Gríma - 01.09.1941, Blaðsíða 62

5.
Helför jóns Egilssonar.
[Handr. Magnúsar Magnússonar frá Guðrúnarstöðum í Vatns-
dal 1909 og Zófóníasar prófasts Halldórssonar í Viðvík 1906.
Eftir sögn Magnúsar Kristinssonar og Guðmundar Guð-
mundssonar].
Það var eitt sinn snemma vetrar um 1860, að þeir
nágrannar, Þorsteinn Guðmundsson bóndi í Vatns-
dalshólum og Jón, sonur Egils bónda að Breiðabóls-
stað í Vatnsdal, fóru í hrossaleit fram á Grímstungu-
heiði. Báðir voru þeir röskleikamenn. Snjór var
nokkur, en færi þó fremur gott. Leituðu þeir fyrst
saman fram heiðina að vestan, en skiptu með sér
leiðum út aftur og mæltu sér mót á Fuglaeyrum við
Álftaskálará. Skömmu eftir það er leiðir þeirra
skildu, syrti í lofti og fór að drífa. Náði Þorsteinn
þó heilu og höldnu með nokkur hross að Fuglaeyr-
um, og var þá Jón ókominn. Beið Þorsteinn hans þar
árangurslaust alllengi, en með því að veður fór
síversnandi og langt var til bæja, þorði hann ekki
að láta þar fyrir berast og hélt af stað einn síns liðs
með hrossin. Hreppti hann hið versta veður og komst
loks við illan leik að Gilhaga seint um kvöldið. Taldi
hann sér hafa orðið það til bjargar, að hann rakst í
hríðinni á hross nokkur fram undir heiði, rak þau
með og lét þau ráða ferðinni; fleyttist allur hópur-
inn þannig til bæjar. Birti hríðina næsta dag, er á