Tímarit Máls og menningar - 01.06.2013, Side 19

Ó , þ e t t a va r i n d æ l t s t r í ð
TMM 2013 · 2 19
Gott talsamband
Aldrei varð ég hins vegar var við framsóknarmennsku hjá Karli, og ekki var
keppinautur hans um krúnu Páls Magnússonar, Sigmundur Ernir Rúnars-
son fölbleikari krati en hver annar. Elín Hirst, hafði hins vegar augljós-
lega „gott talsamband“ í orðsins fyllstu merkingu við Sjálfstæðisflokkinn.
Hannes Hólmsteinn kom með henni sem „deit“ í starfsmannapartí og hún
virtist alltaf vera nýbúin að tala við Kjartan mág minn Gunnarsson í hvert
skipti sem ég talaði við hana. Það var mjög notalegt fyrir mig að fá hjá henni
fréttir af fjölskyldu minni í bland við almælt tíðindi af innanlands- og
alþjóðamálum.
Ég mótmælti eins og ég gat brottrekstri hennar af Stöð 2 skömmu eftir að
hún réð mig yfirmann erlendra frétta í mars 1996, en lítt var tekið undir af
samstarfsmönnum mínum.
Seinna, hélt ég brottrekinn af Stöð 2 og lúpulegur á fund Elínar en hvort
sem það var vegna þess eða þrátt fyrir að hún var nýbúin að tala við mág
minn, var ekkert pláss fyrir mig á bláskjá Elínar.
Og það skiptir máli að hafa góða kontakta í blaðamennsku, og það er
vandrötuð leið að virða trúnað við heimildarmenn og vinna sér traust þeirra
án þess að verða handbendi þeirra.
Eitt sinn hringdi kollegi af Ríkissjónvarpinu í mig og spurði mig hvernig
ástandið væri á Stöðinni út af rassíu Ríkisskattstjóra. Ég kom af fjöllum,
enda allt með kyrrum kjörum. Þegar betur var að gáð kom í ljós fréttabíll frá
RÚV fyrir utan Stöð 2. Skattrannsóknarmenn höfðu hins vegar tafist og þeir
byrjuðu ekki að gramsa í bókhaldinu fyrr en nokkrum stundarfjórðungum
síðar.
Skotmarkið var Jón Ólafsson, aðaleigandi fyrirtækisins. Starfsmenn voru
teknir fyrir einn af öðrum með ýmiss konar smotterí eins og t.d. einn sem
hafði fengið flugmiða greiddan til að laða hann til starfa á Stöðinni. Þetta var
ekki flókið mál og hann viðurkenndi fúslega að þetta hefði eftir á að hyggja
verið skattskylt. Á meðan verið gengið var frá málinu spjallaði hann um
daginn og veginn við skattmanninn. Spurði stöðvarmaður hvort ekki væri
mikið í lagt að embættið legðist í heilu lagi á ekki stærri fisk en Jón Ólafsson.
Brást skatti hinn verst við: „Það eru sko ekkert allir starfsmenn hér í þessu
máli – í mesta lagi helmingurinn!“
Jóni kynntist ég fyrst þegar ég gekk til liðs við Bylgjuna 1986 sem einn af
fyrstu starfsmönnum hennar ásamt þingmannsefnunum Karli Garðars og
Elínu Hirst og varð fljótlega ljóst að þótt ekki væri Jón skráður fyrir stórum
hlut, var hann potturinn og pannan í starfinu frá upphafi.
Eitt sinn haustið 1986 dró Jón mig afsíðis og inn í stóra stúdíóið en hvor-
ugur okkar kunni að kveikja ljós. Þar reyndi Jón að telja mig á að milda
fréttir af einhverjum vandræðum Sjálfstæðisflokksins. Ég tók því fjarri og