Breiðfirðingur - 01.04.1986, Side 138

136
BREIÐFIRÐINGUR
og þeir voru misjafnir að finna fiskinn. Annars var Pétur
heitinn, nteðan ég var með honum, mjög laginn að ná í t'isk.
Karlinn hafði nú um tuttugu skip, hann Thorsteinsson á
Bíldudal og Pétur var alltaf hæstur. Og alltaf blindfullur á
hverri einustu höfn, þegar hann kom inn, en aldrei úti í sjó.
Hann hreyfði því ekki þó hann ætti flösku, þegar hann var
kominn út á sjó.
Það var einu sinni að viö lágum skammt út af Patreksfirði
á skútu og vantaði dálítið af síld, við áttum ekki nóga beitu,
svo það var ekki unt annað að gera, en að fara inn á Patreks-
fjörð og sækja í julluna, hlaða hana af síld. Petta gekk nú
allt ágætlega. Við fórum fjórir strákar og skipstjórinn. Pað
var andskoti langt að fara. Við vorum eina þrjá eöa fjóra
tíma acl róa og búnir að vaka lengi. Þetta yar blíðuveður,
sléttur sjór og blæjalogn. Og hann segir skipstjórinn sem fór
með okkur, að þeir á skútunni verði að reyna að mjakast
eitthvað á firðinum inn á móti okkur. Svo hefur hann víst
gert einhvern andvara svo þeir komust svona hérumbil inn í
fjarðarkjaft.
Við fengum síldina og svo vorum við að vinkra í búðinni
og Pétur heitinn segir við hann Ólaf Jóhannesson, að hann
verði að láta strákana hafa eitthvað til að éta, kex eða nikk-
nakk eða eitthvað þvíumlíkt, eins og var nú svo algengt þá
og eitthvað til að drekka með þessu og við fengum fjórar
hálfflöskur, ja fjórar eða fimrn hálfflöskur af svensku bank-
ói. Svo leggjum við af stað, róum út fjörðinn og förum að éta
þetta kex og súpum með. En þar sem við vorum bæði
þreyttir og syfjaðir, þá sveif þetta á okkur. Við vorum
komnir langleiðina út á fjörðinn, þá förum við að sofna og
detta fram á þófturnar. Svo sofum við bara alveg okkar
svefni þarna og vitum ekkert fyrri til, en við erum teknir
upp, hífðir upp á dekk eins og hverjir aðrir trospokar og
þrælað einhvernveginn ofan í kojur, allir saman. Þeir höfðu
séð til okkar af skipinu og gátu mjakast til okkar.
Já, þvílíkur ansi sem við skömmuðumst okkar fyrir