Morgunblaðið - 12.12.2020, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 12. DESEMBER 2020
Snöggt og nokk-
uð óvænt minnumst
við nú fallins félaga
sem var ávallt reiðubúinn þegar á
þurfti að halda í sjálfboðavinnu
hvort sem var til fjalla eða á öðr-
um vettvangi ÍR. Valur Pálsson
var formaður skíðadeildar ÍR á
erfiðleikaárum mikilla fram-
kvæmda, í níu ár, frá 1976 til
1985. Hann var einnig varafor-
maður í aðalstjórn ÍR um árabil.
Hann átti einnig sæti í stjórn
Skíðasambands Íslands.
Hann hlaut ýmsar viðurkenn-
ingar fyrir störf sín, m.a. gull-
merki ÍR, gullmerki Skíðasam-
bands Íslands og gullskíði
skíðadeildar ÍR. Synir Vals og
Ernu voru úrvals keppnisskíða-
menn í alpagreinum.
Valur gegndi ýmsum trúnað-
arstörfum fyrir Oddfellowregl-
una og var m.a. yfirmeistari stúk-
unnar nr. 10, Þorfinns Karlsefnis.
Það er skammt stórra högga á
milli hjá okkur skíðavinum ÍR, á
nokkrum mánuðum hafa tveir
fallið frá og nú sá þriðji. Allir
voru þeir máttarstólpar í öllu
starfi skíðadeildarinnar. Þegar
litið er til baka er erfitt að sjá
hvernig allt starf við uppbygg-
ingu á svæðinu hefði þróast án
þeirra. Þegar skíðamót voru
haldin var Valur oftar en ekki
mótsstjóri og þeir hinir ekki
langt undan. Það má segja að
skíðaíþróttin í heild sinni hafi
virkilega notið góðs af starfi
þeirra hvort sem mót voru haldin
í Bláfjöllum eða Hamragili.
Valur var einstaklega greið-
vikinn maður og alltaf tilbúinn ef
á þurfti að halda í starfi skíða-
deildarinnar, hvort sem var til
fjalla eða í bænum, sagði alltaf já
með sínu sérstaka brosi sem lýsti
góðvild og góðri von um lausn
mála.
Leiðir okkar Vals lágu ekki
saman fyrr en á sjöunda tug síð-
ustu aldar og við kynninguna var
eins og við hefðum verið vinir í
mörg ár, þannig var viðmót Vals
alla tíð; tók öllum opnum örmum
og vildi allt fyrir alla gera.
Við öll í vinahópnum hugsum
með hlýhug til Vals, því við höf-
um átt margar notalegar stundir
í yfir 50 ár á ferðalögum ýmist
innan- eða utanlands. Þær eru
ófáar skíðaferðirnar í ítölsku og
austurrísku alpana og golfferð-
irnar til Spánar. Þá eru þær
margar ferðirnar hér innanlands
og okkur er sérstaklega minnis-
stæð ferð á Austurland þar sem
m.a. var heimsóttur Loðmundar-
fjörður og nutum við leiðsagnar
félaga okkar Helga Hallgríms-
sonar um æskuslóðir hans.
Seinni árin hefur hópurinn
efnt til gönguferða á sunnudags-
morgnum með kaffisopa á eftir
og komum við til með að sakna
Vals og hans léttu lundar og dill-
andi hláturs sem kom öllum í gott
skap.
Við vottum Ernu, Palla, Kalla,
Hemma og Sigga okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
F.h. skíðavinahóps ÍR,
Þórir Lárusson.
Valur Pálsson er allur. Maður-
inn sem er svo vandlega fléttaður
inn í flestar okkar bernskuminn-
ingar að réttast væri að kalla
hann aukapabbann okkar. Heim-
ili þeirra Vals og Ernu var líka
okkar annað heimili og þriðji tví-
burinn okkar var Hermann, jafn-
gamall og jafnhress og við – bara
örvfættur. Í minningunni vorum
við alltaf saman, hvort sem var á
annan í jólum, uppi í Hamragili, í
Valur Pálsson
✝ Valur Pálssonfæddist 2. sept-
ember 1932. Hann
lést á Landspít-
alanum 23. nóv-
ember 2020.
Útför Vals fór
fram 9. desember
2020.
boltanum á miðviku-
dögum eða í Stóra-
Langadal þar sem
Valur var frum-
kvöðull og fyrir-
mynd í því (þá) sér-
viskulega sporti
fluguveiði. Hann
veiddi alltaf lang-
mest og gladdist
sömuleiðis lang-
mest. Og samgladd-
ist mest líka. Hann
var óspar á hrós ef það rataði stór
fiskur á færið hjá okkur krökk-
unum eða við kræktum í verð-
launapening á skíðamóti. Og það
var nýlunda. Að hrósa börnum.
Því má segja að Valur hafi verið
undanfari. Hann ruddi brautina,
hann var nútímamaður.
Þegar við þurftum að fara í
næturpössun var okkur stundum
skipt upp og þá var slegist um að
fá að fara til Ernu og Vals. Fullt
hús af strákum, hlæjandi foreldr-
um og einstaklega góðum mat.
Valur og Erna voru nefnilega
frumherjar og undanfarar í mat-
argerð eins og öðru. Þar fékk
maður í fyrsta sinn (heimagerð-
ar) franskar kartöflur, djúp-
steiktan camembert (maður vissi
nú ekki hvað camembert var,
hvað þá djúpsteiktur – við héld-
um lengi vel að camembert væri
ALLTAF djúpsteiktur), heima-
lagaðan ís og þar var alltaf kal-
kúnn í jólaboðinu.
Valur var líka stríðinn, hann
kallaði okkur aldrei, og þá mein-
um við aldrei, okkar réttu nöfn-
um. Það var ýmist Ásigunn eða
Knold og Tot eða Míó og Maó eða
Æ,æ og Ó,ó. Þetta síðasta kom
reyndar frá Sigga Val – því ekki
er hann óstríðnari en pabbi hans.
Okkur fannst þetta bara allt í
lagi. Hann Valur var með þessu
að láta okkur vita að hann tók eft-
ir okkur og þætti vænt um okkur.
Hann og Erna og aðrir for-
eldrar í skíðadeild ÍR voru líka
undanfarar í skutli barna. Allar
helgar var farið með krakkana
upp í Hamragil. Valur var for-
maður skíðadeildar ÍR í mörg ár
og það var í mörg horn að líta.
Hann réð erlenda þjálfara, keypti
skíðalyftur, flutti inn skíðaskó,
skipulagði æfinga- og keppnis-
ferðir og lét okkur selja get-
raunamiða til fjáröflunar deild-
inni – svo fátt eitt sé talið. Hann
var líka mótsstjóri á öllum mót-
um sem haldin voru í Hamragili
og það sem var best við hann;
hann hrósaði öllum sem komu í
mark fyrir frábæra frammistöðu.
Hann var eiginlega alltaf ná-
lægt okkur. Hlýr, hress, jákvæð-
ur, hvetjandi. Takk fyrir okkur
Valur.
Góða ferð og við biðjum að
heilsa pabba sem var þinn und-
anfari yfir í skíðaparadísina sem
þið nú gistið.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum)
Ásmundur Helgason,
Gunnar Helgason.
Snemma á mánudegi 25. dag
nóvembermánaðar barst mér sú
óvænta harmafregn að faðir
minna nánustu frænda Valur
Pálsson væri látinn.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að verða Val samferða í
meira en fimm áratugi. Ég var
um tíma einhvers konar heima-
gangur hjá frændfólki mínu í
Álftamýri.
Þar fékk ég að njóta gestrisni
hans, glettni og góðlátlegrar
stríðni auk leiðbeininga um vegi
tilverunnar.
Valur var höfðingi heim að
sækja, veitti gestum sínum at-
hygli og áhuga um leið og hann
var óhemju fróður um landið og
sögurnar sem þar spinnast. Hann
lá sjaldan á skoðunum sínum og
við vorum ætíð sammála um það
sem okkur fór á milli í umræðu-
og viðfangsefnum okkar.
Hann var framúrskarandi góð-
ur frændi og faðir sem sýndi það í
orðum og atferli. Aldrei bárust
mér styggðaryrði frá honum
þrátt fyrir að hafa stöku sinnum
verið baldinn og við krakkarnir
uppátækjasamir.
Valur var kappsamur að upp-
lagi og mikill skíðamaður enda
ættaður frá Siglufirði. Nutu bæði
ÍR og Fram krafta hans við
íþróttastarf sitt. Í fótbolta gátum
við verið sammála um að vera
ósammála, enda bjó hann austan
Lækjargötu en ég vestan megin
við hana.
Valur var mikill og góður fjöl-
skyldumaður og gætti vel að
börnum sínum og afkomendum
enda annálaður uppáhaldsafi
þeirra.
Hann hefur reynst frænku
minni Ernu Maríusdóttur ómet-
anlegur lífsförunautur í öllum
viðfangsefnum þeirra hjóna.
Ég er þakklátur fyrir sam-
verustundir okkar og þökk sé
honum er ég ríkari fyrir vikið.
Ég kveð Val með söknuði og
þakklæti í huga og samhryggist
hans nánustu sem eiga um sárt
að binda um þessar mundir.
Magnús Bjarni Baldursson.
Mér þótti einstaklega vænt um
Val Pálsson sem nú er genginn á
vit feðra sinna eftir farsælt og
margþætt ævistarf, en hann var
faðir eins af mínum bestu vinum.
Valur var afskaplega um-
hyggjusamur og hafði áhuga á lífi
okkar vinanna en líka glettinn og
skemmtilega viðræðugóður. Við
gátum meira að segja gantast
nokkuð og hlegið, bara nokkrum
dögum fyrir andlátið, þegar við
sátum að spjalli á spítalanum þar
sem hann var allt fram á síðasta
dag, sjálfum sér líkur í anda.
Það munu eflaust margir
minnast Vals fyrir ævistarfið, af-
rek og sjálfboðaliðastarf á
íþróttasviðinu, en fyrir mér voru
Valur og Erna einstök þegar
kemur að ótrúlega fallegu atlæti
og uppeldi yngsta sonarins,
Sigga Vals.
Því kynntist ég fyrst sem fjöl-
skylduvinur og síðar á mínum
starfsvettvangi þar sem mér varð
enn betur ljóst hversu einstakt
þetta var og þau eðalhjón, Valur
og Erna, nokkuð á undan sinni
samtíð. Slíkt atlæti hefur því mið-
ur ekki verið hið eðlilega á öllum
tímum en við mannfólkið höfum
vonandi þroskast og það kannski
ekki síst fyrir tilstilli svona fal-
lega hugsandi einstaklinga, eins
og þessara heiðurshjóna.
Þegar ég nú hugsa um það, þá
þótti mér líklega svona vænt um
Val Pálsson af því að hann var
einstaklega góður maður sem
sýndi öllum mikinn kærleik og
velvilja.
Blessuð sé minning hans.
Gunnlaugur Sigfússon.
óvitar gera var mér snemma
fleygt út af heimavistinni og
samstundis fékk ég heimili hjá
henni Öldu ömmu, og þótt mér
væri boðið að fara aftur á
heimavistina langaði mig hvergi
annars staðar að vera. Hún
ætlaði líka svo sannarlega að
sjá til þess að ég útskrifaðist,
setti fótinn niður og þá var það
ákveðið. Í gegnum þetta mik-
ilvæga tímabil fékk ég að halda
áfram að þroskast í garðinum
hennar. Þar mætti mér alltaf
þolinmæði og ást. Sama hversu
mikið maður fékk sér í tána,
eða stelpur kíktu í heimsókn og
alls konar gauragangur, þá hló
hún sig máttlausa yfir þeim
sögum á meðan við gæddum
okkur á heitu kakói og mjólk-
urkexi.
Öll kvöld við eldhúsborðið,
sjaldnast tvö, var rætt um allt
milli himins og jarðar. Hún var
ofboðslega stolt af öllum börn-
um, barnabörnum og barna-
barnabörnum og vissi alltaf allt
það nýjasta hjá þeim öllum
hvar sem þau voru niðurkomin
hverju sinni. Hún hafði líkleg-
ast heyrt allar þessar sögur
margoft áður en var alltaf
tilbúin að gefa þér eyra og
tíma, sem er það dýrmætasta
sem einhver getur gefið þér.
Hún gaf allt af sér og var með
stærsta hjarta sem hægt er að
ímynda sér og hún vökvaði alla
af ást sem voru í þessum stóra
töfragarði og er það líklega
ástæðan fyrir því að það var
alltaf fullt heima hjá þeim hjón-
um.
Þegar maður lítur til baka
trúir maður ekki að einhver
geti verið svo heppinn að fá
hana inn í líf sitt. Ég kallaði
hana Öldu ömmu mína því hún
hugsaði um mig eins og einn af
sínum og ég er viss um að hún
horfir niður á okkur öll stolt, af
því að hvernig getur þú ekki
endað sem algjör snillingur eft-
ir að hafa verið í kringum hana!
Pétur Kristófer Oddsson.
Kæra Alda. Ég grét sáran
þegar mér barst fréttin um að
þú værir dáin og mér varð
hugsað til Oddnýjar Öldu sem
er svo langt í burtu.
Þegar ég sagði mömmu
fréttina sendi hún strax mynd
af ostaskeranum sem þú gafst
henni þegar þau pabbi komu í
heimsókn til Íslands. Ég þekkti
ekki ostaskera fyrr en ég kom
á Hvalnes og foreldrar mínir
ekki fyrr en í júní 2002 við eld-
húsborðið á Bárustígnum.
Ég hugsa til þín þegar ég
nota ostaskerann góða, sem þú
mæltir með að ég keypti mér,
eða þegar ég drekk bolla af Le-
mon Zinger.
Þegar mamma spurði hvort
ég ætlaði að setja línur á blað
þurfti ég að hugsa mig um
smástund. Þá mundi ég að
fyrsta alvarlega minningin, eft-
ir að við hittumst á Hvalnesi í
byrjun ágúst 2001, er 11. sept-
ember það ár.
Þennan dag sat ég fyrir
framan sjónvarpið hjá ykkur
Agli og horfði á myndirnar frá
Bandaríkjunum, en skildi lítið
því þær voru svo óraunveruleg-
ar og ég skildi auðvitað ekki
orð af því sem var sagt en þú
reyndir að lýsa patandi fyrir
mér hvað hefði gerst.
Árið 2005 fékk ég inni hjá
ykkur Agli á Bárustígnum í
mánuð þegar ég var í verknámi
í FNV og af því að ég var með
of mikið dót geymdir þú kassa
fyrir mig í heilt ár.
Þegar við í fjölskyldunni
minni tölum um þig ertu alltaf
kölluð „amma Sauðárkrókur“
og allir vita við hvern er átt.
Ég á erfitt með að kveðja þig
og enn erfiðara er það fyrir þá
sem áttu þig svo sannarlega að
ömmu.
Ég færi þeim öllum og fjöl-
skyldum mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Janína.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
REYNIR KJARTANSSON
trésmiður,
lést á hjúkrunarheimilinu Droplaugarstöðum
mánudaginn 26. október. Útförin fer fram
frá Neskirkju mánudaginn 14. desember klukkan 13. Vegna
fjöldatakmarkana er útförin lokuð, en streymt verður frá henni á
slóðinni: www.sonik.is/reynir
María Ólafson
Þuríður Reynisdóttir Ágúst Guðmundsson
Viðar Reynisson Anna Lilja Másdóttir
María, Guðrún, Þuríður og Katla
Óli Pétur
Útfararstjóri
s. 892 8947
Dalsbyggð 15, 210 Garðabær
Sími 551 3485 • olip2409@gmail.com
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
stjúpfaðir, tengdafaðir, afi og langafi,
GUNNAR BREIÐFJÖRÐ
GUÐLAUGSSON
frá Hellissandi,
Kirkjuvegi 5, Keflavík,
lést á Hrafnistu, Nesvöllum, laugardaginn
5. desember. Útförin fer fram frá
Keflavíkurkirkju þriðjudaginn 15. desember klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu aðstandendur vera
viðstaddir athöfnina. Athöfninni verður streymt á
https://www.facebook.com/groups/utforgunnars
Fyrir hönd aðstandenda,
Þorgerður Arndal Sigurðardóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar yndislegu
eiginkonu, móður okkar, tengdamóður,
ömmu, langömmu og systur,
ÖNNU LÓU MARINÓSDÓTTUR,
Holtsbúð 22, Garðabæ,
sem lést föstudaginn 13. nóvember.
Fjölskyldan vill koma á framfæri sérstökum þökkum til
starfsfólks kvennadeildar LSH 21A fyrir ómetanlega umönnun,
hlýju og vinsemd.
Pálmi Sigurðsson
Marinó Pálmason Guðbjörg Erlingsdóttir
Steinar Pálmason Sigríður Birgisdóttir
Sigurður Pálmason Valdís Harrýsdóttir
Lovísa Anna Pálmadóttir
börn og barnabörn
Hugheilar þakkir til ykkar allra er sýnduð
okkur hlýhug og samkennd við andlát og
útför okkar ástkæru
ÞÓRUNNAR LOVÍSU ÍSLEIFSDÓTTUR,
Kelduhvammi 10, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir til lækna og hjúkrunarfólks
LSH og líknarteymis HERU fyrir einstaka umönnun Þórunnar.
Guð blessi ykkur.
Ottó R. Jónsson
Arnar Páll Ottósson Hafdís Jónsdóttir
Ásta Pálmey Ottósdóttir Arnar Aðalgeirsson
Alex Ingi Arnarsson Lovísa Mist Arnarsdóttir
Ísleifur Marz Bergsteinsson Andrea Þórðardóttir
Gunnar Örn Ísleifsson