Ársrit um starfsendurhæfingu - 2011, Blaðsíða 14

14 www.virk.is
S
TA
R
FS
E
N
D
U
R
H
Æ
FI
N
G
A
R
S
JÓ
Ð
U
R vera í tómu tjóni með líkamann frá 2004. Ég var alltaf að veikjast, nánast hætt að geta gengið og
kjálkarnir voru orðnir fastir. Ég fór í endurhæfingu
á Reykjalundi og lagaðist talsvert en svo þegar
skjálftinn kom í hendurnar fyrir um tveimur árum
og þær fóru út og suður brotnaði ég niður. Mér
fannst allt vera farið. Ég týndi sjálfri mér þegar ég
fór af vinnumarkaðinum,“ greinir Sigrún frá.
Hún frétti fyrst af aðstoðinni sem Starfsendur-
hæfingarsjóður veitir þegar hún var að kanna
réttindi sín í sambandi við veikindin hjá SFR.
,,Þar var mér bent á að tala við ráðgjafa hjá
Starfsendurhæfingarsjóði og ég fékk í fyrravor
samband við Soffíu Eiríksdóttur sem hefur reynst
mér afar vel. Hún spurði mig hvaða aðstoð ég teldi
mig þurfa og hvatti mig eindregið til þess að fara
í iðjuþjálfun. Ég var efins en fór þó. Mér fannst
reyndar eins og ég væri að taka tíma frá öðrum
þar sem ég taldi mig ekki jafnslæma og margir
sem voru þar. En í iðjuþjálfuninni lærði ég að gera
ýmsar gagnlegar æfingar með höndunum.“
Sigrún kveðst hafa fyllst örvæntingu þegar hún
varð að hætta að vinna fyrir rúmu ári. ,,Ég er búin
að glíma við vefjagigt í fjölda ára, alveg örugglega
frá því að ég var sextán ára og jafnvel miklu lengur.
Þetta var í upphafi talið vera vöðvabólga en ég
vissi að svo var ekki. Verkirnir voru allt öðruvísi
og ég var að lokum greind með vefjagigt. Fyrir
tveimur árum var ég orðin svo slæm að ég hafði
ekki lengur stjórn á höndunum.“
Týndi sjálfri mér
Þegar þetta var vann Sigrún á bókasafni
Fjölbrautaskólans í Breiðholti. ,,Ég hitti ekki með
fingrunum á réttan stað á lyklaborði tölvunnar
sem ég vann við og missti bækurnar. Ég gat hvorki
tekið upp penna, lyft glasi né hitt í pottana til þess
að hræra í þeim. Ég hef í gegnum tíðina verið eins
og gangandi verkjabúnt en var eiginlega búin að
Aðstoðin
veitti mér von og gleði
Sigrún María Snorradóttir
Mér finnst stórkostlegt að það skuli vera komið á kerfi sem hjálpar fólki að komast
aftur út á vinnumarkaðinn eða, eins og í mínu tilfelli, að finna sér eitthvað að gera sem
það ræður við. Aðstoðin frá Starfsendurhæfingarsjóði gaf mér von og ég er nú alsæl með
að geta fengist við það sem veitir mér gleði.“