Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.08.2006, Blaðsíða 21

Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.08.2006, Blaðsíða 21
RITRYND GREIN fram. Van Manen (1990) hefur bent á „að innsýn inn í kjarna ákveðins fyrirbæris feli í sér ferli þar sem með íhugun er komist eftir, skýrt og gerð grein fyrir á ótvíræðan hátt hver sé uppistaða merkingar þeirrar reynslu sem fólk gengur í gegnum ( ...the structure of meaning of the lived experience)" (bls.77). Við úrvinnslu gagna í þessari rannsókn var skriflegur texti unninn orðrétt upp úr viðtölunum sem tekin höfðu verið upp á segulband. Við greiningu á textanum var unnið samhliða með tvö viðtöl við ákveðinn aðstandanda og viðtal við hóp af starfsfólki þannig að þau mynduðu samstæðu þriggja viðtala sem snerist um afskipti beggja aðila af umönnun viðkomandi heimilísmanns. í fyrstu var farið yfir samstæður allra viðtalanna og sfðan unnin nákvæm samantekt upp úr ákveðnum samstæðum viðtala þar sem leitast var við að greina hver væri meginþráðurinn í frásögu viðmælenda jafnframt því sem lagt var út af þemum sem ályktað var um út frá frásögninnni, en þemun voru síðan studd með beinum tilvitnunum (exemplars) í orð þátttakenda. Nákvæmar samantektir voru unnar upp úr 8 samstæðum viðtala (24 viðtöl) en þessum samantektum má líkja við viðmiðunardæmi (paradigm cases). Önnur viðtöl (22) voru síðan höfð til samanburðar við frekari túlkun gagna jafnframt því sem vísað var til þeirra. Einnig var stuðst við texta úr vettvangsathugunum og einstaklingsviðtölum við tvo deildarstjóra og eínn hjúkrunarfræðing við úrvinnslu gagna. Við túlkunina var margoft farið í saumana á gögnunum og þeim ályktunum sem dregnar höfðu verið af þeim þar til talið var að túlkunín væri orðin það greinargóð að hún gæfi trúverðuga og sannfærandi mynd af fyrirbærinu. Guignon (1983) hefur bent á að í allri túlkun á texta megi spyrja hvort rýna megi enn frekar í hann eftir dýpri merkingu og enn fremur sé spurning um hvaða viðmið skuli hafa til marks um það hvort túlkunin sé rétt eða nægjanleg. Trúverðugleiki rannsóknarinnar Við túlkunina var leitast við að finna svar við þeim spurningum sem hrundu rannsóknínni af stað, þ.e. spurningum um þann hátt sem fjölskyldan og starfsfólk hefur á til þess að stuðla að velferð hins aldraða á hjúkrunarheimili. Packer og Addison (1989) benda á ...að sönn túlkun er túlkun sem finnur svar við þeim hugðarefnum eða spurningum (concerns) sem hrundu athuguninni af stað. Hafi svar verið fundið í túlkandi greinargerð þá ætti okkur að finnast það trúverðugt, það ætti að koma heim og saman við annað efni sem við þekkjum til, öðru fólki ætti að finnast það sannfærandi og það ætti að hafa nægjanleg áhrif til að breyta ákveðnum starfsháttum (power to change practice) (bls. 289). Snið þessarar rannsóknar og aðferðír við gagnasöfnun ráða míklu um trúverðugleika hennar. Gagnasöfnun var yfirgripsmikil og leítast við að gera hana djúptæka með mismunandi nálgun' að fyrirbærinu, þ.e. eínstaklingsviðtölum, hópviðtölum við starfsfólk og vettvangsathugunum. Vandað var til gerðar spurningaviðmiða og þau borin undir sérfræðinga í aðferðafræði rannsóknarinnar og viðfangsefni hennar. Val þátttakenda tók mið af því að fá sem mesta breidd í hópinn til þess að þeir gætu varpað sem bestu Ijósi á viðfangsefnið. Aðstandendur höfðu a.m.k árs reynslu af reglulegum heimsóknum á hjúkrunarheimili svo að þeir þekktu þessa reynslu vel og gátu sagt frá henni frá mörgum hliðum. Viðtölum var fylgt eftir með vettvangsathugunum þar sem færi gafst á að tala við aðra heimilismenn, aðstandendur og fleira starfsfólk til þess að átta sig enn frekar á því sem fram hafði komið í viðtölunum. Framsetning á túlkuninni og rökstuðningur hennar hefur áhrif á hve sannfærandi svarið hljómar, en Packer og Addison (1989) taka fram að markmið túlkandi greinargerðar sé ekki að setja fram endanlegt, rétt svar heldur að gera sem gleggsta grein fyrir því sem var okkur að einhverju leyti hulið áður og leitað var svara við. Ekki er séð fyrir hvort niðurstöður þessarar rannsóknar munu breyta starfsháttum í öldrunarhjúkrun en kennsluháttum í þessu fagi hefur þó verið breytt f Ijósi niðurstaðna hennar. En allir nemendur við hjúkrunarfræðideild Háskóla íslands hafa á síðustu árum tekið viðtal á hjúkrunarheimili eða öldrunarstofnun við aðstandendur aldraðra einstaklinga um reynslu þeirra af heimsóknum til viðkomandi og stuðst þá við spurningaviðmið sem unnið var upp úr rannsókninni. Niðurstöður Hér á eftir verður fyrst sagt frá reynslu fjölskyldunnar af flutningi hins aldraða á hjúkrunarheimili og síðan leitast við að gera grein fyrir því hvernig ættingjar búa heimsóknum sínum ákveðið form um leið og þeir læra að koma í heimsókn á hjúkrunarheimili. Formgerð heimsókna endurspeglar merkingu þeirra og í lok umfjöllunar um niðurstöðurnar er lagt út af því hvað slfk merking feli í sér og rætt um áhrif fjölskylduheimsókna á velferð hins aldraða íbúa. Flutningur á hjúkrunarheimili Þátttakendum í þessari rannsókn fannst flutningur maka eða foreldris á hjúkrunarheimili erfið reynsla. Allir þátttakendur vísuðu til þessarar reynslu og ræddu hana ýtarlega þó liðið væri a.m.k. ár, og allt að þrem árum síðan þeir höfðu gengið í gegnum hana. í raun var ekki ætlunin að fara ofan í saumana á þessari reynslu í viðtölum við fjölskylduna þar sem oft var langt um liðið frá flutningnum en það kom híns vegar á daginn að þessi reynsla sat í fólki og var sjálfsagður þáttur í frásögn þeirra af því að vera aðstandandi á hjúkrunarheimili. Þemun, sem stóðu upp úr frásögn þátttakenda af flutningnum, voru þáttaskil, réttlæting og afstaða hins aldraða til flutningsins. Aðstandendum finnst það mikíl þáttaskil þegar nákominn ættingi er kominn í „lokabústaðinn á lífsleiðinni" eða síðustu heimkynni sín og finnst að leiðir þeirra skilji að einhverju leyti þegar hinn aldraði er farinn að hrærast í framandi heimi stofnunar. Kona Jóns vísaði til þessarar reynslu þegar hún sagði: [Þetta er] alltaf mikið meira mál en maður heldur, maður horfir á þetta hjá öðrum, jú, þessi verður veikur og fer í Tímarit hjúkrunarfræðinga - 3. tbl. 82. árg. 2006 19
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Tímarit hjúkrunarfræðinga

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit hjúkrunarfræðinga
https://timarit.is/publication/1159

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.