Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1998, Qupperneq 23

Friðrik Guðmundsson:
“Kraftaverk Námssjóðs
Sigríðar Jónsdóttur”
Hjúkrunarfræðingurinn
kemur snögglega inn í
herbergi mitt og var
sýnilega mikið niðri fyrir og segir
með miklum alvöruþunga: “Það er
síminn til
þín...!” Mín?
Nei takk, mig
langar að vera
einn í dag. Það
gengur ekki,
þetta símtal
verður þú að
taka, þetta er
hann Helgi
Seljan. Ha!
HANNHELGI
SELJAN??? Hvað vill hann mér?,
við þekkjumst nánast ekkert, aðeins
hitt hann einu sinni eða svo?? Þetta
er áreiðanlega einhver misskilning-
ur? Nei, svaraði hún um hæl. Eg
myndaðist við að staulast af stað,
því EKKI vildi ég tefja og móðga
hinn atorkusama framkvæmda-
stjóra og leit á það sem skyldu mína
við hann og hans starfsvettvang að
taka símann — Halló? Já, ÉG?
HVAÐ SEGIRÐU! Fékk ég
námsstyrk og settist þungt í næsta
stól. Símtólið var sem límt við
mínar hendur og fögnuðurinn innra
ll.júní1998
með mér var slíkur að ég hreinlega
gleymdi að spyrja hver upphæðin
væri. Það væri hræsni af mér að
segja að hún skipti ekki máli en það
sem var mér efst í huga þá stundina
var að ég var ekki lengur EINN að
berjast við erfitt bóklegt nám og
slaka heilsu. Hamingju- og þakk-
lætistilfinningu virtist aldrei ætla að
linna þann dag og sannfæring mín
varð algjör: “ÞAÐ ER LJÓS í
MYRKRINU EFTIR ALLT
SAMAN”.
Þetta voru mín ósjálfráðu við-
brögð sem öryrki, þegar hinn virðu-
legi framkvæmdastjóri Öryrkja-
bandalagsins, Helgi Seljan tilkynnti
mér símleiðis, sem ritari í Náms-
sjóði Sigríðar Jónsdóttur, að ég
hefði fengið námsstyrk en ekki
komið til að veita honum viðtöku!
Afsökun mín var ekki flókin en
vegna sérstakra óviðráðan-
legra ástæðna gat ég ekki verið
viðstaddur þá athöfn í kaffisal
Öryrkjabandalagsins þegar náms-
styrkir úr Námssjóði Sigríðar
Jónsdóttur voru veittir þann 11.06.
1998 og þykir það miður en kýs í
staðinn að þakka fyrir mig á þennan
hátt og fullvissa Námssjóðinn um
að þessi styrkur mun eiga stóran
þátt í að gjörbreyta námslegu lífi
mínu.
Styrkurinn úr Námssjóði Sig-
ríðar Jónsdóttur mun gera mér kleift
að halda áfram frekara námi og
léttir mér á ólýsanlegan hátt mikil
bókakaup úr tómum örorkubóta-
vasa. Ég var alvarlega að hugsa um
að hætta frekara námi vegna fjár-
skorts og heilsuleysis en nú get ég
að minnsta kosti horft fram á bjart-
ari haustmánuði fjárhagslega séð.
Þau markmið sem Námssjóður
Sigríðar Jónsdóttur hefur að leiðar-
ljósi eru aðdáunarverð og göfugt
framtak gagnvart öryrkjum sem eru
að reyna af veikum mætti að bæta
menntun sína með von um betri
líðan og bjartari framtíð.
Takk fyrir mig og megi hið
skæra kærleiksljós og vinarþel frá
Námssjóði Sigríðar Jónsdóttur
skína einnig á aðra öryrkja um
ókomin ár.
Reykjalundi, íjúní 1998
Friðrik Guðmundsson
öryrki
Hlerað í hornum
Það var á þeim tímum þegar verið var
að lögleiða aurhlífar á bfla eða svokall-
aða drullusokka. Prestur einn kom til
bifreiðaeftirlitsmannsins á jeppa sín-
um án aurhlífa. Þá leit eftirlitsmaður-
inn fyrst á jeppann og síðan á prest og
sagði svo: “Heyrðu vinur minn, það
er ekki nóg að það sé einn drullusokkur
á bflnum”.
***
Sýslumaður einn fyrr á öldinni þótti
allra manna ljúfastur í allri umgengni
og tók öll afbrot náungans afar nærri
sér. Einu sinni höfðu 3 strákar brotizt
inn í verzlunina á staðnum og urðu
af yfirheyrslur. Tveir játuðu strax en
sá þriðji kvaðst hafa verið úti að pissa
meðan hinir tveir létu greipar sópar.
Þá er sagt að sýslumaður hafi sagt:
“Uss, uss, menn eiga ekki að vera úti
að pissa meðan aðrir eru inni að
stela”.
Einu sinni kom stórsöngvari okkar þá
í heimsókn til sýslumanns en hann
ætlaði að halda tónleika á staðnum
og læknirinn og sýslumaðurinn
skólabræður stórsöngvarans. Sýslu-
maður bauð þeim í matarveizlu mikla
enda voru allir þrír miklir matmenn.
Fram voru bornir kjúklingar sem ekki
voru nú algeng fæða þá. Rétt þegar
sezt hefur verið að borðum og sýslu-
maður sagt gestum sínum að gjöra svo
vel, þá hringir síminn og sýslumaður
biður þá blessaða að gjöra sér gott af
matnum meðan hann sinni símanum.
Samtalið mun hafa dregizt á langinn,
því þegar sýslumaður kemur til baka
er lítið eftir nema beinin. Varð sýslu-
maður eðlilega sorgmæddur á svip,
en söngvarinn strauk fulla vömb sadd-
ur vel og spyr sýslumann: “A hvaða
lagi finnst þér nú að ég ætti að byrja í
kvöld?” Sýslumaður svaraði að
bragði: “Ætli væri ekki við hæfi að
þú byrjaðir á: Hvar eru fuglar.”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
23