Gríma - 01.09.1943, Side 52

50 SNJÓFLÓÐIN í HVANNEYRARHREl’PI [Gríma
óvanur göngu, treystist ekki til þess að ganga fram
fyrir, sem er alllangt. Hann vildi þó óðfús koma til
hjálpar. Fékk hann svo fylgdarmennina til þess að
freista að bera sig yfir sandana (Leirurnar) fyrir fjarð-
arbotninn, en þeir voru fullir af krapstellu og svo var
aðfall sjávar. Ferð þeirra gekk sæmilega fyrst í stað,
því að grunnt var við vesturlandið, en dýpra að austan.
Þó reyndist erfitt að brjótast í gegnum krapstelluna
og seinfært mjög. Þeir komust með lækninn rúmlega
á miðja leið, en þá var fallið svo að, að krapelgurinn
tók þeim í mitti. Læknirinn var heilsuveill og þoldi
þetta ekki. Urðu þeir að snúa við, og tók Páll í Lind-
arbrekku lækninn síðast á bak sér; komust þeir aftur
til vesturlandsins við illan leik, en tveir eða þrír þeirra
brutust einhvern veginn austur yfir með meðul, og
var Einar Kristjánsson lyfjasveinn einn þeirra. Hann
var þá hjá lækninum, og gaf læknir honum fyrirskip-
anir um notkun þeirra. Meðulin komu að góðu haldi,
og hresstist fólkið furðu fljótt við ágæta hjúkrun, sem
það fékk. Morguninn eftir var veðrið miklu betra;
fór læknirinn þá yfir um á skíðum, og tókst ferðin vel.
I snjóflóðinu höfðu farizt þær þrjár fjölskyldur, sem
að framan getur: Sæthershjónin, Friðbjörn Jónsson,
kona hans og fóstursonur þeirra, Alfreð Alfreðsson, 8
ára gamall. Faðir hans var norskur. Einnig fórst Bene-
dikt Jónsson, kona hans og tvær dætur þeirra, eða alls
níu manneskjur. Af húsum hafði farið Evangersverk-
smiðjan með vélum og tækjum, og var hún aðeins
fárra ára gömul og talin vera eftir kröfum tímans og
vönduð að öllu leyti. Þá fóru einnig þar verkafólks-
húsið, skrifstofuhúsið og tvö geymsluhús stór, svo og
síldarpallar og bryggjur, sem að vísu höfðu verið tekn-
ar upp að nokkru um haustið, en timbrið, sem upp