Gríma - 01.09.1941, Blaðsíða 78

56
FRÁ HJÖRLEIFSHÖFÐA
fólkið inn í bæ, nema tvær unglingsstúlkur, sem
eitthvað stöldruðu við fyrir utan bæinn og voru að
virða vagninn fyrir sér. Allt í einu sjá þær tvö svo-
lítil dýr, svört og loðin, stökkva upp úr vagninum og
hlaupa burtu. Horfðu þær á eftir þeim niður brekku
þar við bæinn, sem kölluð var Eldhúsbrekka. Þar
hurfu þau. Ekki gátu stúlkurnar gert sér grein fyr-
ir, hvers konar dýr þetta væru, nema það þóttust
þær sjá, að hvorki gæti verið um hvolpa eða ketti að
ræða, enda vissi enginn von slíkra dýra þar.
Árið 1919 fluttist að Hjörleifshöfða bóndi sá, er
Guðmundur hét, frá Skaptárdal á Síðu. Flest árin,
sem hann bjó þar, mun ekki hafa orðið vart við
neitt nýstárlegt. Síðasta búskaparár hans þar, var eg
þar til heimilis ásamt móður minni. Eg var þá telpa
innan við fermingu. Þar var líka piltur úr Reykja-
vík á líkum aldri og eg.
Á miðjum slætti var það einu sinni, að eg var send
út í fjós að sækja eitthvað. Þegar eg kom í dyrnar,
sá eg svolítið svart kvikindi á stærð við hálfvaxinn
hvolp, sem var að skreiðast upp í jötu í fjósinu. Dýr
þetta sýndist mér þó líkast tófu; það var mjög lág-
fætt og með langt og loðið skott.
En af því að eg átti ekki von á neinu slíku kvik-
indi þarna, varð eg hrædd og hljóp inn í bæinn til
móður minnar. Eg bað hana að koma fljótt, því að
það væri svartur og ljótur hvolpur úti í fjósi. Kom
hún þá með mér til þess að athuga þetta, en þá var
kvikindið horfið, og varð ekki vart við það meira í
það skipti.
Nokkrum dögum seinna bar svo við, að allt fólk
var inni' í búri, nema drengurinn úr Reykjavík.
Hann fór inn í skúr, sem var austur af eldhúsinu,