Gríma - 01.09.1943, Síða 67

Gríma]
SAGNIR GÍSLA ÓLAI SSONAR
C5
Það varð dálítið hark af því, þegar eg rak mig á hurð-
ina, svo að konan mín vaknaði við það. Eg fór svo inn
aftur og lokaði stofuhurðinni. Konan var þá vakandi
og spurði mig, hvað eiginlega gengi á fyrir mér, því að
eg sagði víst eitthvað ljótt, en til þess að hún yrði ekki
hrædd, sagði eg henni, að eg hefði verið að reka kött-
inn fram.
Eg lá nú góða stund vakandi og var að hugsa um
þessa einkennilegu stúlkuheimsókn. Eg hafði haft
nægilegt tækifæri til þess að virða hana fyrir mér svo
gaumgæfilega, að eg var alveg viss um, að það var eng-
in heimastúlknanna né heldur af bæjunum þarna í
kring, enda harla ólíklegt, að nokkur stúlka af nálæg-
um bæjum væri á ferð um miðja nótt, og það á sjálfa
jólanóttina. — Svo hafði líka búningur stúlkunnar
verið svo frábrugðinn búningi nútímastúlkna og auk
þess fremur tötralegur. Nei, því lengur sem eg hugs-
aði um þetta, því sannfærðari varð eg um það, að
stúlkan væri ekki þarna úr sveitinni, og eg var eigin-
lega farinn að hugsa, að eg hefði þarna séð vofu, en
móti því mælti svo hitt, að eg var alls ekki skyggn og
hafði áður aldrei séð eða heyrt neitt dulrænt. — Það
var ekki trútt um, að mér rynni kalt vatn milli skinns
og hörunds, þegar eg var að hugsa um þetta, því að eg
er mjög myrkfælinn. Auðvitað hafði konan mín sofn-
að strax. Eg var að hugsa um að vekja hana, en hún og
barnið sváfu vært, og hún var fremur ístöðulítil, svo
að eg vissi, að hún mundi verða hrædd, og eg fékk mig
ekki til að vekja hana. Eg sofnaði svo út frá þessum
hugleiðingum mínum eftir dálitla stund.
Þegar eg hafði sofið nokkra stund, hrökk eg upp
við það, að stofuhurðin var opnuð í hálfa gátt. Eg var
strax glaðvakandi og sé eg þá, að sama stelpan stendur