Skírnir - 01.04.2014, Blaðsíða 186

184
GESTUR GUÐMUNDSSON
SKÍRNIR
sammerkt að höfundar litu á rokk og fyrsta bítlið sem yfirborðs-
legar tískusveiflur sem hægt væri að hafa gaman af en engin ástæða
til að taka alvarlega. Þau 10-20 rokklög (fjöldinn fer eftir skilgrein-
ingu) sem voru gefin út á árunum 1956-1960 fengu oft lítils háttar
kynningu í fjölmiðlum en enga gagnrýni, og sama máli gegndi um
dægurtónlist sem kom út fram yfir miðjan sjöunda áratuginn.
Gagnrýnin kom fyrst til sögunnar 1967, og þá í bændablaðinu
Tímanum. Um þær mundir reyndi Framsóknarflokkurinn að festa
sig í sessi í þéttbýlinu og hluti af því átaki var að gera Tímann nú-
tímalegri. Inn í það ferli kom ungur hárskeri í Reykjavík, Benedikt
Viggósson (1944-1978), sem hafði mikinn áhuga á dægurtónlist og
fékk að móta fyrstu „poppsíðu" íslenskra dagblaða. Hún hóf göngu
sína í febrúar 1967 og þar var sagt frá tónlist sem unga fólkið
hlustaði á og birtir hljómplötudómar, aðallega um íslenskar plötur.
Þeir líkjast dómum Melody Maker í Bretlandi og Billboard í Banda-
ríkjunum en engan veginn gáfumannadómunum í Rolling Stone. I
skrifum sínum sýndi Benedikt viðfangsefninu virðingu, hvort sem
um var að ræða afþreyingartónlist eða hljómsveitir „með mein-
ingar“. Hann reyndi að dýpka skilning lesenda á fjölbreyttri flóru
þessa tíma en leiðbeina hljómsveitum jafnframt kurteislega um leiðir
til að bæta sig. Um leið og hann hrósaði sterkum hliðum hljóm-
sveita nefndi hann gjarnan að upptökur og pressun væru ekki sem
skyldi og hann benti á veilur í flutningi með vinalegri gamansemi,
til dæmis með því að segja einn söngvara sennilega hafa unnið of
lengi á loftpressu (Benedikt Viggósson 1968). Hann sýndi því skiln-
ing þegar dægurtónlistarmenn snertu við samfélagslegum málefnum
og hikaði til dæmis ekki við að kalla „Gvend á eyrinni" „athyglis-
verðasta íslenska lagið sem fram hefur komið í mörg ár“ (Benedikt
Viggósson 1967a). Hann gagnrýndi slíka tónlist líka á eigin for-
sendum og áminnti meðal annars unga þjóðlagasöngkonu um að
gæða söng sinn meiri innlifun (Benedikt Viggósson 1967b).
Nær tveimur árum eftir að Benedikt Viggósson hóf skrif sín tók
Morgunblaðið að keppa við bændablaðið. Þrír fastir dálkar voru
helgaðir ungu fólki, og í einum þeirra gagnrýndi Haukur Ingibergs-
son (f. 1947) íslenska dægurtónlist. Gagnrýnin hafði sama prúð-
mannlega blæ og skrif Benedikts og fjallaði á sama hátt um ólíkar