Skessuhorn - 19.12.2018, Síða 76

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 201876
Síðastliðið sumar fóru frænd-
urnir Unnar Bjartmarsson og
Jón Helgason saman í mótor-
hjólaferð um Rússland. Þeir óku
í fylgd með túlki og leiðsögu-
manni sem leiddi þá þúsund kíló-
metra um Úralfjöll á ekta rúss-
neskum Úral-hjólum. Þar hittu
þeir innfædda Rússa og fengu að
kynnast þeirra lífi og aðstæðum
um leið og þeir skoðuðu landið,
heimsóttu söfn og fóru á mótor-
hjólamót. Blaðamaður Skessu-
horns hitti frændurna Unnar og
Jón á heimili Unnars á Klepp-
járnsreykjum snemma föstu-
dagsmorguns í lok nóvember og
fékk að heyra allt um ferðina til
Rússlands.
Meðfæddur áhugi á
mótorhjólum
Aðdraganda ferðarinnar má rekja
31 ár aftur í tímann þegar Jón var
á leiðinni upp í Borgarfjörð frá
Reykjavík. Hann tók mótorhjólið
með sér í Akraborgina upp á Akra-
nes þaðan sem hann ætlaði að hjóla
upp í Hálsasveit. Hann hafði ekki
sofið mikið nóttina áður og sofnaði
því á leiðinni og var vakinn af há-
seta þegar nær allir voru farnir úr
skipinu. „Hann spurði mig hvort
ég ætti ekki mótorhjólið niðri í lest.
Ég rauk á fætur og niður í lest að
sækja hjólið. En ég var að drífa mig
aðeins of mikið og næ á einhvern
ótrúlegan hátt að missa lyklana
ofan í tankinn á hjólinu. En þarna
voru góðir menn sem hjálpuðu mér
að hvolfa hjólinu og ná lyklunum
út. Ég brunaði beint upp í Hálsa-
sveit og næ í Unnar, sem var bara
12 ára gutti á þessum tíma, og tek
hann með mér á rúntinn. Þetta var
fyrsta ferðin okkar saman á hjóli,“
rifjar Jón upp. „En ferðirnar síðan
hafa orðið ansi margar síðan,“ bætir
Unnar við. Upp frá þessu hafa mót-
orhjól verið sameiginlegt áhugamál
þeirra frænda.
Byrjaði sem grín
Fyrir fimm árum var Jón á ferð-
inni á mótorhjóli um Ameríku og
þar kviknaði hugmynd um að fara
á fimm ára fresti í framandi mót-
orhjólaferð. Þegar heim var kom-
ið nefndi hann þessa hugmynd við
Unnar og grínuðust þeir með að
fara til Rússlands. Eftir því sem
Unnar hugsaði meira um Rúss-
landsferð hætti grínið að vera grín
og færðist yfir í alvöru. „Hann fór
að impra á þessu við mig nokkru
síðar og við ákváðum að skoða
þetta aðeins og byrjuðum að leita
á Facebook,“ segir Jón. Þar fundu
þeir ferðaskrifstofu í Rússlandi
sem býður upp á alls konar ferð-
ir um landið, þar á meðal mótor-
hjólaferðir. „En við treystum ekki
einhverri síðu á netinu og vorum
eiginlega vissir um að þetta væri
eitthvað plat til að ná peningum
af fólki. Ég var svo á leiðinni frá
Keflavík að Mið-Fossum að skoða
graðhest og tók upp par sem var á
leiðinni á puttanum á Akranes til að
gifta sig. Strákurinn var pólskur og
íslenskur en stelpan frá Rússlandi.
Ég rétti henni símann og spyr út
í þessa ferðaskrifstofu, hvort þetta
væri í alvöru eða bara plat. Hún
skoðaði þetta smávegis og sagði svo
að þetta væri mjög öruggt fyrirtæki.
„Ef skrifstofan er skráð á rússneska
já.is er það öruggt,“ sagði hún. Við
ákváðum því að hafa samband og þá
varð ekkert aftur snúið,“ segir Jón.
Þá þurfti að ákveða tíma og var nið-
urstaðan að fara í lok júlí. „Við vild-
um að sjálfsögðu fara á Úral-hjól-
um í Úralfjöll og ákváðum að fara
á þessum tíma svo við gætum náð
stóru mótorhjólamóti í leiðinni,“
útskýrir Unnar.
Smá sjokk þegar
járnhliðið lokaðist
Unnar og Jón fóru til Rússlands í
lok júlí þar sem starfsmaður ferða-
skrifstofunnar tók á móti þeim og
fylgdi um landið næstu níu daga.
„Ef á að fara til Rússlands þarf mað-
ur boð frá innfæddum. Við fengum
boð frá ferðaskrifstofunni og báru
starfsmenn hennar því eiginlega
ábyrgð á okkur þennan tíma. Þetta
var frábær ferðaskrifstofa og við
fengum alveg úrvals leiðsögumann
og túlk með okkur og við mælum
hiklaust með þeim,“ segir Unnar
og Jón bætir því við að einu skipt-
in sem þeir voru einir í Rússlandi
var í raun þegar þeir voru á flug-
vellinum. „Þar var líka eina skipt-
ið sem maður fann fyrir óöryggi og
jafnvel smá sjokki. Þegar við vorum
komnir í gegnum tollhliðið og bún-
ir að fá stimpil í passann heyrðust
rosaleg læti og húsið nötraði þegar
risastóru járnhliði var slakað niður
úr loftinu. Við vorum þarna í rými
með um 15-20 tollahliðum og það
var allt opið og maður sá vel yfir.
Svo lokaðist þetta hlið. Við litum
hvor á annan og það var ekki laust
við því að við værum stressaðir.
Þarna var þetta alræmda járnhlið,“
segir Jón og hlær. Þeir komust þó
inn í landið án vandræða og segj-
ast ekki hafa upplifað óöryggi eða
hræðslu það sem eftir lifði ferðar-
innar. „Það gekk allt smurt, öll sam-
skipti voru góð og við lentum aldrei
í neinum leiðindum. Með okkur í
för var líka þessi frábæri túlkur sem
sagði okkur sögur og annað um
Rússland,“ segir Unnar og bætir
því við að túlkurinn hafi gert þessa
ferð að mun ríkulegri en einfaldri
mótorhjólaferð. „Þetta varð í raun
líka menningarferð.“
Bjór er matur
Í ferð þeirra frænda var allt innifalið
og sögðu þeir það hafa komið veru-
lega á óvart hversu vel var hugsað
um þá. „Maður hafði svona hug-
mynd í kollinum um Rússland og
við bjuggumst við því að það myndi
alls konar kostnaður leggjast á okk-
ur í ferðinni sjálfri. Það var alls ekki
svoleiðis, ég held að við höfum tek-
ið veskið upp tvisvar alla ferðina en
það var allt innifalið nema áfengi,“
segir Unnar. „Bjór var samt ekki
áfengi,“ bætir Jón þá við og þeir
hlæja og segja frá því að bjór hafi
þarna ytra verið skilgreindur sem
matur. „Við ætluðum að kaupa okk-
ur bjór og þegar ég tók upp veskið
var okkur sagt að þetta væri innifal-
Fengu að kynnast öllum hliðum
Rússlands í mótorhjólaferð
Rætt við frændurna Unnar og Jón sem ferðuðust um Rússland í sumar
Unnar Bjartmarsson fór
ásamt frænda sínum,
Jóni Helgasyni, í mótor-
hjólaferð á Úral-hjólum
um Úralfjöll í Rússlandi.
Jón Helgason í mótorhjólaferð í Úralfjöllum. Jón lengst til vinstri og Unnar til hægri. Á milli þeirra er bílstjóri sem fór með þá í safari ferð á rússneskum
herjeppa.