Skessuhorn - 19.12.2018, Síða 78

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 201878
Narfi Jónsson og Anna Dís Þórar-
insdóttir fluttu aftur á æskuslóðir
Narfa, Deildartungu í Reykholtsdal,
fyrir rúmum þremur árum. Fljót-
lega eftir að þau fluttu aftur í Borg-
arfjörðinn tóku þau ákvörðun um
að byggja í landi Deildartungu og
ætla að kalla bæinn sinn Utandeild.
„Það kom aldrei annað til greina en
að kalla bæinn Utandeild, eða Grip-
deild,“ segir Narfi. „Það þýðir samt
ekki að við séum eitthvað slæm í fót-
bolta,“ skýtur Anna Dís að, en hún
er íþróttafræðingur, íþróttakennari
og umsjónarkennari 3.-5. bekkjar í
Grunnskóla Borgarfjarðar Hvann-
eyrardeild. „Við vorum smeyk um
að fólk myndi misskilja nafnið eitt-
hvað þannig,“ útskýrir hún. „Ertu
að segja að ég sé góður í fótbolta,“
spyr Narfi í gamansömum tón og
Anna Dís lítur á hann og aftur á
blaðamann. „Ja, ég er allavega góð
í fótbolta,“ segir hún og þau hlæja
bæði.
Ekki bændur
Narfi og Anna Dís eru rétt rúmlega
þrítug en hafa nú þegar verið saman
meiri hlutann af ævinni. „Við kynnt-
umst í unglingadeildinni á Klepp-
járnsreykjum,“ segir Anna Dís. Hún
ólst upp í Ólafsvík til átta ára aldurs,
bjó tvö ár í Reykjavík og flutti svo
á Hvanneyri og segir síðar að hún
myndi ekki vilja búa á stærri stað en
Hvanneyri. Þeim finnst best að búa í
litlu samfélagi og helst sveitasamfé-
lagi, þótt hvorugt þeirra hafi nokk-
urn áhuga á búfræði eða búskap.
Saman eiga þau tvær stelpur,
fæddar á tveggja ára tímabili á með-
an Narfi var við nám í sagnfræði í
Háskóla Íslands. Þau gengu bæði í
Framhaldsskólann á Laugum. „Ég
elti hann þangað og sé alls ekki eft-
ir því,“ segir Anna Dís. „Ég vildi fara
þangað af því það er úti í sveit. Ég vil
ekki vera í þéttbýli,“ segir Narfi ró-
lega þegar hann er inntur eftir því
af hverju hann valdi að fara í Fram-
haldsskólann á Laugum. Á tímabili
bjuggu þau á Laugarvatni á meðan
Anna Dís kláraði sitt háskólanám,
íþróttafræðina, en fluttu fljótlega
aftur í Deildartungu og Anna Dís
kláraði nám sitt sem íþróttakennari.
Keyptu inn í húsið
í Úkraínu
Þau þrífast best fjarri þéttbýli og
nokkrum sinnum hafa þau flutt í
Borgarfjörðinn. Núna ætla þau sér
ekki að flytja burt aftur. „Við flutt-
um hingað aftur fyrir rúmum þrem-
ur árum og ætluðum að búa hérna
á meðan við værum að leita að hús-
næði. Við ætluðum að kaupa eða
leigja,“ segir Narfi. „En það var
ekkert laust,“ segir Anna Dís og
hlær. Fjölskyldan hefur því búið síð-
ustu þrjú ár inni á foreldrum Narfa
í Deildartungu. Fljótlega tóku þau
ákvörðunina um að byggja hús og
ferlið hefur verið langt meðal ann-
ars vegna þess sem Anna Dís kall-
ar „djúpa lægð“ hjá Borgarbyggð í
skipulagsmálum. „Við lentum heift-
arlega í henni, en þetta er búið að
batna mikið. Það hafa ýmsir hnökr-
ar komið upp á sem hafa tafið fyrir
sem mér skilst að sé eðlilegt í bygg-
ingaframkvæmdum.“ Þau steyptu
sökkulinn í sumar og byrjuðu að
reisa húsið í október. „Við fórum til
Úkraínu og keyptum allt inn í húsið
þar,“ segir Anna Dís. Þau eru sam-
mála um að þetta hafi verið jákvæð
og skynsamleg ákvörðun. „Svo þarf
bara að púsla þessu saman og þá er
komið hús,“ segir Narfi. Inni í eld-
húsi heyrist í smiðunum þremur
sem Narfi og Anna Dís hafa í vinnu.
Þeir hafa nýlokið kaffipásu og dótt-
ir Narfa og Önnu Dísar, Vigdís og
bróðir Narfa ganga frá kaffibrauð-
inu.
Sjö manns í stóru húsi
Á meðan á húsbyggingunni stend-
ur búa þau þó enn í stóra húsinu
í Deildartungu ásamt foreldrum
Narfa og bróður og tveimur börn-
um sínum. „Þau eiga hrós skilið fyr-
ir að umbera fjölskyldu inni á heim-
ilinu,“ segir Anna Dís og viðurkenn-
ir að þau hafi það mjög gott. Mikið
auðveldara sé að komast á íþróttaæf-
ingar og fundi á kvöldin en það væri
ef þau byggju í eigin húsi með börn-
in.
Nálægt fjölskyldunni
Sýn þeirra á sveitasamfélagið er
mjög jákvæð. „Það er æðislegt að ala
upp börn í sveit,“ segir Anna Dís og
Narfi tekur undir. „Það er ekki um-
ferðarniður allan daginn, þú þekk-
ir alla foreldra barnanna í skólan-
um,“ segir Narfi og telur upp nokkra
kosti í viðbót. Síðastliðið ár hef-
ur fjölskylda Narfa líka sameinast
í nágrenni við Deildartungu eða í
Deildartungu. Narfi og einn af fjór-
um bræðrum hans býr hjá foreldr-
um þeirra, annar bróðir í næsta húsi
með fimm börn og hinir tveir í næsta
nágrenni. „Það er svo mikilvægt að
alast upp í kringum fjölskyldu. Það er
svona ein ástæða fyrir því að við velj-
um að búa hérna, svo krakkarnir geti
alist upp saman,“ segir Anna Dís.
Fólkið snýr aftur
Narfi starfar í Krauma og hefur
starfað innan ferðaþjónustu í mörg
ár. Ferðaþjónusta er í miklum vexti
á Vesturlandi, ekki síst í Borgarfirð-
inum. Narfi og Anna Dís benda á að
fjöldinn allur af fyrirtækjum, hótel-
um og gistiheimilum hafi skotið upp
kollinum síðustu fimm ár. „Fólk skil-
ur oft ekki að maður velji að búa í
sveit en sé ekki bóndi. Það sér ekki
hvað annað er hægt að gera,“ segir
Anna Dís og bendir á að ef fólk vill
búa úti á landi, þá sé næga atvinnu
að fá ef fólk er til í að taka að sér það
sem er í boði. „Það er lifandi skóla-
samfélag hérna og brjálaður upp-
gangur í ferðaþjónustu.“ Narfi titlar
sig sem handklæðadreng í Krauma,
en raunin er sú að hann er vaktstjóri
þar. „Það er búið að byggja mikið
upp síðustu fimm ár,“ segir Narfi og
bendir á að þau hafi verið nauðbeygð
til að byggja hús þar sem húsnæðis-
og leigumarkaður hafi verið mjög ró-
legur. „Það var ekkert til sölu og ekk-
ert til leigu.“ Fólki hafi samt fjölgað
mikið á svæðinu. „Okkar kynslóð er
að koma til baka,“ segir Anna Dís og
Narfi tekur undir það.
klj
Vilja ekkert frekar en að búa úti á landi
-Narfi og Anna Dís eru að byggja hús við Deildartungu sem mun bera nafnið Utandeild
Narfi og Anna Dís byrjuðu að byggja í landi Deildartungu síðastliðið haust.
Stelpurnar þeirra, Vigdís og Sesselja, tóku fyrstu skóflustunguna að húsinu.Fjölskyldan fór saman til Úkraínu til að kaupa allt inn í húsið, ferð sem sparaði
þeim töluvert fjármagn.