Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Qupperneq 12

Mánuðurinn
sem varð að 28 árum
Húsnæðismál og mannleg samskipti
Geturðu ekki unnið hjá Ör-
yrkjabandalaginu í einn
mánuð svo hann Guð-
mundur Löve komist í sumarfrí?
Þessi orð sagði mín ágæta systir Sig-
ríður við mig sumarið 1970 en hún
sat í stjórn Öryrkjabandalagsins um
árabil. Og ég sló til. Eg var annars í
vinnu hjá Kvenfélagasambandi ís-
lands tvo eftirmiðdaga í viku en þar
var lokað júlímánuð svo að ég var á
lausu fyrir utan heimilisstörfin!
Eg mætti svo galvösk og Guð-
mundur það einstaka ljúfmenni setti
mig inn í störfin og svo fór hann í frí.
Þetta gekk ágætlega. Ég man að
Oddur Ólafsson kom einn dag á skrif-
stofuna til þess að heilsa upp á mig
og það fór afskaplega vel á með
okkur. Hann sendi mig inn í Hátún að
innheimta húsaleiguna og það voru
mín fyrstu kynni af íbúum húsa Ör-
yrkjabandalagsins sem ég átti eftir að
eiga svo lengi samleið með. En það
vissi ég ekki þá.
Ég var minn mánuð og fór aftur á
hinn vinnustaðinn og í ágúst var ég að
vinna við norrænt húsmæðraorlof
sem var á vegum KÍ. Það var haldið
að Laugarvatni cg á leiðinni þangað
skoðuðum við m.a. Reykjalund. Þar
var Oddur, dró mig út í horn og
spurði hvort ég gæti nú ekki komið
aftur til þeirra og hjálpað til við
undirbúning norrænnar endurhæfing-
arráðstefnu sem halda átti á vegum
ÖBÍ í september. Og aftur játaðist ég
þeim Öryrkjabandalagsmönnum og
vann við undirbúning ráðstefnunnar.
Ég var nú eiginlega búin að fá upp í
háls af norrænni samvinnu þegar
þessu tvennu lauk en samt var það
mjög gaman.
Þegar frá leið fóru þeir Guðmundur
og Oddur að bera víurnar í hvort ég
væri ekki til í að koma alveg til Ör-
yrkjabandalagsins og hætta hjá KÍ.
Ég lagðist undir feld og hugsaði ráð
mitt. Sannleikurinn var sá að mig
langaði meira að vinna hjá ÖBÍ þótt
hitt væri ágætt svo ég vann um tíma á
báðum stöðum en frá áramótum
Ásgerður Ingimarsdóttir
1970/71 hætti ég hjá KÍ og varð fast-
ráðin hjá ÖBÍ, í fyrstu í 50% vinnu
þar sem ég var með töluvert stórt
heimili.
Skrifstofa Öryrkjabandalagsins var
fyrst til húsa á Bræðraborgarstignum
hjá SÍBS en flutti um áramótin 70/71
inn í Hátún 10. Að vera á skrifstof-
unni hjá ÖBÍ var engin hefðbundin
skrifstofuvinna, það var svo margt
sem þurfti að gera sem alls ekki tald-
ist til slíkrar vinnu. Má þar fyrst
nefna fyrirgreiðslu og samskipti við
íbúa húsanna sem urðu þrjú í Há-
túninu eins og kunnugt er. Fyrir utan
að innheimta húsaleiguna þurfti að
sinna svo mörgu öðru. Mannlegu
samskiptin voru því margvísleg og
íbúarnir að sjálfsögðu eins mismun-
andi eins og þeir voru margir. Hús-
verðir voru í hverju húsi en samt
þurftum við oft að hafa afskipti af
ýmsu þegar við vorum á staðnum. Ég
minnist t.d. að oft þurfti ég að stilla til
friðar á einni hæð þar sem bjuggu
margir sérstakir karakterar sem samdi
ekki alltof vel. Þá var ágætt að koma
með dálitlum pilsaþyt en umfram allt
að halda rósemi sinni og dæma ekki
án þess að hafa aflað sér vitneskju frá
öllum hliðum. En þau voru öll vinir
mínir og þetta fólk var í raun hjálp-
samt hvað við annað ef einhver lenti í
verulegum raunum.
En það er svo margt sem stundum
vefst fyrir lítilmagnanum, jafnvel það
að pakka fáeinum hlutum ofan í tösku
til þess að geta farið í jólafrí. En þá
pakkaði maður bara í töskuna og bað
einhvern góðviljaðan að aðstoða við
að hringja á leigubíl og ýta viðkom-
andi af stað ef það var á þeim tima
sem við vorum ekki á skrifstofunni.
Það var mikil vinna kringum það
þegar verið var að flytja inn í húsin
alveg ný og rnargur sat á koffortinu
sínu nærri því úti á götu þangað til
íbúðin var tilbúin. Og ýmsir fluttu inn
áður en t.d. gangarnir voru tilbúnir
vegna húsnæðisvandræða. En það var
afskaplega gaman að sýna fólki
íbúðirnar nýjar og fínar. Og margt af
þessu fólki hafði ábyggilega aldrei
séð svona nýjar ibúðir hvað þá búið á
slíkum stað. En að sjálfsögðu voru
líka margir sem komu úr þokkalegu
húsnæði.
Hátún 10A var tekið í notkun
1972 og þangað flutti töluvert af
gömlum berklasjúklingum sem sumir
hverjir komu beint frá Reykjalundi
þar sem þeir höfðu dvalist jafnvel
árum saman. Þetta var upp til hópa
afskaplega gott fólk og þægilegt í
umgengni. Og margir voru himin-
glaðir yfir að komast í eigin íbúð eftir
að hafa dvalist svo lengi á stofnun
þótt það væri á jafnágætri stofnun og
Reykjalundi. Ég held ég verði að
koma því að hér að þeir gömlu
berklasjúklingar sem ég kynntist í
gegnum starf mitt hjá ÖBÍ voru alveg
einstakar manneskjur. Jákvæðar,
glaðar og skemmtilegar og manni leið
vel í návist þeirra. Margir höfðu
gengið í gegnum mikil og alvarleg
veikindi en virtust hafa komið út úr
þeim sem heilsteyptir persónuleikar
sem gáfu mikið af sér til annarra.
Hátún 10B var tekið i notkun 1975.
Það hafði gengið erfiðlega að fjár-
magna byggingu þess húss og var
brugðið á það ráð að fá Reykjavíkur-
borg til þess að leggja fé í það gegn
ráðstöfunarrétti á 24 íbúðum fyrir
aldraða öryrkja. Síðan fékk Land-
12