Gríma - 01.09.1943, Síða 23

Gríma] SAGNIR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN
21
hólpnir á dómsdegi, af þeim, sem þá væru uppi í daln-
um, og tilnefndi maðurinn mennina. Prestur kvað, er
honum var sagður draumurinn:
Sigurður á sælu von,
situr hjá honum Gunnhildur,
og hann Jón minn Eyjólfsson,
— annar lýður fráskildur. —
Þó að mín sé þunn og naum
þekking sálar efna,
eg set ei fyrir mig svoddan draum,
sízt er það að nefna.
Þótt Svarfdælinga syndin greið
sárt í himininn klagi,
frelsarinn, sem fyrir oss leið,
fleirum held eg vægi. —
Einu sinni var prestur í veizlu, en þá voru brauðs-
og brennivíns-veizlur, en ekki matarveizlur, svo sem
nú tíðkast. Var þá oft framreitt óreglulega og sætum
ekki úthlutað, en brauðskammtur tiltekinn handa
hverjum gesti. — Nú var brauðskammtur prests réttur
að honum, þar sem hann stóð, en kona hans sat þar
skammt frá. Prestur snýr sér þá að henni og segir:
Tala þú hér ekki orð,
utan það, sem falli í vil;
þá skal hafa þig fyrir horð,
þegar ekki er annað til.
Og um leið hellti prestur brauðinu í kjöltu konu
sinnar.
Þegar séra Magnús var á Upsum, bjó bóndi sá í Mið-
koti, er Jón hét, gortinn mjög og yfirlætismikill og eigi
ráðvandur. Er það til marks um hégómahátt hans, að
eitt sinn, er hann hafði borið upp töðuhey sitt, þá gekk