Ársrit um starfsendurhæfingu - 2011, Side 23

23www.virk.is
VIÐTAL
og heilsufari tiltekinna starfshópa svo
sem hjá flugmönnum. Ég tel hins vegar
að það gæti verið ávinningur af því fyrir
marga vinnustaði að hafa lækni um borð.
En til að slíkt komi að gagni verður hann
að þekkja starfsemina og menningu
fyrirtækisins,“ segir Linn. „Ég vil alls ekki
sjá sívaxandi „atvinnulækningageira“
þar sem viðfangsefnið yrði aðallega
það að eltast við starfsmenn fyrirtækja
með allskonar heilsufarsmælingum
og yfirborðskenndri heilbrigðisráðgjöf.
Vinnuveitandi á ekki að leggja áherslu
á ómarkvissar líkamsskoðanir og
mælingar. Slíkar aðgerðir eiga að vera
tengdar skilgreindum áhættuþáttum í
starfi. Mæling á blóðþrýstingi og annað
eftir atvikum, svo sem á kólesteróli og
beinþéttni, ætti t.d. að vera í höndum
heimilislækna. Líðan og þróun í starfi er
hins vegar mikilvægt viðfangsefni fyrir
vinnuveitandann. Að fólk geti farið stolt
heim að loknu dagsverki, þreytt en sátt og
með góða samvisku, það er heilsuvernd
og heilsuefling sem virkilega skiptir máli
til lengdar. Fólki sem líður vel í vinnu
hefur einnig orku til að lífa heilbrigðu lífi
utan vinnunnar. Og sem fyrirtæki eigum
við að sjálfsögðu að vera hvetjandi og
styðjandi þegar kemur að hollum lífsstíl.
Það er t.d. sjálfsagt fyrir okkur að taka þátt
í verkefnum eins og „Hjólað í vinnuna“
og við eigum að vera með hollan mat í
mötuneytinu.
Ábyrg ráðgjöf
„Ég get séð fyrir mér að VIRK eigi eftir
að þróast á jákvæðan hátt í öflugt og
sterkt fyrirtæki með gott aðgengi að
viðeigandi ráðgjöfum og úrlausnum.
Fyrirtæki þar sem unnið væri í samvinnu
við heimilislækni og trúnaðarlækni á
vinnustað. Áríðandi er að kerfið verði
aldrei að skriffinnskubákni heldur fari
fram jákvætt, persónulegt starf þar
sem er stuttur biðtími fyrir einstaklinga.
Ráðgjafarnir þurfa að hafa mannlegt
innsæi, lífsreynslu og sköpunarkraft til að
halda vel utan um skjólstæðinga sína og
sýna þeim virðingu á erfiðum tímum.
Í Noregi er nú trygginga- og endur-
hæfingarkerfi sem var upphaflega sett
á laggirnar með háleitum hugsjónum
en hefur smám saman orðið að bákni
þar sem skriffinnskan er mikil, traustið
á milli aðila lítið og biðtímar óþolandi
langir. Álit almennings á kerfinu
hefur því farið minnkandi. Ég vona
að VIRK fari ekki í svipaðan farveg.
Í Noregi greiðir Tryggingastofnun
veikindarétt starfsmanna að miklu leyti.
Atvinnurekandinn fær þar með minni
hvatningu til að fylgjast með veikindum
starfsmanna. Hins vegar er eitt mjög gott í
Noregi en starfsmenn þar eiga kost á því
að koma inn í sitt starf á meðan þeir eru
enn í veikindaleyfi („aktiv sykemelding“).
Með því er hægt að meta hvort fólk treysti
sér aftur í starfið að loknu leyfi og hvernig
er best að hjálpa til. Einstaklingur sem
hefur verið frá starfi í marga mánuði
vegna veikinda hefur kannski ekki fulla
heilsu til að koma til baka í líkamlega
erfitt umönnunarstarf,“ bætir Linn við.
„Í íslenskum kjarasamningum er minna
svigrúm, það að úrskurða um starfshæfni
getur verið erfitt og viðkvæmt í slíkum
tilvikum. Ég hef lært margt í þessu starfi
frá því að ég byrjaði sem trúnaðarlæknir
á Landspítalanum fyrir tíu árum. Ég hef
kynnst mörgum starfsmönnum og finnst
áberandi vilji þeirra til að standa sig vel í
starfi og láta gott af sér leiða. Vinnuaginn
og lífskrafturinn hjá Íslendingum er
mikill,“ segir Linn Getz að lokum.
„Með VIRK hafa opnast
möguleikar til þess að
vinna markvisst með
vandamál starfsmanns
í stað þess að hann sé
látinn afskiptalaus í
löngu veikindaleyfi.“