Morgunblaðið - 06.04.2017, Qupperneq 98

98 MENNING
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. APRÍL 2017
JÓLAGJÖFIN í ár?
við kynnum arc-tic Retro
með keðju
Fyrir DÖMUR og HERRA
VERÐ AÐEINS:
34.900,-
VERÐ FRá:
29.900,-
FERMINGARGJÖFIN í ár?
arc-tic Retro
Kvikmyndin Man Down, með banda-
ríska leikaranum Shia LaBeouf í
aðalhlutverki, skilaði aðeins sjö
sterlingspundum í miðasölu í Bret-
landi sl. helgi, jafnvirði 984 króna,
skv. frétt á vef kvikmyndatímarits-
ins Variety. Myndin var aðeins sýnd
í einu kvikmyndahúsi, Reel Cinema í
bænum Burnley á Englandi og virð-
ist sem aðeins einn aðgöngumiði hafi
verið seldur á hana því meðalverð á
bíómiða í Bretlandi er 7,21 pund.
Fyrirtækið ComScore tekur saman
miðasölutekjur og aðsókn að kvik-
myndahúsum í Bretlandi og greindi
upphaflega frá þessu fádæma
áhugaleysi Burnley-búa á kvik-
myndinni. Kvikmyndin varð að-
gengileg á streymisveitum sl. helgi
og mögulega hafa því fleiri en einn
séð hana. Hún kemur út á mynd-
diskum í næsta mánuði og þá gæti
áhorfendum mögulega fjölgað.
Man Down segir af hermanni sem
snýr aftur heim til Bandaríkjanna
frá Afganistan, þar sem hann hefur
upplifað miklar hörmungar. Heima
fyrir mæta honum hins vegar annars
konar hörmungar. Kvikmyndin virð-
ist líka vera algjör hörmung, ef
marka má gagnrýni til þessa, en hún
hlýtur einkunnina 26 af 100 mögu-
legum á vefnum Metacritic sem tek-
ur saman gagnrýni ólíkra miðla.
Hörmung Aðsóknin að Man Down í Bretlandi er hreinasta hörmung. Hér
má sjá aðalleikara kvikmyndarinnar, Shia LaBeouf, í dramatísku atriði.
Einn miði seldur á kvik-
mynd með LaBeouf
Sýningin Int-
erwoven var
opnuð í Nor-
ræna húsinu í
gær. Á henni
má sjá verk eft-
ir listamenn
sem tengjast
fjórum háskól-
um á norð-
urheimskauts-
svæðinu; Listaháskóla Íslands,
University of Lapland, Sámi Uni-
versity College og Bergen Aca-
demy of Art and Design.
Sjálfbærni, handverk og menn-
ing er útgangspunktur verkanna
og listamennirnir og hönnuðirnir
eiga sameiginlegt að vinna á
mörkum listar og handverks sem
þeir nýta á nýstárlegan hátt. Mál-
þing, fyrirlestrar og vinnusmiðjur
verða skipulagðar í tengslum við
sýninguna, sem stendur til 2. maí.
Sýningarstjóri er Ásthildur B.
Jónsdóttir, lektor við Listahá-
skóla Íslands. Sýnendur eru Ann
Majbritt Eriksen, Antti Stöckell,
Gabriel Johann Kvendseth, Jóní
Jónsdóttir, Kiyoshi Yamamoto,
Maarit Magga, Maria Huhm-
arniemi, Marjo Pernu, Rakel
Blomsterberg og Thelma Björk
Jónsdóttir.
Sjálfbærni, hand-
verk og menning
Jóní Jónsdóttir
Danski ljósmynd-
arinn Emilie Dal-
um opnar í dag
kl. 18 sýninguna
Emilie í Lista-
stofunni, Hring-
braut 119. Dalum
greindist með
krabbamein í
fyrra og með
ljósmyndum sín-
um sýnir hún innri og ytri ferð sína
í gegnum lyfjameðferð við meininu,
að því er segir í tilkynningu. Með
sýningunni vonast Dalum til að ná
til fólks og aðstandenda sem hafa
gengið í gegnum það sama. Verk
Dalum fjalla ávallt um mannlegt
ástand og hún ljósmyndar fólk sem
tengist henni með einum eða öðrum
hætti.
Barátta Emilie
við krabbamein
Emilie Dalum
Allt frá því Dave Gahan,söngvari hinnar goðsagna-kenndu rafsveitar De-peche Mode, lést um stund
árið 1996 vegna inntöku á svokölluðu
„Redrum“ (sem er verulega sterk
blanda af heróíni og krakki enda er
nafnið Murder stafað aftur á bak)
hafa aðdáendur sveitarinnar lifað í
hikandi ótta um að síðasta plata sveit-
arinnar sé komin út. En bráðaliðar
rafmögnuðu kappann til lífs og frá
árinu 1997 hafa þeir kappar haldið
sínu striki. Nú orðið má treysta á að
ný plata kemur frá þeim á fjögurra
ára fresti með tónleikaferðalagi í kjöl-
farið hvar helstu leikvangar heims
eru fylltir upp í rjáfur. Þó hafa verið
ákveðnar blikur á lofti undanfarin ár
því síðustu tvær plötur – Sounds of
the Universe frá 2009 og Delta Mach-
ine frá 2013) hafa verið nokkuð undir
pari að flestra mati. Það er því með
sérstakri ánægju sem þessi hlustandi
lýsir því yfir að nýjasta platan, Spirit,
er kúvending til betri vegar. Munar
þar ekki minnst um að nýr maður er í
stúdíóbrúnni, í staðinn fyrir Ben Hill-
ier sem stýrði upptökum á slöku plöt-
unum tveimur ásamt Playing The
Angel frá 2005, sem er reyndar
dúndrandi fín plata. James Ford er
tekin við pródúksjóninni og fer það
vel úr hendi. Munurinn blasir við og
lög sem eru í grunninn tiltölulega ein-
föld smíð öðlast vigt, áferð og víddir
sem hafa ofan af fyrir manni um leið
og nýir fletir koma sífellt í ljós.
Og hér er engin lognmolla á ferð-
inni heldur liggur okkar mönnum
ýmislegt á hjarta; innblástur margra
textanna er bágt stjórnmálaástand í
henni veröld svo ekki er um að villast.
Þessi stemning á heldur en ekki við
höfuðskáldið Martin Gore sem er í
essinu sínu þegar sungið er um
skuggahliðar fólks, heims
og bara skuggana al-
mennt.
Fyrsta smáskífulagið af
plötunni, Where’s the Re-
volution? er ekkert minna
en harðort ákall til al-
mennings. „Koma svo,
gott fólk; þér valdið mér
vonbrigðum!“ þrumar Gahan yfir
lýðnum og vill aðgerðir.
Lagið er bara forsmekkurinn að
framhaldinu. Platan hefst á Going
Backwards sem fjallar um mann-
kynið um þessar mundir. Í tækni-
væddum heimi er mannskepnan aftur
komin á hellisbúastig hvað vitsmuni
varðar.
The Worst Crime er rólegt og ang-
urvært lagt, með áferðarfallegri lag-
línu en hrollvekjandi texta um heng-
ingu án dóms og laga, og heggur í
svipaðan knérunn hættulegrar hjarð-
hegðunar og upphafslagið.
Leikar hressast heldur með Scum
þar sem Gahan þrumar „Hey Scum!
Hey Scum! What have you ever done
for anyone?“ á alla þá sem láta vel-
ferð minnimáttar sig litlu
varða. Óáran í félags- og
stjórnmálum er þó ekki
allsráðandi. Annars staðar
bregður fyrir kunnug-
legum minnum sem við
þekkjum frá rösklega 35
ára sögu sveitarinnar; ein-
semd, angist, þráhyggja,
sálarmyrkur og allt sem hægt er að
tjá betur í moll en dúr.
Stóra málið er þó að lagasmíðarnar
eru almennt ferlega sterkar og eng-
inn augljós svartipétur á plötunni
(sbr. til dæmis hið agalega lag Soothe
My Soul á Delta Machine, almáttugur
minn …). Þá er það til tíðinda að í
fyrsta sinn í sögunni hafa þeir Gahan
og Gore samið lag saman. Heitir það
You Move og er dúndurflott, dökk og
þung rafmúsík eins og var að finna í
bunkum á stóru plötunum fjórum
(Black Celebration, Music For the
Masses, Violator, Songs of Faith and
Devotion) sem gerðu bandið að einni
vinsælustu hljómsveit heims. Cover
Me er af sama meiði, þó áferðin sé
mýkri. So Much Love er með þung-
um og örum slætti og sækir í sjóði
iðnaðarraftónlistar sem bandið átti
einmitt sinn þátt í að móta fyrir rúm-
um 30 árum.
Undirritaður hefur hlustað á De-
peche Mode af íþrótt í vel á fjórða tug
ára og verður að segja að tónninn í
bandinu hefur aldrei verið jafn ösku-
reiður og nú um stundir. Passíf mel-
ankólían sem hefur verið þeirra aðal
er nú orðin að krepptum hnefa og
hreinni árásargirni. Hér er ekki verið
að sigla lygnan sjó á síðari hluta fer-
ilsins, heldur öðru nær. Málefnin
brenna á sveitarmeðlimum og af-
raksturinn er betri plata en síðustu
tvær voru til samans.
Nú vantar ekkert nema að einhver
framtakssamur tónleikahaldari fái þá
félagana hingað til lands meðan þess
er enn einhver sjens. Þangað til að sá
draumur rætist höfum við Spirit til að
blása okkur anda í brjóst. Ekki fer
maður að bregðast þessum öðling-
um?
AFP
Andríki Þeim Andy Fletcher, Dave Gahan og Martin Gore (f.v.) liggur talsvert á hjarta á nýju plötunni, Spirit.
Hljómplata
Depeche Mode – Spirit bbbbm
Spirit er 14. breiðskífa bresku rafsveit-
arinnar Depeche Mode. Um lagasmíðar
sjá þeir Martin Gore og Dave Gahan, í
félagi við Christian Eigner og Peter Gor-
deno sem leika með sveitinni á tón-
leikum. James Ford stjórnaði upptökum
og Anton Corbijn sér um hönnun al-
búms sem fyrr.
JÓN AGNAR
ÓLASON
TÓNLIST
Gamlar glæður? Logandi reiði!