Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Blaðsíða 22

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Blaðsíða 22
Á landsþingi Sjálfsbjargar á Siglufirði. ég á heimavelli og eitt er a.m.k. víst að kunnugleiki við menn sem málefni kom ekki að sök. Þessi samskipti gátu oft reynt á þolrif manns, því oftar en skyldi mætti manni þekk- ingar- og skilningsleysi, nema um hvoru tveggja væri að ræða, en ánægjuleg dæmi fleiri um erindislok sem unnt var að fagna og vel væri þess vert að halda til haga, þó síðar verði. Kjara- og réttindamál hvers konar voru ævinlega efst á baugi og mörgu þokað til betri vegar vissulega, en þó er í raun skelfilegt, hve hið margumtalaða góðæri, og sem sann- arlega hefur fært mörgum mikið, hefur gengið hjá garði þeirra sem minnst bera úr býtum, jafnvel tekið á sig sérstaka króka til að forðast það að færa réttlátan skerf heim í hlað- varpa þeirra. Þar hefur list prósentu- reikningsins verið óspart iðkuð til að leyna þeim raunveruleika, hve fáar krónur hver prósenta hefur fært í launaumslög öryrkja. En ekki meira um það, en vonandi rennur upp betri réttlætistíð en við höfum upplifað þessi “gullnu” góðærisár. Máske er mér kærastur sá þáttur starfsins sem sneri að einstaklingun- um sem til mín leituðu með sín mörgu og ólíku erindi og þó rétt að taka fram, að erindisefhin voru oftast ekki þau ánægjulegustu. Ég hafði á þingárum mínum fengið mörg slík erindi og var því alls ekki alveg óviðbúinn, en þegar ég lít til baka þá ógna mér þau tilefni sem mér voru kynnt, sú mikla og alvarlega neyð sem alltof oft blasti við og auðvitað alltof oft komið of seint, þegar í hreint óefni var komið og fátt mátti til varnar verða. Það var samt undraoft sem eitthvað var þó unnt að gjöra til úrlausnar og hnika málum til betri vegar og það er ánægjuefni í dag, hve oft maður hittir fólk sem þakkar fyrir þá fyrirgreiðslu og úrlausn sem feng- in var á sinni tíð hjá Öryrkjabanda- laginu eða Hússjóði þess, enda vil ég fullyrða það, að þar á bæjum lögðu allir sig fram sem frekast var unnt til að greiða úr vandræðum fólks og svo er gjört í dag sem allra bezt. Þær samstarfskonur mínar voru oft að stríða mér á öllum kvennafjöld- anum sem að mér sótti og meðal þeirra einhverjir “fastagestir”, sem þær töldu ekki einleikið hve oft kæmu, en svo tók ég saman gesti mína einn dæmigerðan mánuð og þá kom í ljós að karlkynið hafði vinn- inginn, en ég er nú fyrst að ljóstra þessu upp, því mér þóttu þessar elskulegu athugasemdir þeirra vin- kvenna minna ágætar, þær efldu a.m.k. karlmennskuvitund mína eða þannig sko ! Nær hvert erindi kallaði á símtöl eða bréfaskriftir og því gat þetta eðlilega undið upp á sig, en allt átti þetta rétt á sér og oftar en ekki varð af árangur og þá voru það gleði- legustu verkalaunin. Það var hrein undantekning, ef viðkomandi tók ekki vel á erindum okkar, hvort sem það var nú Tryggingastofnun ríkisins, framtalsnefndir eða skattstofur, líf- eyrissjóðir eða félagsmálayfirvöld og ekki má undanskilja ráðuneytin í þessu sambandi. Ég held að sú kurteisisaðferð sem við notuðum með hógværri ákveðni hafi reynzt býsna árangursrík og svo hitt að fullyrða aldrei of mikið, svo oft sem erindin voru lituð af óná- kvæmni eða aðeins önnur hlið máls reifuð og þó voru þau erindi í miklum minnihluta sem slík einkenni höfðu. Það var hins vegar ótrúlegt að hlýða á þær reynslusögur, þau hreinu neyðar- köll sem alltof oft var um að ræða og þá svall manni oft móður í brjósti yfir því félagslega ranglæti sem við blasti í öllu góðærissvallinu. En mest þótti mér þó um vert að kynnast svo vel mörgu mætu fólki og fá liðsinnt þó svo mörgum, fátt held ég ylji meir á ævileið en vita sig hafa komið einhverju góðu til leiðar og ég á Öryrkjabandalaginu mikið að þakka fyrir að gefa mér tækifæri til þessa. Ýmislegt væri líka hægt að segja ffá þessum viðtölum sem fólk gæti brosað að, einkanlega sitthvað sem snerti ótrúlega mikla bersögli fólks, svo oft var óþægilegt undir að sitja, þó eftir á virki það bara broslegt. Einu sinni hringdi í mig kona mikillar mæðu af mörgu tagi og lýsti vanda sínum mörgum orðum og bréfaskiptum við hina ýmsu aðila og svo fór hún að segja frá hremmingum sínum og lauk þeirri frásögn á því að segja mér frá því, að nýbúið væri að fjarlægja móðurlíf hennar. Hún sagði svo í beinu framhaldi, að bezt væri að hún kæmi á minn fund og sýndi mér þetta allt og mun ég hafa orðið frekar fár við, en svo bætti blessuð konan því við, að ég þyrfti að geta lesið öll þessi bréf og þá mun ég hafa gefið henni tíma samdægurs eða svo segja þær vinkonur mínar, sem ég sagði auðvitað frá öllu saman. Ég ætlaði mér aldrei að verða annað en félagsmálafulltrúi og ritstjóri hjá bandalaginu, en það var fyrst og síð- ast “sök” Hauks Þórðarsonar sem for- manns þá, að ég féllst á að vera framkvæmdastjóri í lokin ásamt auð- vitað ritstjórninni. Starfssviðið breyttist þó ekki eins mikið og vænta mátti, svo kunnugur sem ég var öllu og góðu búi í hendur mér skilað, a.m.k. finn ég í endurminningunni engin skörp skil, nema þá að enn meiru varð auðvitað að sinna, þó ýmsu væri líka af mér létt. Megin- áhyggjur mínar tengdust því að fá ekki nægilega vel haldið því góða andrúmslofti eindrægni og samheldni sem hún Ásgerður hafði öðrum frem- ur skapað og vonandi hefur það bæri- lega tekizt. 22
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands
https://timarit.is/publication/1440

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.