Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Blaðsíða 29

segir í kvæðinu: „...í skól-
anum í skólanum er stund-
um skemmtilegt að vera!”
Þjónusta við fatlaða
einstaklinga
Ein af ástæðunum fyrir
ákvörðun minni að leita
náms erlendis var óánægja
mín með skipulag og skort
á þjónustu við blinda og
sjónskerta einstaklinga í
H.í. Það má vel vera að það
sama gildi um aðra fötl-
unarflokka og kæmi mér
það ekki á óvart en ég veit
þó ekki mikið um þau mál
og vil ekkert fullyrða þar
um.
Þar sem ég hef lagt stund
á nám er þjónustan til fyr-
irmyndar, enda hefur skól-
inn úr mun meiri íjármun-
um að spila en háskólar á
íslandi. Ef ekki er hægt að
fá bækur á snældum eða á
rafrænu formi ræður skrif-
stofan sem hefur með þessi
mál að gera lesara úr hópi
nemenda og í verstu tilfell-
um fólk í masters námi til
þess að hjálpa viðkomandi
ákveðinn tímaijölda á viku.
Einnig er samnemendum
boðið að fá borgað fyrir að
taka góðar glósur í fyrir-
lestrum ef það hjálpar
o.s.frv. Sumt af þessari
þjónustu er til staðar í H.í.
en aðalmunurinn felst þó í
almennri þjónustu við
nemendur.
I byrjun hvers kúrs í
bandarískum háskóla fá
nemendur námsáætlun
með öllum fyrirlestrum,
dagsetningum og yfir
hvaða efni verður farið í
hverjum fyrirlestri. Þetta
hjálpar einstaklega mikið
til þegar skipuleggja þarf
öflun námsefnis. T.d. væri
hægt að sjá strax að farið
verður í fall Rómarveldis í
fyrirlestrum 20. og 22.
nóvember og því liggur
ekki eins mikið á að panta
þá bók og bók um annað
efni sem farið verður í í
byrjun október. Einnig er
hægt að skanna efni í þeirri
röð sem farið verður í það
og sleppa þeim köflum sem
ekki er farið í eða eru
ítarefni, ef þörf krefur.
Þetta er þó bara byrjunin.
Prófessorar vestanhafs
eru í nær öllum tilfellum
ráðnir í fullt starf og eru
því til taks fyrir nemendur,
þeir hafa almenna viðtals-
tíma og auðvelt er að ná í
þá í gegnum tölvupóst.
Auk þess eru dæmatíma-
kennarar fyrir hvert fag
sem, auk dæmatímakennsl-
unnar sjálfrar, hafa viðtals-
tíma a.m.k. 2 klukkutíma á
viku og eru þá til staðar til
þess að leiðbeina nemend-
um með heimadæmi sem
illa gengur að leysa. Til
viðbótar þessu eru sérstakir
ráðgjafar til staðar að
hjálpa til við ritgerðasmíði
og leiðbeina fólki með
rannsóknarverkefni og
fleira. Þegar allir þessir
þættir koma saman og þeir
eru allir nýttir eru fatlaðir
nemendur afar vel settir og
hafa góða möguleika á að
standa sig vel. Þeir þurfa
kannski að leggja aðeins
harðar að sér en hinn
almenni nemandi en af
minni reynslu að dæma er
þetta vel gerlegt. Það
myndi t.d. stórbæta há-
skólanám hérlendis ef
slíkar námsáætlanir væru
búnar til, bæði fyrir al-
menna nemendur og þó
ekki síst fyrir fatlaða og
aðra sem þurfa á einhverri
aðstoð að halda.
Hjálpartæki
Bandarískir háskólar út-
vega hjálpartæki upp að
vissu marki. Þeir kaupa
þau forrit sem nemendur
þurfa á að halda og hafa
auk þess flestir tæki sem
geta nýst mörgum nemend-
um svo sem blindraleturs-
prentara, prentara sem býr
til upphleyptar myndir o. s.
frv. Þeir sjá hins vegar ekki
um kaup á mjög dýrum
hjálpartækjum eins og
blindraskjáum. Stóru skól-
arnir leysa þetta með því
að kaupa einn blindralet-
ursskjá og koma upp tölvu-
veri með tölvum, skjáfor-
ritum og prenturum þar
sem blindir nemendur geta
komið og stundað heima-
nám sitt. Fyrir utan skólana
er hægt að sækja um að-
stoð frá ýmsum stofnunum
og fylkisskrifstofum um
málefni fatlaðra eins og
gengur og gerist á íslandi
en mig skortir þekkingu á
þessu fyrirkomulagi. Skól-
arnir leggja meira upp úr
forritum og mannafla en
dýrum hjálpartækjum.
Þess er rétt að geta að
Sjónstöð Islands útvegaði
mér blindraletursskjá og
litla tölvu sem ég nota til
að skrifa glósur.
Búseta og félagslíf
Olíkt því sem gerist á
íslandi býr mikill meiri-
hluti nemenda á heimavist
og þeir sem gera það ekki
búa venjulega í næsta
nágrenni við skólann. Jafn-
vel fólk sem á íjölskyldu í
sömu borg flytur í flestum
tilfellum inn á heimavist og
margir skólar skylda
nemendur til að búa á
heimavist fyrstu 2 árin.
Þetta skapar hið besta fé-
lagslíf og er venjulega í
boði óteljandi fjöldi
klúbba, hljómsveita,
íþróttaliða, leiklistarfélaga
og annars menningarlífs
svo að ekki sé minnst á
villt teiti á föstudags- og
laugardagskvöldum sem ég
mun af ýmsum ástæðum
ekki fjalla um hér en læt
nægja að segja að sjón sé
sögu ríkari. Flestir nem-
endur borða í matsölum og
gert er ráð fyrir því. Þetta
er að mörgu leyti hentugt
þó maturinn sé langt frá
því að vera fyrsta flokks.
En á hinn bóginn hafa
„business menn” áttað sig
á þessari staðreynd og því
Þar sem ég hef lagt stund á nám er þjónustan til
fyrirmyndar, enda hefur skólinn úr mun meiri jjár-
munum að spila en háskólar á Islandi. Ef ekki er
hægt að fá bœkur á snœldum eða á rafrænu formi
ræður skrifstofan sem hefur með þessi mál að gera
lesara úr hópi nemanda og í verstu tilfellum fólk í
masters námi tilþess að hjálpa viðkomandi ákveðinn
tímajjölda á viku. Einnig er samnemendum boðið að
fá borgað fyrir að taka góðar glósur í fyrirlestrum ef
það hjálpar o.s.frv. Sumt af þessari þjónustu er til
staðar í H.í. en aðalmunurinn felst þó í almennri
þjónustu við nemendur.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
29