Skessuhorn - 16.12.2015, Blaðsíða 99

MIÐVIKUDAGUR 16. DESEMBER 2015 99
inda. „Hún var inni með okkur Fjólu
systur og las fyrir okkur bókina Kött-
urinn með höttinn. Það var ógleym-
anlegt barni sem hafði aldrei upplif-
að annað en að mamma færi í fjós á
aðfangadagskvöldi eins og öll önnur
kvöld. Eftirminnilegasta jólagjöfin
er aftur á móti þegar ég fékk tóm-
an kassa. Innihaldið hafði flækst með
í annan pakka. Það var ekki gaman
að fá tóman pakka,“ rifjar Haraldur
upp.
Eiga ánægjulegan
tíma í fjósinu
Haraldur segist enn halda í nokkr-
ar jólahefðir frá því hann ólst upp.
„Eins og að krakkarnir mega opna
einn pakka áður en við foreldrarn-
ir förum í kvöldmjaltirnar. En hefð-
ir okkar eru blanda af aðstæðum
núna og síðan hefðum frá heimili
eiginkonunnar.“ Hann segir börnin
passa vel upp á að haldið sé í hefðir
og venjur. „Þannig eigum við feðg-
ar, ég og Eyþór, alltaf ánægjuleg-
an tíma saman í fjósinu þegar Rík-
isútvarpið útvarpar messu úr Dóm-
kirkjunni. Fyrst fór Eyþór með í
fjósið mjög ungur, þá til að róa að-
eins niður eftirvæntinguna og all-
ar götur síðan. Hann er núna öfl-
ugur fjósamaður sem munar um,“
segir Haraldur. Hann segir þetta
nokkurn veginn það sama og gert
var við hann í sinni bernsku, þegar
hann var tekinn með í gegningar til
að stytta biðina og seinna til að flýta
fyrir. „Í fyrra hlustuðum við feðgar á
sr. Hjálmar Jónsson dómkirkjuprest
flytja hugvekju á aðventukvöldi í
Innra-Hólmskirkju. Ræðuefni hans
var meðal annars hvenær jólin koma
til okkar. Eyþór segir að jólin komi
til okkar þegar við feðgar stöndum
við mjaltir á aðfangadagskvöld.“
Sigríður
Hjálmarsdóttir:
Dýrmætar
heimsóknir á
aðfangadags-
kvöld
Sigríður Hjálmarsdóttir menn-
ingar- og markaðsfulltrúi Grund-
arfjarðarbæjar er prestsdóttir og
alin upp á Sauðárkróki. „Þeg-
ar bernskujólin eru rifjuð upp þá
koma gjarnan sömu myndirnar og
minningarnar upp í huga mér. Þar
skipar fjölskyldan og kirkjan mik-
ilvægan sess,“ segir hún í samtali
við Skessuhorn. Hún rifjar upp að
oft hafi verið spenna og óþreyja í
systkinunum þegar komið var heim
úr messu á aðfangadagskvöld og að
allir hafi hjálpast að við að leggja á
borð fyrir jólamáltíðina. Eftir mat-
inn og gjafirnar fór fjölskyldan svo
saman í heimsókn á sjúkrahúsið og
Dvalarheimili aldraðra á Sauðár-
króki. „Það eru ekki allir svo láns-
samir að geta verið með sínum nán-
ustu yfir jólin og þess vegna voru
þessar heimsóknir dýrmætar þeim
sem lágu á sjúkrahúsi eða voru
orðnir lúnir sökum aldurs. Það
birti yfir fólkinu þegar við komum
og gamla fólkið dró fram súkkulaði
handa okkur systkinunum og spjall-
aði við okkur. Þessar minningar eru
einstaklega hlýjar og ánægjulegar.
Einhver jólin spurði pabbi okkur
systkinin hvort við vildum heldur
taka það rólega heima en við tók-
um það ekki í mál. Þetta var orðinn
stór hluti af okkar jólahaldi og okk-
ur öllum mikilvægur,“ segir hún.
Bara einn skór á mann
Ein fyrsta jólaminning Sigríðar er
frá því hún var fimm ára gömul
og nýlega flutt á Sauðárkrók. „Ég
hafði verið úti að leika við krakk-
ana í hverfinu og þau sögðu mér frá
því að í þrettán nætur fyrir jól þá
kæmu jólasveinarnir og gæfu manni
í skóinn. Allt sem maður þyrfti að
gera væri að setja skóinn út í glugga
og fara snemma að sofa.“ Sigríður
lét aldeilis ekki segja sér það tvisvar
og dreif sig beinustu leið heim og
safnaði saman öllum skóm í húsinu.
„Ég hef sennilega verið um það
bil hálfnuð með að raða skónum í
gluggana í húsinu þegar mamma
kom og spurði mig hvað ég væri eig-
inlega að gera. Ég náttúrlega upp-
lýsti hana um það að jólasveinninn
myndi koma í nótt og gefa í skóinn.
Mér fannst það algjörlega liggja í
augum uppi að því fleiri skór sem
væru í gluggunum þegar jólasvein-
arnir ættu leið hjá, því fleiri gjaf-
ir fengi maður. Mamma þurfti að
beita öllum sínum sannfæringar-
krafti til að koma mér í skilning um
að hugmyndin væri sú að það væri
bara einn skór á mann.“
Sturla Böðvarsson:
Eftirminnileg
biðin eftir
jólaboðinu í
Mávahlíð
Biðin eftir heimsókn til ömmu og afa
í sveitinni á jóladag stendur upp úr
í minningunni hjá Sturlu Böðvars-
syni bæjarstjóra í Stykkishólmi þeg-
ar hann rifjar upp sín bernsku jól.
„Ég er fæddur og uppalinn á Borg
í Ólafsvík en móðurafi og -amma
bjuggu í Mávahlíð í hinum forna
Minning um bernskujólin
Sigríður Hjálmarsdóttir fór með fjöl-
skyldunni í heimsókn á sjúkrahúsið og
dvalarheimilið á aðfangadagskvöld.
Sturla Böðvarsson tíndi lyng á Þorláksmessu sem sett var á jólatrésfótinn.
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
5