Litla tímaritið - 01.06.1929, Blaðsíða 54

L 1 T L A
TÍMARITIÐ
örvæntingunni út af þessu hræðilega
óhappi.
Loisel kom heim um kvöldið, fölur og
úftaugaður, en hafði ekki fundið neitt.
„Þú verður að skrifa vinkonu þinni,
að þú hafir brotið lásinn á hálsdjásninu
hennar, og að þú hafir sent það til við-
gerðar. Þá fáum við tíma til að leita
fyrir okkur“.
Hún skrifaði eftir forsögu hans.
Að viku liðinni höfðu þau mist alla von.
Loisel, sem virtist hafa elzt um tíu ár,
sagði:
„Við verðum að reyna að fá annað
djásn í staðinn".
Daginn eftir tóku þau öskjuna, sem
það hafði legið í, og fóru til gimsteina-
salans, er hafði letrað nafn sitt í hana.
Hann gáði í bækur sínar.
„Það er ekki ég, sem hef selt þetta
hálsdjásn. Eg hef aðeins útvegað öskjuna".
Svo gengu þau frá einum gimsteina-
salanum til annars, og leituðu að djásni,
er líktist hinu. Þau gerðu sér allt far um
að muna eftir hverju smáatriði í því, og
voru bæði sjúk af áhyggju og ótta.
I einni af verzlunum Palais Royals
fundu þau demantsdjásn, sem þeim fannst
52