Litla tímaritið - 01.06.1929, Síða 41

L / T L A
T í M A R 1 T I Ð
þetla. Og ekki gat hann að því gert, aö
hann setti þessar aðgerðir Þorkels í sam-
band við það, hve mamma drengsins
gladdist, þegar hann færði henni heim
kolamola eða eitthvað annað, sem gat
ekki verið aflað á heiðarlegan hátt.
Kristján hafði líka haft sára raun af
Quðrúnu. Hún kom oft ekki heim fyr
en eitt eða tvö á nóttinni. Og mamma
hennar hafði örsjaldan átalið hana fyrir
þetta. Enda var telpan búin að fá hið
versta óorð á sig. Það kom jafnvel fyrir,
að krakkarnir bentu á hann á götunni
og sögðu, að þarna færi pabbi hennar
Götu-Gunnu.
Mikið hafði hann hugsað um framferöi
Katrínar og barnanna, og þá gat honum
ekki dulizt, að honum þótti eftir sem
áður vænt um þau öll.
Kristján nam nú staöar og fór að gá
f kringum sig. Ærið skuggalegt var þarna
við sjóinn, svo að honum hraus hugur við.
Hann horfði yfir borgina. Þá sá hann,
ekki mjög langt í burtu, að því er hon-
um virtist, geysimikinn eldbjarma. Kristján
þóttist vita, að kviknað hefði í húsi.
Ósjálfrátt fór hann strax af stað í áttina
til eldsins. Hann gekk fyrst hægt, en
39