Gríma - 01.09.1943, Qupperneq 54

52 SNJÓFLÓÐIN í HVANNEYRARHREPPI [Gríma
trjáviði í fjarðarbotninum innanverðum (Leirunum),
að kalla mátti, að gengið yrði þurrum fótum á timbr-
inu þar þvert yfir fjörðinn. Var þar m. a. í heilu lagi
rishæðin af einu húsi O. Evangers, full að nýjum síld-
artunnum. Eftir hríðina dróst svo allt þetta mikla
rekald út af Leirunum; var mestu af því bjargað á land
á Siglunesi og það síðar selt þar á uppboði.
Hríðina birti upp laugardaginn íyrir pálmasunnu-
dag. Var þá strax hafin leit að líkum þeirra, sem fór-
ust í snjóflóðinu, og var leitinni haldið áfram um
hverja fjöru dag og nótt í nærfellt hálfan mánuð, af
mörgum mönnunr. Á pálmasunnudag var sólskin og
ágætisveður. Þá fannst lík Sæthers sunnan við svo-
nefnt „Anlæg“, timburhólmann suður á Leirunni..
Það var í rúminu, sem hann hafði háttað í um kvöld-
ið fyrir snjóflóðið. Lá hann á bakið eins og hann væri
sofandi, með hendur samanlagðar á brjóstinu. Sást
hvergi minnsti áverki á líki hans, nema örlítið gat
efst á enninu. Fullyrti læknirinn, er hann hafði skoðað
líkið, að Sæther hefði dáið í svefni og með svo skjótri
svipan af högginu, eins og skot hefði orðið honum að
bana. — Næsta morgun fannst svo lík Benedikts Gabrí-
els og annarrar dóttur hans; síðar lík Guðrúnar konu
hans, og á þriðjudaginn lík Guðrúnar Jónsdóttur, og
enn síðar lík annarrar dóttur Benedikts. Lík frú Luise
Sæther fannst síðast, eða eftir rúma viku, að mig minn-
ir, en lík Friðbjarnar og drengsins, fóstursonar hans,
fundust aldrei. Hugðum við lengi vel, að þau mundu
liggja innan um vélabrotin og spýtnabrakið í síldar-
þrónni, en það tók margra vikna vinnu að hreinsa þar
til. Þegar það loks hafði verið gert, kom í ljós, að þau
höfðu ekki staðnæmzt þar. Hafa þau sennilega flutzt