Spássían - 2010, Blaðsíða 54

54
Marta Helgadóttir hefur staðið fyrir
leshring síðan haustið 2007 sem er um
margt frábrugðinn öðrum hefðbundnum
leshringjum. Leshringurinn sem um ræðir
fer nefnilega eingöngu fram á bloggsíðu
Mörtu á netinu. Þar eru þær bækur sem
fjalla skal um valdar með lýðræðislegum
hætti og svo skiptast þátttakendur á
skoðunum.
Marta var í leshring á skólaárum sínum
og hafði mjög gaman af. Hugur hennar
hefur lengi hneigst til smásagnaskrifa
og opnaði hún bloggsíðu sína með það í
fyrirrúmi að þjálfa sig til skrifta. Bloggsíðan
skyldi verða einhvers konar dagbók um
eigin hugrenningar, kvikmyndir, bækur
og annað menningartengt efni.
Hún skrifaði þar meðal annars um þær
bækur sem hún var að lesa hverju sinni
og vakti athygli hennar hversu margir
lesenda bloggsins tjáðu sig um sömu
bækur í þar til gerðu athugasemdakerfi.
Því vaknaði hjá henni hugmyndin að setja
á laggirnar skipulagðan leshring með
þessu fyrirkomulagi. „Við völdum sem
sagt að taka fyrir sameiginlega eina bók
í mánuði og síðan stillti ég upp fyrirfram
ákveðnum spjalldegi þar sem við myndum
tjá okkur um bókina. Sunnudagar urðu
fyrir valinu.“
Þátttaka í leshringnum er engum
kvöðum bundin og getur fólk því tekið
þátt þegar því hentar eða þegar það hefur
áhuga. Marta telur að það geti vel verið
lykillinn að langlífi hringsins sem nú hefur
starfað í þrjú ár. Þátttakendur eru á öllum
aldri, flestir á aldrinum 35-65 ára, ívið fleiri
konur en karlar, en leshringurinn er öllum
opinn. Þar má finna fólk úr öllum áttum
samfélagsins og ólíkum starfsgreinum,
svo sem verkfræðing, lækni, sálfræðing,
húsmóður, öryrkja og bókasafnsfræðing
svo eitthvað sé nefnt. Þar sem bókaspjallið
í leshringnum fer eingöngu fram á netinu
er búseta engin fyrirstaða og því geta þeir
sem búa erlendis einnig tekið þátt.
„Sumir taka alltaf þátt, en sumum heyrir
maður ekki frá svo mánuðum skiptir.
Margir fylgjast þó með framvindu mála
og skjóta svo upp kollinum aftur síðar.
Vegna þess að kvaðir eru engar og enginn
er í skammarkróknum fyrir að vera ekki
alltaf með, þá dettur fólk gjarnan inn aftur
þegar aðstæður þess og frítími leyfa“, segir
Marta.
Leshringurinn fer skemmtilega leið
að því að velja þá bók sem næst skal
taka fyrir, en valið takmarkast þó við
fagurbókmenntir. Þátttakendur senda
inn tillögur að bókum sem þeir vilja
taka fyrir og setur Marta þær upp í lista
sem hópurinn velur svo úr. Bækurnar
mega helst ekki fara mikið yfir 300-400
blaðsíður svo sem flestir sjái sér fært að
taka þátt. Þessi aðferð til að velja bækur
hefur marga kosti að mati Mörtu. Fólk
fær tækifæri til þess að kynnast virkilega
góðum bókmenntum og höfundum sem
það annars hefði jafnvel aldrei sóst eftir
að lesa. Þannig getur leshringurinn orðið
til þess að víkka sjóndeildarhring lesenda
fagurbókmennta.
Umræða um bækurnar er mjög
frjáls. Enginn listrænn stjórnandi er í
leshringnum heldur er fólk hvatt til að tala
útfrá eigin upplifun. Marta segir tilganginn
síður en svo vera að greina bækur
útfrá ströngum bókmenntafræðilegum
sjónarmiðum eða gera um þær einhvers
konar ritdóm með tilheyrandi stjörnugjöf.
„Tilgangurinn er fyrst og fremst að njóta
þess að deila hughrifum okkar af lestrinum
og skoðunum og hafa ánægju og fróðleik
af“, segir Marta.
Marta hefur aldrei upplifað neitt
neikvætt í tengslum við leshringinn.
Þvert á móti segist hún hafa kynnst
nágrannakonu sinni í gegnum netspjallið.
„Þótt Ísland sé lítið og við séum fá eru
vegalengdir stundum mislangar á milli
húsa ekki síður en í stórborgum erlendis“,
segir Marta glaðlega. „Fyrir mig hefur
verið afskaplega gefandi að halda utan um
þennan litla leik sem leshringurinn er. Það
er ekki mikið fyrir þessu haft. Samskiptin
eru almennt einstaklega skemmtileg og oft
fróðleg, þótt að mestu sé um netsamskipti
að ræða. Ég hef kynnst lauslega nokkrum
úr hópi leshringsfélaganna, þetta er gott
og vandað fólk sem mér finnst ég vera
ríkari manneskja af að þekkja”.
Vetrarvertíð leshringsins er nú hafin.
Slóðin er http://martasmarta.blog.is/
blog/leshringur og eru allir áhugasamir
velkomnir.
Katrín Guðmundsdóttir
le
sh
rin
gu
r