Skessuhorn - 19.12.2018, Síða 47

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 2018 47
mikill áhugi og mikið félagsstarf hjá
Samkór Lýsu. Við æfum á tveggja
vikna fresti en okkur langar að auka
það. Þetta eru mikið til sömu menn
og eru í Heiðbjörtu en í Lýsu eru
einnig konur og margar þeirra eru
einmitt konur Heiðbirtinga. Það er
því skemmtilegt fyrir mig að fá að
kynnast konunum þeirra líka,“ seg-
ir Hólmfríður.
Kórastarfið er gjöf
Lykillinn að góðu kórastarfi seg-
ir Hólmfríður vera að setja mark-
mið því hver æfing þurfi að hafa
ákveðna stefnu svo starfið hald-
ist öflugt. „Það mun held ég seint
ganga að vera í svona tónlistar-
samstarfi eins og kórar eru ef ekki
er unnið að ákveðnu sameiginlegu
markmiði. Það þarf að hafa stefnu
sem getur til dæmis verið í formi
tónleika,“ segir Hólmfríður. „Fal-
legir tónleikar eru ávöxtur skapandi
og ánægjulegra æfinga.“ Aðspurð
hvort ekki sé erfitt að samræma öll
þessi viðfangsefni á jafn stóru svæði
og Snæfellsnesið er brosir hún og
svarar: „Vissulega getur það ver-
ið strembið stundum en mér hefur
alltaf líkað vel að hafa mörg járn í
eldinum, það gefur mér mikla orku
og lífshamingju. Við verðum að
hlúa að því sem gefur lífinu gildi
og hjá mér er það fyrst og fremst
tónlistin og kórastarfið. Ég keyri
fram og til baka um Nesið flesta
daga vikunnar til að sinna því og
get það, þarf hvorki að spyrja kóng
né prest, ég er engum bundin,“ seg-
ir hún. Hólmfríður var gift Walter
Riedel og á þrjár uppkomnar dætur
og tvö barnabörn. ,,Langt er síðan
við skildum og Walter lést reyndar
á þessu ári. Ég hef verið ein í nokk-
ur ár og reyndar má segja að allt
þetta kórastarf sé ástin í lífi mínu
um þessar mundir, skapar mikil og
nærandi tengsl við eitthvað djúpt
innra með manni. Ég veit að eflaust
finnst mörgum þetta æði mikið og
eflaust er það rétt. Ef ég finn ástina
í öðru formi munu áherslur mín-
ar eflaust breytast en svona er lífið
mitt í dag. Mér finnst kórastarfið
vera gjöf því ég veit að því linnir og
ég verð örugglega ekki svona virk í
þessu starfi eftir áratug eða svo. Ég
legg því mikla áherslu á að njóta á
meðan er,“ segir hún brosandi og
bætir því við að mikilvægast sé að
finna sér takt í lífinu sem virkar.
Ganga alltaf í
blessunina
Í hverri viku hittir Hólmfríður hátt
í hundrað manns í tengslum við það
sem hún gerir og segir hún það drífa
sig áfram alla daga. „Ég er svo hepp-
in að vera umkringd góðu fólki alla
daga, sem vinnur að ólíkum mark-
miðum. Við Fjölbrautaskóla Snæ-
fellinga starfar öflugur hópur fólks
að uppbyggingu framsækins fram-
haldsskóla og þar hitti ég ungt fólk
af öllu Nesinu. Hef reyndar þrisvar
farið með hópa í vel lukkaðar ferðir
til Þýskalands. Tónlistarskóli Stykk-
ishólms býr yfir skapandi mannauði
sem byggir upp ungdóminn með
góðri tónlistarmenntun. Það vill
mér til happs að mér hefur alltaf
þótt gaman að keyra, finn ákveðna
hvíld í því. Það er notalegt að vera
ein með sjálfri mér í flæðandi fal-
legri náttúrunni hér á Nesinu og ég
er alltaf jafn glöð að vera komin út á
veg á leið á söngæfingu,“ segir hún.
Hólmfríður er einnig einsöngv-
ari og hefur verið að koma fram
og halda tónleika í gegnum tíðina.
Hún syngur mikið frönsk ljóð og
kirkjutónlist og hefur haldið tón-
leika víða um land og erlendis með
frönskum organista og píanista, Fa-
bien Fonteneau, síðast nú í sumar í
Ísafjarðarkirkju, Stykkishólmskirkju
og Digraneskirkju. Sumarið 2007
var hún eitt sinn að æfa sig í Stykk-
ishólmskirkju. „Ég var í safnaðar-
heimilinu að syngja þegar inn komu
frönsk hjón. Þeim þótti söngurinn
svo fallegur að þau buðu mér til
Frakklands að syngja og ég ákvað að
fara,“ segir Hólmfríður en hún var
svo komin út tíu dögum síðar. „Ég
hef það mottó í lífinu að segja allt-
af já við hugmyndum og vera alltaf
til í lífið. Gefa öllum hugmyndum
tækifæri, því ég hef þá trú að vondar
hugmyndir falli sjálfkrafa um sjálf-
ar sig og að alltaf sé þess virði að
rækta góðar hugmyndir. Þessi af-
staða gerir lífið allt svo skemmti-
legt. Það er mikilvægt. Það skapar
gnægðartilfinningu að segja já við
góðri hugmynd og hafa svo trú á að
allt takist vel, reikna með blessun-
inni og ganga til móts við hana. Ég
vil mun frekar prófa og mistakast
en að prófa ekki og fara kannski á
mis við eitthvað stórkostlegt,“ segir
Hólmfríður. „Sú ákvörðun að segja
já við boðinu til Frakklands reynd-
ist vera með þeim betri sem ég hef
tekið. Einnig ákvörðunin að flytja
vestur á land og byggja upp nýja til-
veru. Mitt mottó er að segja alltaf
já, opna dyr, sé þess kostur,“ segir
Hólmfríður að endingu.
arg/ Ljósm. aðsendar

SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
7
Karlakórinn Heiðbjört.
Samkór Lýsu á æfingu í kirkjunni á Staðastað.