Gríma - 01.09.1941, Blaðsíða 89

HULDUFÓLKSSÖGUR 6t
mikið, en sterkur. Töldu menn hug í hann ofan að
síga, og varð það; en nauðulega fékk hann náð Krist-
ínu af hillunni; svo var hún hrædd og hélt sér
dauðahaldi; þó varð það, að Eiríkur hélt henni í
handkrika sínum, en stjakaði sér annarri hendi frá
bjarginu, meðan þau voru upp dregin. Vildi Eiríkur
fá fyrir þetta hálfa spesíu, og lét Kristín hana
nauðulega úti löngu seinna fyrir annarra umtölur, og
aldrei vildi hún Eirík síðan augum líta. Var Kristín
sú ærið einræn og hafði oft sofandi gengið, einkum
í æsku. Lifði hún fram á 19. öld, og telur Daði og
aðrir sögu þessa sanna að öllu.
f. Álfkonurnar í Kömpum.
[Handrit Stefáns Jónssonar á Höskuldsstöðum. Eftir sögn Guð-
rúnar Sigurðardóttur í Áshildarholti].
Um miðja 19. öld voru hjón nokkur í Víðidal í
Húnavatnssýslu, er hétu Tómas og Katrín. Þau
höfðu verið vinnuhjú á ýmsum bæjum þar í sveit-
inni og áttu dóttur á fermingaraldri, er saga þessi
hefst; hún hét Elín María. Fermingarvorið sitt fór
hún vistferlum að bæ þeim, er Kamphóll heitir og
er framarlega í Víðidal. Var hún höfð til ýmissa smá-
vika og þó einkum til lambfjárgæzlu um vorið. —
Skammt frá bænum rennur á sú, er Kampá heitir,
en öðrum megin við hana og með nokkru millibili
standa tveir klettar, er Kampar heita, og dregur
bærinn og áin nafn af þeim. Einu sinni þegar Elín
var að smala, átti hún leið fram hjá Kömpum; varð
henni þá litið á ljómandi fagurt blóm í neðra klett-
inum, sleit það upp og hélt svo áfram göngu sinni.
Þá datt henni í hug, að móðir hennar hafði varað
5*