Saga - 2010, Blaðsíða 33

halda híbýlum hreinum, að börn mættu á réttum tíma í skóla og léku
ekki lausum hala á strætum stórborgarinnar. Davin bendir á að stúlk-
ur í verkalýðsstétt hafi oft átt ríkan þátt í því að halda uppi heiðri
fjölskyldunnar í þessu tilliti; þær sáu um þvotta og önnur heimilis-
störf við erfiðar aðstæður í þröngum og dimmum húsakynnum og í
þeirra hlut kom að gæta yngri systkina í fjölskyldum þar sem mæður
unnu utan heimilis. Drengir nutu yfirleitt ólíkt meira frelsis en syst-
ur þeirra og gatan var mikilvægur vettvangur stráka úr neðri lögum
samfélagsins.
Þótt löggjöf um skólaskyldu og auknar kröfur um viðveru í skól-
um, sem og lög sem takmörkuðu barnavinnu, hafi leitt til þess að
börn urðu smám saman minna sýnileg á götum Lundúna sýnir
Davin að vegurinn að almennri skólasókn var engan veginn beinn
og breiður. Skróp var lengi viðvarandi vandamál í skólum í fátækra-
hverfum stórborganna. Skróp var yfirleitt talsvert almennara meðal
stúlkna en drengja og var það rakið til þess að stúlkur áttu oft ekki
heimangengt þar sem þær báru ábyrgð á yngri systkinum.
einn af helstu kostum bókar Davin er hversu vel henni tekst að
flétta saman hið einstaka og hið almenna. Hún gæðir persónur lífi
með tilvitnunum í bréf, dagbækur og viðtöl en rammar frásögnina
inn með tölfræðilegum upplýsingum og tilvísunum í skýrslur um
fátækramál og barnavernd. Þá lýsir Davin á nærfærinn hátt daglegu
lífi barna, væntingum þeirra og þrám og skapar eftirminnilega mynd
af lífsbaráttunni í fátækrahverfum stórborgarinnar.
Ólöf Garðarsdóttir
John keay, China. A History (London: Harper Press 2008).
Vegur áhugafólks um heimssögu er þyrnum stráður. eða kannski
væri réttara að segja að hann sé á löngum köflum ekki annað en óljós
troðningur þannig að ferðamaðurinn finnur sig oftar en ekki úti í
mýri. Fólk sem vill tileinka sér heildstæða þekkingu á sögu heims-
ins, vita nógu mikið um öll tímabilin og öll svæðin, t.d. til að geta
lesið ítarrannsóknir hvaðanæva í réttu samhengi eða til að geta
dregið ályktanir um hnattræna þróun, það fólk mætir ýmsu and-
streymi og því er illa sinnt af fræðasamfélaginu. Bækur sem gefa sig
út fyrir að segja sögu heimsins eru yfirleitt annaðhvort gagnrýnislítil
söfn af hefðbundnum hugmyndum um hvað séu aðalatriðin —
góð saga 33
Saga haust 2010 — NOTA (9.5.)_Saga haust 2004 - NOTA 8.12.2010 11:05 Page 33