Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.08.2006, Blaðsíða 7

RITSTJÓRASPJALL
„HUGSAÐU JÁKVÆTT, ÞAÐ ER LÉTTARA
Öldrunarhjúkrun var hugtak sem þekktist ekki hér á landi á áttunda áratugnum,
eins og segír í viðtali við Sigþrúði Ingimundardóttur, heiðursfélaga FÍH hér
í þessu tölublaði, en hún hefur nú látið af störfum sem hjúkrunarforstjóri
Sólvangs í Hafnarfirði. Eins og fram hefur komið í fréttum undanfarna mánuði
hafa vistmenn þar búið við mikil þrengsli, en eins góða umönnun og unnt er
að veita miðað við þær aðstæður. Flestir eru sammála um að bæta þurfi ytri
aðbúnað elstu kynslóðar landsins og vonandi eru einhverjar lausnir í sjónmáli.
Einnig þarf að breyta viðhorfum til þeirra sem vinna oft mjög gott starf þrátt
fyrir lélegar aðstæður, eins og áður hefur verið bent á. En hvað með innra
starf heilbrigðiskerfisins? Hvernig er unnt að minnka kulnun í starfi og auka
starfsánægju?
I byrjun maí kom til
landsins einn af tíu
mestu andlegu leið-
togum heimsins, Dadi
Janki. Hún er á tíræðis-
aidri, vann árum saman
sem hjúkrunarkona og
hefur auk þess glímt
við marga alvarlega
sjúkdóma þó heilsa
hennar nú um stundir
Valgerður Katrín Jónsdóttir sé mjög góð. Hún átti
hugmynd að því að
setja fram námsefni til að auka starfsánægju
heilbrigðisstarfsfólks og þá um leið bæta umönnun
þeirra sem þurfa á aðstoð þessa fólks að
halda. Hún leggur áherslu á mikilvægi þess að
heilbrigðisstarfsfólk byrji á sjálfu sér til að það geti
aðstoðað aðra, sbr. hið fornkveðna „læknir, lækna
sjálfan þig“.
I þessu tölublaði er rætt við Dadi Janki og farið í
ferð til Oxford þar sem námsefni hennar var kynnt
í fyrsta sinn á þverfaglegri námstefnu. Umræða um
heilbrigðismálin hefur verið á neikvæðum nótum
að undanförnu og umfram annað einkennst af
skorti á ýmsum sviðum. Flestum ber saman um að
bæta þurfi ytri aðstæður, fjölga hjúkrunarheimilum,
hjúkrunarfræðingum og auka heimahjúkrun og
heimilishjálp. En eins og og Dadi Janki bendir
á getur umræða um skortinn einnig verið huglæg og
mótast af viðhorfum sem þarf að breyta. Fjölmargir
heilbrigðisstarfsmenn vinna störf sín af alúð og umhyggju
en það þykir ef til vill hvorki fréttnæmt né tilefni tii
launahækkana eða starfsheiðurs.
Eins og Dadi Janki bendir á er það fyrst og síðast
mannkærleikur og umhyggjan í heilbrigðiskerfinu sem
læknar. Það getur oft verið erfitt að setja sig í spor
annarra og því dýrmæt reynsla fyrir þá sem sinna sjúkum
að hafa verið notendur þjónustunnar, sjúklingar eða
aðstandendur. Slíka reynslu hefur Dadi Janki eins og
áður sagði og Sigþrúður Ingimundardóttir, en hún hefur
glímt við brjóstakrabbamein. í blaðinu er einnig frásögn
hjúkrunarfræðings af því að þurfa að leita aðstoðar vegna
dóttur sinnar sem greinst hafði með geðsjúkdóm en
fjölskyldan bjó úti á landi. Hún leggur áherslu á að viðhorf
til geðsjúkra þurfi að breytast.
Þeim sem ganga í gegnum sjúkdóma og þá erfiðleika
sem þeim fylgja finnst ef til vill ekki að unnt sé að hugsa
jákvætt, að minnsta kosti meðan á mestu þrengingunum
stendur. Það er samt sem áður það sem kemur flestum
að mestu gagni, jafnt lærðum sem leikum, og stuðlar
að heilbrigði, hvort sem það er hjá einstaklingum,
stofnunum, samfélögum eða jafnvel heiminum öllum.
f þessu tölublaði kynna geðhjúkrunarfræðingar áfram
geðorðin 10 sem sjá má á kæliskápum fjölskyldna víða
um land, en eitt þeirra hljóðar einmitt þannig: „Hugsaðu
jákvætt, það er léttara".
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 3. tbl. 82. árg. 2006
5