Gríma - 01.09.1943, Síða 6

4
SAGNXR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN
[Gríma
sagnir þessar, svo og mikið af gömlum kviðlingum, svo sem rímur
Árna á Stórahamri um ferð Alexanders x Grímsey og margt fleira.
Sagnirnar í kverinu kannast Friðleifur við fjölmaigar og segir þær
hafa gengið í munnmælum í Svarfaðardal í ungdæmi sínu. — J. Jóh.]
a. Séra Magnús og Jón Pétursson.
Séra Magnús Einarsson, sem lengi var prestur að
Tjörn í Svarfaðardal, hér um bil frá 1769 til 1794, en
vígður að Stærra-Arskógi,1) var álitinn á sinni tíð gáfu-
maður mikill, andríkur mjög og skáld gott og kallaður
af mörgum kraftaskáld. — Sú er ein munnmælasaga til
um það, að stuttu eftir að hann var orðinn prestur
að Stærra-Árskógi, bar svo við eitt sinn, að Jón læknir
Pétursson kom þangað og beiddist gistingar. Þeir rædd-
ust við um kvöldið, prestur og læknir, og sló lieldur í
keppni með þeim, því að læknir var ákafamaður og
frekyrtur, en prestur þungur fyrir og orðfyndinn. Um
morguninn, áður læknir fór af stað, hófu þeir aftur
ræðu sína á sama hátt, og bar enn heldur á milli, og
þóttist læknir eigi sigra prest. Hann hafði tekið eftir
því, að dyraloft var á bænum, og stóð stiginn nær beint
upp að loftinu, og var langt á milli haftanna. Segir
hann þá við prest: „Tarna er mikið góður stigi fyrir
óléttar konur!“ — Var það háð, því að hann þóttist sjá,
að kona prests mundi þunguð vera, en mjög skammt
var liðið frá giftingu þeirra, og rnundi hún hafa verið
með barni áður. — Prestur gegndi fáu þar til, en þó
óþægilega. Báðum þótti miður. Hafði læknir beiskyrði
nokkur í frammi og jafnvel talaði að því, að prestur
i) Séra Magnús var fæddur 1734, vígðist 1763 til Stærra-Árskógs,
fékk Upsir 1765 og Tjörn 1769, og þar var hann prestur síðan til
dauðadags 1794, en Gísli sonur hans, sem fékk Tjörn að föður sínum
látnum, var aðstoðarprestur hans síðustu árin. — J. Jóh,