Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Síða 63

Kosningavakan á Hótel Sögu var undirbúin af samstarfshópi Öryrkjabandalagsins og Þroskahjálpar, svoköll-
uðu Byltingarráði eða ræðurum eins og hópurinn kallaði sig síðar. Súlnasalurinn var þéttskipaður fólki og
komust færri að en vildu.
Sjálfsbjörg, landssamband fatlaðra,
Styrktarfélag lamaðra og fatlaðra og
Styrktarfélag vangefinna.
Fyrsta stjórn bandalagsins var sem
hér segir: Oddur Ólafsson, S.I.B.S.,
Sigríður Ingimarsdóttir, Styrktar-
félagi vangefinna, Sveinbjörn Finns-
son, Styrktarfélagi lamaðra og fatl-
aðra, Zophanías Benediktsson,
Sjálfsbjörg, landssambandi fatlaðra,
Andrés Gestsson, Blindrafélaginu og
Einar Eysteinsson, Blindravina-
félaginu.
Forseti var kjörinn Oddur Ólafsson.
Lög bandalagsins sem samþykkt
voru á framhaldsstofnfundinum eru í
12 liðum, en hér verða aðeins birtar
fyrstu þrjár greinarnar:
Nafn bandalagsins er Öryrkjabanda-
lag íslands
Tilgangur bandalagsins er:
að koma fram fyrir hönd öryrkja
gagnvart opinberum aðil-
um,
að reka vinnumiðlunar- og
upplýsingaskrifstofu fyrir
öryrkja,
að koma á samstarfi við fé-
lagasamtök erlendis,
að vinna að öðrum sameigin-
legum málefnum öryrkja.
í bandalagið geta aðeins gengið
félagasamtök, sem hafa það sem
aðalverkefni að vinna að málefnum
öryrkja.
Hvert félag innan bandalagsins er
algjörlega sjálfstætt um sín innri mál.
Á öðrum fundi stjórnarinnar var
Guðmundur Löve ráðinn fram-
Ég tel að eitt af brýnustu
verkefnum Öryrkjabandalagsins
nú sé að fá hnekkt þeirri
framkvœmd ríkisstjórnar Davíðs
Oddssonar að rjúfa tengslin milli
örorkulífeyris og lágmarkslauna
í landinu. Síðustu árin hafa
örorkulaunin verið ákvörðuð
samkvæmt geðþótta ríkisstjórn-
arinnar hverju sinni. Þetta mál
var eitt af baráttumálum stjórnar
Öryrkjabandalagsins á árunum
milli 1993 og 1997. Það hafði
lengi verið til umfjöllunar hjá
umboðsmanni Alþingis, en náði
þá ekki lengra vegna andstöðu
stjórnvalda. Þetta er að mínum
dómi mannréttindabrot, sem
hefur viðgengist allt of lengi.
kvæmdastjóri bandalagsins að undan-
genginni auglýsingu, þar sem 13
umsóknir bárust. Á sama fundi var
ákveðið að taka boði S.Í.B.S. urn
skrifstofuhúsnæði að Bræðraborgar-
stíg 9.
Guðmundur Löve gegndi starfi
framkvæmdastjóra til dauðadags, en
hann lést urn aldur fram árið 1978.
Guðmundur var farsæll i starfi.
Hann var prúðmenni með afbrigðum
og virtist aldrei skipta skapi. Hið ró-
lega fas hans hafði ákaflega góð áhrif
á þá fjölmörgu öryrkja sem til skrif-
stofunnar leituðu, hann lét þá aldrei
hafa það á tilfinningunni að ekki væri
nægur tími til að ræða vandamál
hvers og eins. Þörfin á þessari
þjónustu var ákaflega mikil og mest
áberandi var þörfin á fyrirgreiðslu
varðandi tryggingamál, atvinnu-
útvegun og húsnæðismál. Þar sem
Guðmundur var eini starfsmaðurinn
var þessi þáttur þó aðeins hluti af
starfinu, en til marks um þörfina má
sjá í aðalfundargerð að sjö árum
seinna, eða árið 1968 höfðu 908
manns leitað til skrifstofunnar það
árið. Vinnuálagið var því mikið en
erfitt var um vik þar sem fjárhagur
bandalagsins var afar þröngur. Einu
föstu tekjurnar framan af voru lágt
árgjald frá aðildarfélögunum og
árlegur styrkur, kr. 50 þúsundir frá
Tryggingastofnun ríkisins.
Það var því ekki fyrr en árið 1970
að Guðmundi barst liðsauki. Þá hóf
Ásgerður Ingimarsdóttir störf hjá
bandalaginu og var samvinna þeirra
mjög farsæl. Ásgerður tók síðan við
framkvæmdastjórastarfi að Guð-
mundi látnum og sinnti því allt til
ársins 1998.
Þungamiðjan mótuð
Strax á íyrstu starfsárum banda-
lagsins fjallar stjórnin um margvísleg
brýn hagsmunamál öryrkja og það er
þegar á öðrum aðalfundi árið 1963 að
eftirtaldir málaflokkar eru komnir á
dagskrá: Félagsmál og tryggingalög-
gjöf, atvinnumál öryrkja, húsnæðis-
mál öryrkja, starfsemi nýrra öryrkja-
félaga, umbætur í þjálfun og prófun
öryrkja, ferðamöguleikar öryrkja,
samstarf við erlend öryrkjafélög og
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
63