Skírnir - 01.04.2014, Blaðsíða 217

SKÍRNIR
ADONIS í BAÐKARINU
215
þá út eins og eldur í sinu um gjörvalla Evrópu. Þar kemur Tizian enn
og aftur við sögu með afgerandi hætti. Mynd hans af síðasta ástar-
fundi Venusar og Adonis sker sig úr fjölda sambærilegra mynda
vegna þess að hún sýnir persónulega túlkun á þessari örlagastund,
þar sem Adonis ákveður að yfirgefa faðmlög Venusar til þess að
freista gæfunnar á veiðilendum villidýranna, sem Venus hafði varað
hann við. Af fleiri keimlíkum útfærslum Tizians á myndefninu er sú
sem varðveitt er í Madrid áhrifamest (máluð fyrir Filip II Spánar-
konung 1553). Við sjáum hér togstreituna á milli ástarinnar og
veiðiástríðunnar þar sem veiðihundar Adonis toga hann ákaft úr
faðmi Venusar á meðan Eros hefur lagst til svefns undir nærliggjandi
tré þar sem hann hefur hengt vopn sín, bogann og örvamælinn á
trjágrein. Ekkert fær stöðvað þetta feigðarflan, enda hefur Eros
sofnað á verðinum. Viðskilnaðurinn boðar upphafið á ferð Adonis
úr faðmi Venusar yfir í faðm Prosperínu, drottningar undirheim-
anna. Hann boðar um leið árstíðaskipti í náttúrunni þar sem vetur-
inn felur um leið í sér kulnun Venusar sem varir allt þar til rauðar
anemónurnar lita jörðina á ný með blóði elskendanna. Samkvæmt
Gentili er veiðiárátta Adonis í mynd Tizians tengd útrásarhneigð
húmanismans á veiðilendur nýrrar þekkingar og nýrrar tækni, og
vill hann meina að myndin sýni enn á ný átök nautnar og dyggðar,