Skírnir - 01.04.2014, Blaðsíða 187

SKÍRNIR SKIPTIR DÆGURTÓNLIST MÁLI? 185
gerðir dægurtónlistar, en meiri áhersla var lögð á að dæma flutning
hljómsveitarmanna, enda var Haukur vanur flytjandi sjálfur.
Árið 1969 urðu talsverð vatnaskil í íslenskri dægurtónlist þegar
margir ungir hljómlistarmenn fóru að dæmi erlendra félaga sinna
og stofnuðu nýjar hljómsveitir þar sem áhersla var lögð á frumleika
í eigin lagasmíðum og flutningi. Sumir þeirra vildu draga mörk milli
sín og eldri kynslóðar tónlistarmanna sem og afþreyingartónlistar al-
mennt. Jónas R. Jónsson, sem þá var söngvari Flowers, kom fram í
sjónvarpi með þennan nýja boðskap og kenndi hann við framsækni,
en Björgvin Halldórsson sagði á sama vettvangi að sér þætti „lang-
skemmtilegast að syngja ballads". Þessu fylgdu umbrot í skrifum
um rokk. Á Vikunni hafði Andrés Indriðason um nokkurt skeið
skrifað um dægurtónlist og dægurmenningu, mestmegnis fréttamola
en einnig stutta gagnrýni sem einkenndist af sömu prúðmennsku
og áherslu á hið faglega og skrif Benedikts og Hauks. Vorið 1969 tók
Ómar Valdimarsson við þessum skrifum og með því að kynna ný
verk helstu hippahljómsveita heims af ástríðu og krafti skipaði hann
sér strax í fylkingu hinna framsæknu. Benedikt Viggósson sýndi á
sama tíma mestan áhuga á Trúbroti, Töturum og öðrum hljóm-
sveitum sem töldust framsæknar.
Þessi nýja áhersla varð þó engan veginn ráðandi. Benedikt hvarf
frá Tímanum 1970 og næstu árin lagði blaðið litla rækt við popp-
gagnrýni en meiri við frásagnir af uppákomum íslenskra poppara
og áformum þeirra um heimsfrægð. Vísir jók poppskrif á sömu
árum en þau voru fyrst og fremst fréttaskrif og fjölluðu mun meira
um erlenda tónlist en íslenska. Morgunblaðið tók allan tímann var-
færnislega afstöðu til fylkingardrátta í íslensku popplífi. Popp- og
ungmennasíður blaðsins fluttu fréttir af því sem var efst á baugi og
þar var fjallað um þá róttækni sem einkenndi stóran hluta æskunnar
af meiri stillingu og skilningi en víðast hvar annars staðar í blaðinu.
Þessa sáust þó ekki merki í gagnrýni Hauks Ingibergssonar. Hann
lagði sem fyrr áherslu á dægurtónlist sem handverk og hvatti menn
engan veginn til að hvessa hnífa róttækninnar.
Á árunum 1967-1969 lögðu Tíminn og Morgunblaðið þann
sameiginlega grundvöll að poppgagnrýni að það ætti að taka hana al-
varlega og á hennar sérstöku forsendum. í upphafi hippabylgjunnar