Litla tímaritið - 01.06.1929, Síða 14

L 1 T L A
T í M A R I T 1 Ð
að „elta“ aðrar stúikur fyrir augunum
á henni.
„Jæja^ Var það kanske ekki móðg-
andi? Eg er ekki verri en hinar. Auð-
vitað hló hann bara að mér, þorparinn
sá arna. I fyrradag fekk ég leyfi hjá
húsmóður minni til að fara út stundar-
korn. Eg fór til hans, og þar sat Dimka
við hliðina á honum, drukkin. Og sjálfur
var hann rotfullur. Svínið þitt! sagði ég.
Og nú fekk ég fyrir ferðina. Hann spark-
aði í mig og dró mig á hárinu. En þetta
var ekkert hjá því, sem á eftir kom. Hann
eyðilagði allt, sem ég var í og skildi við
mig eins til reika og ég er nú. Hvernig
gat ég komið svona fram fyrir húsmóður
mína? Hann eyðilagði alit ... kjólinn
minn og kápuna iíka — hún var alveg
ný, ég keypti hana fyrir fimm rúblur —
og reif klútinn af höfðinu á mér. ...
Hamingjan góða! Hvað ætli að verði um
mig“. Þetta síðasta sagði hún snöktandi.
Það hvein í vindinum, og hann varð
enn kaldari og ofsafengnari. Aftur tóku
tennurnar að danza í munninum á mér,
og hún þrýsti sér samanhnipraðri eins
þétt upp að mér og hún gat, svo að ég sá
glampann í augum hennar gegnum myrkrið.
12