Íþróttablaðið - 01.12.1986, Page 10

Það átti ekki fyrir Jóni Páli að liggja
að verða glímukóngur og Grettisbeltis-
hafi, þó þau séu orðin mörg Grettis-
tökin sem hann hefur lyft á litríkum
ferli, en hann var þó viðloðandi glím-
una fram til 12 til 13 ára aldurs. Sjálfur
segist hann hafa æft glímuna með
höppum og glöppum en um samfelldar
æfingar eða keppni varð aldrei að
ræða.
— Ég var oftast hjá ömmu minni í
Hafnarfirði á sumrin og komst þá í
kynni við hópíþróttirnar, fótbolta og
handbolta, í íþróttaskóla sem Geir Hall-
steinsson starfrækti. Ég var svo í báð-
um þessum íþróttagreinum hjá Fylki í
Árbænum, eftir að ég fluttist þangað
og ég keppti einnig í sundi fyrir skól-
ann og í víðavangshlaupum fyrir Fylki.
Það má vel vera að ég hefði haldið
áfram í hlaupunum, ef ég hefði ekki
alltaf þurft að láta í minni pokann fyrir
Guðmundi langa Skúlasyni, sem keppti
lengi fyrir Ármann. Hann var svo klof-
langur að það var ekki nokkur mögu-
leiki að vinna hann, segir Jón Páll og
hlær dátt. Reyndar er kátínan og létt-
leikinn aldrei langt undan er rætt er
við Jón Pál og hreinskiptinn er hann.
FÉKK LEIÐ Á HÓPÍÞRÓTTUM
— Ég fékk fljótlega leið á hópíþrótt-
unum. Mér fannst liðsheildin aldrei
taka nógu mikið á og það fór í skapið á
mér sem keppnismanni. Löngunin til
þess að verða sterkur, blundaði líka
alltaf í mér og ég æfði hin og þessi lík-
amsræktarkerfi heima, s.s. Atlas- kerf-
ið, þó eftir á að hyggja hafi Atlas ekki
verið sterklega byggður. Þetta var á
þeim árum þegar menn skömmuðust
sín óskaplega fyrir að vera í líkamsrækt
og földu Bullworker- tækin sín vand-
lega til þess að ekki yrði gert grín af
þeim. Ég fór þó ekkert í felur með
þetta enda fann ég strax að ég hafði
gott af því að stæla skrokkinn.
— En hvenær komst þú í fyrsta
skipti í kynni við eiginlegar lyftingar
með lóðum ?
— Ég var að dunda í hópíþróttun-
um fram undir 1976 en ég fór fyrst í
lyftingarnar um þær mundir. Þá var
haldið námskeið í aðstöðu lyftinga-
manna í Sænska frystihúsinu en það
var þá að hruni komið. Hvort sem það
var því að kenna að ég var byrjaður að
taka á lóðunum eða ekki, þá var hús-
íslandsmeistarar í vaxtarrækt 1984. Jón Páll vel „skorinn"
eins og sjá má og Hrafnhildur Valbjörnsdóttir.
inu lokað þegar námskeiðið hafði stað-
ið í viku. Þá lá leiðin inn í Ármanns-
heimili þar sem ég æfði undir hand-
leiðslu Guðmundar „Silvers" Sigurðs-
sonar, Iyftingakappa í tvo mánuði áður
en ég fór í sveit. Þetta voru þessar
hefðbundnu OL-lyftingar eða jafnhött-
un og snörun en ég æfði líka bekk-
pressuna vel, því það var alltaf tak-
markið að fá góðan og þrýstinn brjóst-
kassa, segir Jón Páll og glottir um leið
og hann hnyklar brjóstvöðvana.
Að sögn Jóns Páls var hann einnig
byrjaður í karate um þessar mundir en
hann neitar því harðlega að það hafi
verið vegna kraftadellu eða árásar-
hneigðar.
— Ég hef aldrei verið gefinn fyrir
slagsmál en eftir að ég byrjaði í karate
varð ég var við það að snerpan jókst
gífurlega og sennilega bý ég að þessari
snerpu enn þann dag í dag.
STAÐRÁÐINN í AÐ BYRJA
l.JANÚAR KL.18
Svo sem fram hefur komið í þessu
spjalli, var Jón Páll í ýmsum greinum
íþrótta og lyftingarnar voru ekki í
neinu sérstöku öndvegi svona rétt til
að byrja með. Jón Páll segist þó hafa
stimplað það inn í huga sinn að byrja í
lyftingunum af krafti hinn 1. janúar
1978 kl. 18 stundvíslega og við það
stóð hann. Jón Páll mætti stundvíslega
kl. 18 í æfingaaðstöðu lyftingamanna í
Jakabóli - gömlu Þvottalaugarnar í
Laugardal og eins og hann segir sjálf-
ur, ætlaði hann „að verða alveg hrika-
legur“.
Jón Páll var 17 ára þegar hann byrj-
aði „að taka á því“ fyrir alvöru. Hann
segist hafa verið frekar stór eftir aldri,
stæltur úr byggingarvinnu sem hann
vann í á sumrin og árangurinn lét ekki
á sér standa. Jón Páll hefur bætt sig
stöðugt enda er vart hægt að segja að
hann hafi tekið frí frá æfingum, eina
einustu viku síðan umræddan nýjárs-
dag.
— Bestu hvíldirnar sem ég hef feng-
ið eru þessar ferðir hin síðari ár þegar
ég hef farið utan til þess að keppa í
kraftakeppnum. Ég hef aldrei hætt að
æfa þó ég hafi tognað eða slitnað. Ef
10