enn við mig og er að hefja meistaranám í
lýðheilsufræði við HR. Ég hef haft áhuga á þessu
námi í talsverðan tíma og ég fagna því að það
skuli nú vera í boði hér á landi. Markmið mitt er
að komast nær rótum vandamála og veikinda sem
ýta undir sjúkdómsmyndun með fyrirbyggingu
að leiðarljósi. Við hjúkrunarfræðingar erum í
lykilaðstöðu í samfélaginu til að kenna, fræða og
fyrirbyggja og stöndum við okkur mjög vel þar en
við getum gert betur.
Ég skora á Lilju Björk Kristinsdóttur með næsta
þankastrik.
Timarit hjúkrunarfræöinga 3. tbl. 81. árg. 2005
■