Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.2001, Qupperneq 66

HEIMSÞING FOLKS
SEM STAMAR 2001
Eitt áhugaverðasta erindið varflutt af Hollendingnum Lieven Grommen
sem talaði um „Skápastam ”. Hvað er það? Jú, það er til fólk sem stamar
og hefur alltaf gert, en hefur tekist að leyna því fyrir öllum, þ.á.m. sínum
nánustu. Þessi hópur fólks stamar kannski ekki mikið en lifir í stöðugum
ótta við, ekki bara að stama eins og við hin, heldur að einhver komist að
þessu stórkostlega leyndarmáli. Þessufylgja miklar þrautir, kvíði og hrein
sálarangist sem fólk lifir með alla tíð, auk þess sem félagsleg einangrun
er algeng. Þetta geturfarið út í algjöra brenglun á sjálfimt þannig aðfólki
finnst I lagi að gera sig að algjöru fifli bara til að leyna staminu. Eg hafði
heyrt um þetta áður, en þarna opnuðust augu mín fyrir þessu og ég skildi
þetta nú betur.
Dagana 23.-26. júlí í sumar var
haldið heimsþing fólks sem stamar
í Gent í Belgíu og var þetta í
fimmta sinn sem slíkt þing er
haldið, en það hefur verið gert á
þriggja ára fresti síðan 1989. í þetta
sinn voru það belgísku stam-
samtökin sem voru gestgjafar, en
skipulag þingsins hefði getað verið
betra á ýmsan hátt sem ég ætla
ekki að rekja hér. Við vorum þrír
galvaskir félagar í Málbjörgu sem
sóttum þingið og ætla ég að segja í
stuttu máli frá því markverðasta
sem þar kom fram.
Kirkjur, turnar, forn kastali og göm-
ul hús einkenna miðborgina í Gent
sem er ein af þessum fallegu gömlu
borgum í Evrópu og myndaði glæsi-
legan ramma um þingið sem var hald-
ið í aðalbyggingu háskólans í Gent í
miðri borginni. Við gistum í klaustri
sem hefur verið breytt í hótel, vissu-
lega athyglisverður kostur og á vissan
hátt sjarmerandi, en á kostnað þæg-
inda, auk þess sem moskítóbit voru
vandamál margra sem þar bjuggu.
Fyrir þingið var haldin tveggja daga
ráðstefna Alþjóðlegu stamsamtak-
anna (International Stuttering associ-
ation (ISA)), sem jafnan er haldin í
samhengi við heimsþingið. A ráð-
stefnunni var ijallað um þau málefni
sem samtökin eru að vinna að víða
um heim. Alþjóðlegi stamdagurinn,
22. október er þungamiðjan sem
mikið af starfinu snýst um, þar sem
skilgreint er nýtt þema á hverju ári
(Þemað í ár er: „Þú ert ekki einn”),
útbúin veggspjöld og upplýsingum
komið til félaga um allan heim. Hér
gafst gott tækifæri til að ræða við
virka félaga og stjórnarmenn í fé-
lögum um stam víða að frá flestum
Evrópulöndum, Kanada, Bandaríkj-
unum, S-Afríku, Japan, Kína og víð-
ar. Eg ætla ekki að fjalla um ráðstefn-
una hér, heldur stikla á stóru varðandi
sjálft heimsþingið, en á næstu vikum
og mánuðum munu birtast pistlar á
vef Málbjargar, www.stam.is, þar
sem fjallað verður nánar um sumt af
því sem kom fram á þinginu, auk þess
sem ráðstefnu ISA verða gerð skil.
Mary Wood
Fylgist með því.
Þingið sjálft var sett í hátíðarsal há-
skólans, en um 200 manns sóttu
þingið. Skipulagið var þannig að allir
aðalfyrirlestrar voru í hátíðarsalnum
en minni erindi voru flest flutt í
öðrum sölum, gjarnan 3 á sama tíma.
Fyrirlestrarnir voru misáhugaverðir
en nokkrir stóðu uppúr að mínu mati.
Mary Wood er rúmlega sextug
kona frá Kanada sem sagði sína sögu.
Efltir að hafa reynt ýmsar meðferðir
við stami á fyrri hluta ævinnar án
árangurs fór hún á ráðstefnu fyrir 12
árum sem breytti öllu. Þar lærði hún
að það er hugurinn sem stjórnar lík-
amanurn og áttaði sig á því að hún var
haldin fullkomnunaráráttu og fannst
hún þurfa að tala fullkomlega til þess
að verða ekki hafnað. Hún áttaði sig á
að óttinn við höfnun var aðalatriðið
hvað hana varðaði og fór að vinna
með sjálfsálitið. Hún tók að greina
hugsanir sínar og sá að meirihluti
þeirra var neikvæður, þessu vildi hún
66