Gríma - 24.10.1932, Blaðsíða 23

ÞÁTTUR AP JóHANNESI STERKA
21
að ekki var viðlit að láta hann stökkva upp. Við
þetta rann nokkuð ölvíman af presti; bar hann si'g
iila og taldi víst, að hesturinn dræpist á meðan þeir
færu til bæja að leita mannhjálpar. Þá stökk Jóhann-
es ofan í vökina, smeygði sér undir kviðinn á Sokka,
hóf hann á loft og kastaði honum upp á ísinn. Allir
þeir, er að vökinni komu og sáu aðstæður, töldu
þetta hafa verið hina mestu aflraun.
7. Jóhannes heldur fæti á Blesu.
Eftir það er Jóhannes var hættur sjómennsku og
farinn að búa á Stekkjarflötum, var það eitt siim, að
Sigríður systir hans kom þangað í heimsókn. Reið
hún blesóttri hryssu, sem var mesti stólpagripur og
fílefld að kröftum. Sá var galli á hryssunni, að
stundum, þegar átti að járna hana, trylltist hún og
fékk þá enginn við hana ráðið. f þetta skifti hafði
losnað skeifa undan Blesu og bað þá Sigríður bróð-
ur sinn að tylla skeifu undir fótinn. Fór Jóhannes til
og tveir menn með honum; skyldi annar halda fæt-
inum, á meðan Jóhannes járnaði, en hinn halda í
tauminn. Þá var sá gállinn á Blesu, að hún trylltist
og fengu þeir ekki hamið hana. Gekk svo um stund.
Rann Jóhannesi þá í skap; greip hann heldur sterk-
lega til Blesu, þreif upp fótinn og hélt honum eins
og í skrúfstykki, hvernig sem hún hamaðist; sagði
hann hinum manninum að járna og gerði hann það,
en er því var lokið og Jóhannes sleppti fætinum, brá
svo við, að Blesa tyllti ekki í hann. Héldu þeir fyrst,
að blóðj ámazt hefði, svo að Jóhannes tók aftur upp
fótinn og skoðaði hann vandlega, en ekki varð annað
séð en að járningin væri í bezta lagi. Eftir þetta var
Blesa lengi draghölt og alveg frá brúkun, Þóttust