Skessuhorn - 19.12.2018, Síða 90

MIÐVIKUDAGUR 19. DESEMBER 201890
Kristen McCarthy kom fyrst til
Íslands haustið 2014 til að spila
með Snæfelli í Domino‘s deild
kvenna í körfuknattleik. Hún
heillaðist af landi og þjóð og eft-
ir að hafa reynt fyrir sér á meg-
inlandi Evrópu sneri hún aft-
ur í Stykkishólm fyrir rúmu ári
síðan. Hún lítur í dag á Ísland
sem sitt annað heimili, sér fyrir
sér að búa hér á landi til fram-
búðar. Kristen hefur sótt um
íslenskan ríkisborgararétt og
dreymir um að spila með lands-
liðinu. Skessuhorn hitti Krist-
en í Hólminum á fallegum des-
embermorgni og ræddi við hana
um körfuna, Stykkishólm, kynni
hennar af landi og þjóð en síðast
en ekki síst hana sjálfa.
Körfuboltinn alltaf í
uppáhaldi
„Ég kem frá Suður-Kaliforníu, frá
litlum bæ sem heitir San Dimas
sem er í um það bil 35 til 40 mín-
útna akstursfjarlægð austur af Los
Angeles,“ segir Kristen. „Ég er
fædd árið 1990 og á tvo bræður og
tvær systur. Ég er næstelst. Fjöl-
skyldan mín er frekar stór. Pabbi
á fimm börn og mamma tvö,“ bæt-
ir hún við. Kristen segir að körfu-
boltinn hafi alla tíð skipað stór-
an sess í hennar lífi. Flestar henn-
ar minningar úr barnæsku tengj-
ast körfubolta með einum eða öðr-
um hætti. „Ég byrjaði að spila þeg-
ar ég var fimm ára. Sama ár spilaði
ég fyrsta keppnisleikinn minn. Ég
man að við kepptum í appelsínu-
gulum treyjum og spiluðum leik-
ina úti í góða veðrinu í Kaliforníu,“
segir hún og brosir. „Mamma lét
mig og bróður minn prófa nánast
allar íþróttir nema knattspyrnu.
Körfuboltinn varð strax uppáhalds
íþróttin mín, ásamt frjálsum. En ég
ákvað að halda mig við körfuna og
geri það enn,“ segir hún og bros-
ir. Kristen fór hina hefðbundnu
amerísku leið í körfunni, spilaði í
gegnum allt skólakerfið. „Ég spil-
aði í framhaldsskóla og fékk síð-
an námsstyrk til að spila í háskóla-
boltanum. Þar lék ég með Temple
University í Fíladelfíu. Þannig að
ég fór alla leið yfir á austurströnd-
ina í háskóla. Þar var ég frekar
langt að heiman, sem bjó mig und-
ir það að spila síðar sem atvinnu-
maður í Evrópu,“ segir hún.
Þekkti lítið til landsins
Haustið 2014 lá leið hennar fyrst
til Íslands, þegar hún gekk til liðs
við Snæfell. Ingi Þór Steinþórsson,
sem þá þjálfaði liðið, fékk hana
til að koma til landsins. „Ég vissi
ekki mikið um landið áður en ég
kom hingað þannig að ég gúgglaði
„Iceland“. Þá fékk ég upp myndir
af nokkrum fossum og síðan eld-
gosinu í Eyjafjallajökli sem þá stóð
sem hæst. Ég spurði hvort það
væri yfir höfuð öruggt að koma til
landsins en Ingi sagði að þetta væri
allt í lagi, sem það var auðvitað,“
segir hún. Kristen segir að það hafi
auðvitað verið ákveðin viðbrigði að
koma frá fjölmenninu á Los Ange-
les svæðinu í lítinn bæ á Íslandi.
„Ingi sótti mig á flugvöllinn og við
keyrðum vestur í Stykkishólm. Þar
fór hann með mig hring um bæinn
og sýndi mér hvar allt væri. Mér
fannst eins og ég hefði rétt blikkað
augunum og þá var hringnum lok-
ið. Var ekkert meira?“ segir hún og
hlær við endurminninguna. „En ég
var fljót að læra að meta hvað allt
er smátt í sniðum. Í Bandaríkjun-
um er maður vanur að þurfa að
keyra út um allt eftir öllu sem mað-
ur þarf að gera. Á mínum heima-
slóðum skipuleggur fólk daginn
sinn út frá umferðinni,“ segir hún.
„Hérna get ég labbað í búðina, í
ræktina, út að borða, í heimsókn
til vina minna. Það er allt svo ná-
lægt. Ef maður þarf að mæta ein-
hvert þá leggur maður bara af stað
fimm mínútur í og er mættur á
réttum tíma,“ bætir hún við. „Fyr-
ir vikið hefur fólk meiri tíma fyrir
sig. Í Kaliforníu fer ótrúlega mikill
tími í að sitja fastur í umferðinni.
Það er ótrúlegt hvað það er miklu
meira afslappandi að vera laus við
hluti eins og umferðina. Ég elska
það,“ segir Kristen og brosir.
Frábær tími í
Hólminum
Hólmarar tóku Kristen opnum
örmum og hún kolféll fyrir bæn-
um. „Ég man að mér fannst ekki
mikið að gera hérna fyrst,“ seg-
ir hún og hlær við. „En vinir mín-
ir og liðsfélagar lögðu sig fram
um að láta mér líða vel og bjóða
mig velkomna. Þetta eru enn vin-
ir mínir í dag og við gerum sömu
hlutina. Við borðum saman, horf-
um á myndir, höfum það notalegt
og njótum samverunnar. Stund-
um gerum við eitthvað öðruvísi
en þá búum við bara til ferð úr
því. Dagsdaglega þarf maður ekk-
ert annað en vinina,“ segir hún.
„Þetta hjálpar mér að einbeita mér
að körfunni og því að halda mér í
formi. Þetta gefur manni líka tæki-
færi til að kynnast fólkinu betur.
Mér finnst mjög skemmtilegt að
fylgjast með krökkunum sem ég
hitti fyrst fyrir fjórum árum síð-
an vaxa úr grasi. Stemningin hérna
og samfélagið er öðruvísi en ég er
vön frá Bandaríkjunum. Ég þekki
engan sem ég var með í leikskóla.
Elsta vini mínum kynntist ég þegar
ég var 12 ára. Hérna eru allir búnir
að þekkjast alla sína ævi. Mér líkar
það mjög vel og það veitir ákveðið
öryggi. Fólkið hérna treystir hvort
öðru betur, því það þekkjast all-
ir svo vel,“ segir hún. „Ég er mjög
þakklát að hafa fengið tækifæri til
að koma hingað, þetta er búin að
vera frábær tími.“
Saknaði Íslands
Eftir fyrsta árið með Snæfelli hélt
Kristen til Rúmeníu en lék þar að-
eins hálft keppnistímabil. „Lið-
ið mitt átti í fjárhagserfiðleikum,
varð gjaldþrota og spilaði ekki einu
sinni seinni hluta mótsins. Þá fór
ég til Þýskalands, spilaði með liði
frá Halle seinni hluta ársins og síð-
an með liði frá Freiburg árið eftir.
Árið 2017 sneri ég aftur í Stykk-
ishólm og er núna að spila mitt
annað tímabil í röð með Snæfelli,“
segir Kristen. Hvað varð til þess að
hún ákvað að snúa aftur í Hólm-
inn? „Ég vissi alltaf að ég myndi
koma aftur. Ég fór ekki af því ég
vildi fara frá Stykkishólmi. Mér
fannst æðislegt að vera hérna og
hefur alltaf fundist það, en á sama
tíma langaði mig að upplifa eitt-
hvað nýtt og spila í öðrum deild-
um í Evrópu,“ segir hún. „En allan
tíman hugsaði ég eiginlega stöð-
ugt til Íslands. Eftir tvö ár í Evr-
ópu fannst mér kominn tími til að
snúa aftur,“ segir hún. Blaðamað-
ur spyr hvort Kristen hafi ef til vill
verið með heimþrá. „Ég hef aldrei
hugsað um það þannig. Ég man
að einu sinni áttu við þrjá og hálf-
an dag í frí. Ég flaug til Íslands til
að heimsækja vini mína og ég kom
alltaf hingað á sumrin. Þannig að
já, það má kannski segja að ég hafi
verið með heimþrá,“ segir hún og
brosir. Þá skellti hún sér einu sinni
til móts við íslenska landsliðið til
að hitta vinkonur sínar frá Íslandi
þegar þær voru að spila á móti
Ungverjalandi. „Það hitti svo vel á
að ég átti stutt frí svo ég fór með
lestinni frá Rúmeníu. Það voru
bara sex tímar með lestinni svo ég
ákvað að drífa mig. Rúmenía var
ekki í neinu uppáhaldi hjá mér svo
það var mjög ánægjulegt að hitta
vinina þá og geta skroppið aðeins
í burtu og hitt fólk sem mér þykir
vænt um,“ segir hún.
„Bara kynnst
góðu eplunum“
Aðspurð kveðst hún hafa mætt
óþægilegu viðmóti í Rúmenínu.
„Fólkið var ekkert sérstaklega
vinalegt. Sumir voru það auðvitað
en alls ekki allir og margir fannst
mér vera dálítið fordómafullir.
Við vorum fjórar frá Bandaríkj-
unum í þessu liði, allar svartar og
fólkið starði á okkur og gaf okk-
ur illt auga. Það var mjög óþægi-
legt og við upplifðum okkur ekki
velkomnar. Auðvitað hittum við
indælisfólk inn á milli en heilt
yfir var viðmótið ekki gott,“ segir
Kristen og bætir því við að miklu
betra sé að vera á Íslandi hvað
þetta varðar. „Íslendingar eru in-
dælasta fólk sem ég hef kynnst á
ævinni og mjög góðhjartaðir. Auð-
vitað eru skemmd epli hér eins og
annars staðar, en enn sem komið
er hef ég bara kynnst góðu eplun-
um,“ segir hún ánægð. „Hérna eru
allir glaðir og ánægðir og einbeita
sér fyrst og fremst að því að njóta
lífsins. Það er líka öðruvísi stemn-
ing hér en í Bandaríkjunum, þar er
fólkið aðeins einstaklingsmiðaðra.
Hérna eru allir glaðir og ánægðir
og einbeita sér fyrst og fremst að
því að njóta lífsins. Það gerir allt
svo miklu auðveldara,“ segir hún.
Snæfell getur unnið
þrennuna
Snæfell hefur átt góðu gengi að
fagna í Domino‘s deildinni það
sem af er vetri og er komið í átta
liða úrslit bikarsins. „Við erum
með gott lið í ár. Eftir fyrstu leikina
hugsaði ég með mér að við gætum
allt eins farið ósigraðar í gegnum
mótið. Auðvitað gerðist það ekki
en ég held samt að við séum það
góðar. Við erum með reynslumik-
ið lið, vel þjálfaðar og með sterk-
an bekk. Við höfum allt sem þarf
og það er bara undir okkur sjálf-
um komið að láta dæmið ganga
upp. Ef engin meiðist þá höfum
við alla burði til að geta orðið Ís-
lands-, bikar- og deildarmeistar-
„Ísland á alltaf sinn stað í hjarta mínu“

- segir körfuknattleikskonan Kristen McCarthy í Stykkishólmi
Kristen fer á körfuna í leik í Stykkishólmi. Hún telur Snæfell hafa alla burði til að
geta unnið þrefalt í ár; deildina, bikarinn og Íslandsmeistaratitilinn.
Ljósm. úr safni/ sá.
Kristen McCarthy á heimavelli í Stykkishólmi.