Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.08.2006, Blaðsíða 43

Aðalfundur EFN á Möltu í apríl
2006
í byrjun apríl 2006 var aðalfundur EFN
haldinn á Möltu. Fundinn sátu fulltrúar
allra aðildarfélaga EFN. Þar var rætt
um hvernig best væri að haga vinnu
aðildarfélaga á milli funda. Til þess að fá
fram afstöðu allra hafði verið sendur út
spurningalisti til aðildarfélaga í desember
2005. Ekki var samhljómur í niðurstöðum
en kynntar voru tillögur að framtíðar-
starfsháttum EFN. Tillögurnar voru
samþykktar og fela þær í sér að fundar-
menn á aðalfundi geta valið á milli þriggja
nefnda sem þeir starfa í á fundinum og á
milli funda. Þessar nefndir eru:
- nefnd sem vinnur að faglegum
málefnum (professional committee),
- nefnd sem vinnur að málum er varða
mannauð í hjúkrun ásamt launa- og
kjaramálum hjúkrunarfræðinga (work
force commettee),
- nefnd sem vinnur að málum er varða
stefnu stjórnvalda og Evrópuþingsins
(public poiicy committee).
Nokkuð jöfn skipting var í nefndirnar og
var ákveðið að hvaða málum skyldi unnið
fram að næsta aðalfundi.
Símenntun hjúkrunarfræðinga í
Evrópu
Á aðalfundi EFN í apríl var ákveðið
að nefnd sem fer með fagleg mál
hjúkrunarfræðinga innan EFN skyldi
vinna tillögur um hverjar áherslur EFN
eiga að vera þegar kemur að símenntun
hjúkrunarfræðinga. Nefndin ætlar að
kynna tillögur sínar á næsta aðalfundi
samtakanna í október 2006.
Tillögurnar eru byggðar á spurninga-
lista sem sendur var til aðildarfélaganna
snemma árs 2006. Átján lönd svöruðu
spurningalistanum. Fram kom að mikill
munur er á milli landa þegar kemur
að því hvernig staðið er að símenntun
hjúkrunarfræðinga. í sjö löndum er
símenntun skylda og hjúkrunarfræðingar
verða að sinna henni til að halda
hjúkrunarleyfi sínu. i fimm löndum er
ætlast til að hjúkrunarfræðingar taki
ákveðið marga námsleyfisdaga á ári til
að sinna símenntun. í hinum löndunum
er litið svo á að það sé ekki endilega
kostur að símenntun sé skylda heldur
sé mikilvægt að hjúkrunarfræðingar beri
ábyrgð á símenntun sinni til að geta veitt
hágæðaþjónustu.
Hvernig símenntun er fjármögnuð er
ólíkt á milli landa, hún er allt frá því
að vera fjármögnuð eingöngu af hjúkr-
unarfræðingunum sjálfum yfir í það
að vera fjármögnuð sameiginlega af
hjúkrunarfræðingunum, stofnununum
sem þeir starfa á og með styrkjum.
í könnuninni kom fram að í aðeins fjórum
löndum eru hjúkrunarfræðingar ánægðir
með það hvernig símenntun þeirra hefur
þróast.
EFN álítur að sem fagstétt hafi
hjúkrunarfræðingar alltaf tekið virkan þátt
í símenntun til þess að viðhalda faglegri
færni og tryggja öryggi sjúklinga. Hins
vegar sé ekki nóg að hjúkrunarfræðingar
sinni þessu áfram á þennan hátt og að
samræmingar sé þörf. Spurningin er ekki
hvort símenntun sé nauðsynleg heldur
hvernig unnt sé að standa að símenntun
hjúkrunarfræðinga.
Flutningur sjúklinga á milli landa
Á næstunni fer fyrir Evrópuþingið tillaga
sem gengur út á rétt sjúklinga til að leita
sér meðferðar í öðrum löndum innan
Evrópusambandsins en sínu eigin (health
service directive). EFN hefur fengið
tækifæri til þess að koma á framfæri
athugasemdum sínum varðandi tillöguna.
Þær snúa að eftirfarandi:
Hvernig verður hægt að tryggja jafnan
aðgang allra að heilbrigðisþjónustu?
Hvernig verður eftirliti með þjónustunni
háttað og gæði hennar tryggð?
Hvernig verður tekið á ólíku
fyrirkomulagi hinna mismunandi
Evrópuríkja þegar kemur að því að
greiða fyrir heilbrigðisþjónustuna?
Hvaða kröfur verða gerðar til þeirra sem
vilja takast á hendur heilbrigðisþjónustu
og hvaða yfirvöld fara með slíka
leyfisveitingu?
Hvaða lög, reglur og/eða staðlar eru
fyrir hendi til þess að tryggja gæði og
örugga þjónustu?
Hvaða lög, reglur og/eða staðlar eru til
sem tryggja réttindi starfsmanna?
Hver skiigreinir hvaða menntun heil-
brigðisstarfsmenn þurfa að hafa?
Verður flæði heilbrigðisstarfsmanna um
Evrópu hluti af tillögunni og verður þá
farið eftir siðferðislegum ráðningarstöðlum
(ethical code for recruitment) og sett
fram áætlun um hvernig megi byggja upp
nægjanlegt vinnuafl fyrir heilbrigðisþjónustu
í Evrópu?
Getur sjúklingur alltaf valið að fara til
meðferðar í öðru landi en sínu eigin eða
verða einhverjar takmarkanir þar á? Þetta
gæti t.d. átt við ef ekki er boðið upp á
viðeigandi meðferð í heimalandinu eða ef
biðlistar eftir henni eru langir.
Verður tekið tillit til öryggis sjúklinga í
tillögunni? Hvernig verður bótum fyrir
mistök háttað? Eiga reglur heimalandsins
eða reglur þess lands sem meðferðin er
veitt í að gilda um slíkt?
Verður tryggt að hjúkrunarfræðingar og
Ijósmæður geti haft áhrif á stefnumark-
andi aðgerðir í heilbrigðisþjónustu?
Hvernig verður tekið á náttúrulegum
hindrunum, eins og tungumálaerfiðleikum,
og umönnun eftir að meðferð lýkur?
Stunguóhöpp
Heilbrigðisstarfsfólki stendur ógn af
stunguóhöppum. Árlega verður ein milljón
heilbrigðisstarfsmanna í Evrópu fyrir stungu-
óhappi við vinnu sína. Þar af eru hjúkr-
unarfræðingar stærsti hlutinn (EFN, 2006).
í byrjun júní fór fyrir Evrópuþingið tillaga um
breytingar á lögum um vernd starfsmanna
sem stendur ógn af stunguóhöppum og
fá í kjölfarið smit frá blóði og vessum.
EFN studdi tillöguna og lýsti formaður
samtakanna, Annette Kennedy, yfir ánægju
með að tekið yrði á öryggi starfsmanna
heilbrigðisstofnana á þessum vettvangi. Taldi
hún það vera lið í að sporna við viðvarandi
skorti á heilbrigðisstarfsfólki í Evrópu.
Þann 1. júní var breytingartillögunni hafnað
en EFN sendi frá sér ályktun þess efnis að
óásættanlegt sé að allflestir starfsmenn
nema heilbrigðisstarfsfólk njóti, samkvæmt
lögum, öruggra vinnuskilyrða. í lok júní hitti
stjórn EFN þingkonuna Liz Lynne en hún
hefur stutt tillögur um hvernig tryggja megi
öryggi heilbrigðisstarfsmanna þegar kemur
að stunguóhöppum. Hægt er að lesa nánar
um þetta mál á heimasíðu EFN, slóðin er:
www.pcnweb.org.
Næsti aðalfundur EFN verður sem fyrr segir
haldinn í október 2006 í Portúgal.
Tímarit hjúkrunarfræðinga - 3. tbl. 82. árg. 2006
41