Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Side 38

í vinnusal standa friðarkerti í röðum.
atvinnustarfsemi sem sniðin er sér-
staklega að þörfum fatlaðra sem ekki
geta unnið á almennum vinnumark-
aði eða þarfnast sérstakrar þjálfunar
og leiðsagnar til atvinnu á almennum
vinnumarkaði. Vernduðum vinnu-
stöðum er ætlað að mæta þörfum fatl-
aðra fyrir þjálfun, fasta eða tíma-
bundna vinnu.
Fatlaður er samkvæmt skilgrein-
ingu laga um málefni fatlaðra, sá sem
er andlega eða líkamlega fatlaður og
þarfnast sérstakrar þjónustu og stuðn-
ings af þeim sökum, Hér er átt við
þroskahömlun, geðfötlun, hreyfi-
hömlun, sjón- og heyrnarskerðingu.
Ennfremur getur fötlun verið afleið-
ing af langvarandi veikindum, svo og
slysum.
Hömlulaus innflutningur
- skefjalaus samkeppni
Fyrsta hálfan annan áratug kerta-
verksmiðjunnar var henni stjórnað á
vegum Svæðisskrifstofu Suðurlands.
Þegar Vestmannaeyjabær varð
reynslusveitarfélag fluttist stjórn
verksmiðjunnar til bæjarins. Ráðinn
var sérstakur sölumaður til þess að
sinna viðskiptum við verslanir utan
Vestmannaeyja og hefur veltan aukist
talsvert.
í samræðum okkar kom fram að
innflutningur hefur gert verksmiðj-
unni erfitt um vik. Vegna innflutnings
á ódýrum kertum er ekki hægt að
verðleggja framleiðslu hennar eins og
þörf krefur. Þá virðist það plagsiður
hjá ýmsum smásölum að krefjast
stöðugt meiri afsláttar án þess að verð
út úr verslunum lækki.
Kertaverksmiðjan á sér ýmsa fasta
viðskiptavini. Þannig hefur verk-
smiðjan steypt kerti vegna kerta-
fleytingar á Reykjavíkurtjörn og
friðarljós Hjálparstofnunar kirkjunn-
ar eru framleidd hjá verksmiðjunni
og hefur framleiðsla friðarkertanna
aukist mjög.
Starfsmenn voru sammála um að
viðhorf Vestmannaeyinga væru já-
kvæð til verksmiðjunnar. Þó eru
býsna margir sem vita vart af henni
og sjálfsagt hyllast bæjarbúar til þess
að kaupa innflutt kerti eins og fleiri
og hugsa þá vart út í að um leið eru
þeir að svipta þá verkefnum sem eiga
fárra kosta völ.
Nú eru framleidd kerti að Sólheim-
um í Grímsnesi og þar er einnig
verndaður vinnustaður. Þau Sveinn
og Jóhanna tóku sérstaklega fram að
Kertaverksmiðjan Heimaey væri ekki
í neinni samkeppni við Sólheima
enda væri framleiðslan þar annars
eðlis; kertin væru alfarið handgerð og
hluti þeirra búin til úr bývaxi.
Fáir hafa komist út
á almennan vinnumarkað
Þegar Vestmannaeyjabær tók við
rekstri kertaverksmiðjunnar árið
1997 voru gerðir nýir ráðningar-
samningar við starfsmenn. Var þá
tekið upp starfsmat og skyldi stefnt
að því að sem flestir starfsmenn færu
út á almennan vinnumarkað.
Atvinnulífi er hins vegar þannig
háttað í Eyjum að ekki eru mörg
tækifæri fyrir þá sem hafa tak-
markaða starfsgetu. Þótt tæknivæð-
ingin hafi að mörgu leyti skilað sér til
fatlaðra starfsmanna hefur þó dregið
úr ýmsum verkum sem áður stóðu til
boða. Þannig hefur að sögn stjórn-
enda verksmiðjunnar einungis einn
fatlaður starfsmaður farið út á vinnu-
markaðinn á undanförnum árum.
Frábœr vinnustaður
Þeir Finnbogi Þórisson og Óskar
Magnús Gíslason unnu við að búa til
friðarkerti. Þeir lýstu ferlinu þannig
að fyrst er kveiknum komið fyrir í
kertisdósinni, dósin hálffyllt með
bráðnu vaxi og það látið kólna. Þá er
kveikurinn lagaður til og hann gerður
beinn. Síðan er hellt rauðu vaxi ofan
á fyrra lagið.
Við þessa kertagerð er yfirleitt not-
að afgangsvax sem hægt er að endur-
nýta. Þannig sparast hráefni, nýtingin
verður betri og kertin ódýrari.
Þeir Óskar og Finnbogi hafa báðir
unnið í kertaverksmiðjunni síðan
1996 og hafði Finnbogi orð á því að
hann vildi ekki fara út á almennan
vinnumarkað þótt sér væri borgað
fyrir það. Þeir eru báðir i hálfu starfi.
Óskar býr enn heima hjá foreldrum
sínum en Finnbogi keypti fyrir
nokkru íbúð handa sér og kærust-
unni, Sigríði Þóru Ólafsdóttur sem er
ættuð úr Reykjavík. Sigríður vinnur í
kertaverksmiðjunni eftir hádegi en í
íþróttahúsinu á morgnana. Óskar seg-
ist enn vera ólofaður en bíði þess að
Guð gefi sér réttu konuna.
Þau Róbert Örn Kristjánsson og
Guðríður Haraldsdóttir, Dæja, sátu
sitt hvorum megin við borð og burst-
uðu kerti. Ýmis kerti eru framleidd
með þrenns konar áferð: slétt, hraun-
uð eða með fínkornóttu yfirborði sem
fæst með sérstakri meðferð. Þau
Róbert og Dæja hafa bæði hug á að
leita fyrir sér á almennum markaði.
Hún segist gjarnan vilja vinna í
Reykjavík í nokkur ár, en samt sé nú
kertaverksmiðjan best.
Þá var okkur sýnt hvernig kerti eru
myndskreytt, en í könnunarferð sem
stjórnendur fóru til Þýskalands fyrir
nokkru komust þeir í samband við
verkstæði sem framleiðir skraut-
myndir á kerti.
Eftir að hafa gengið um kertaverk-
smiðjuna, rætt við starfsmenn og
fylgst með því hvernig kertin eru
framleidd héldum við þaðan hrifin af
handbragðinu og viðmótinu sem
mætti okkur í kertaverksmiðjunni.
„Héðan af kaupum við aðeins
Eyjakerti” voru lokaorð ljósmynd-
arans, eiginkonu minnar þegar við
kvöddum.
Arnþór Helgason.
38