Gríma - 01.09.1943, Side 32

30
SAGNIR UM SÉRA MAGNÚS Á TJÖRN
[Gríma
Einu sinni þá er prestur reið úr hlaði frá embættis-
gjörð á Urðum, kvað hann:
Úr hlaðinu ríða margir menn.i)
minnist hver á særið sitt. —
Veri guð hjá ykkur enn,
Urða-sóknar fólkið mitt.
Kveðið á messuleið að Urðum:
Urðapresti og öðrum varð
iðja sú fyrir góðu,
þegar þenna göngugarð
garpar heiðnir hlóðu.
Kveðið á Urðum:
Eg man Jón og Elinni,
angurs særður skurðum,
Þorlák minn og Þorgerði,
þegar bjuggu á Urðum.
Mig þó hryggi manna tjón,
mér er bættur skaðinn,
aftur byggir Anna og Jón
Urðir, hinna í staðinn.
Skáldið reið eitt sinn að U rðum og Gísli sonur hans
með honum, er síðar varð prestur til Tjarnar og Urða.
Kom þá út Anna, dóttir Jóns bónda Sigurðssonar. Þá
orti prestur:
Hárs um fljóð þar gjarða gjóð
gekk um slóð án voða,
úti stóð hún Anna rjóð
eggþingsbjóð að skoða.
i) Vísa þessi mun afbökuð. Eg hef áður heyrt hana þannig: Úr
hlaðinu ríð eg héðan senn, ] hyggi hver á ástand sitt. | Veri guð með
ykkur enn, | Urða-sóknar fólkið mitt. — J. Jóh.