Gerðir kirkjuþings - 2019, Qupperneq 7

7
Á hverju ári eru gefnar upp tölur frá Þjóðskrá hve margir eru í þjóðkirkjunni og í öðrum
trúar- og lífsskoðunarfélögum. Því miður hefur fækkað í þjóðkirkjunni og við því verðum
við að bregðast. Kirkjan þarf á hverjum tíma sjálf að íhuga hvert sé hennar hlutverk í
samfélaginu. Hlustum við á grasrótina og hlúum við nægilega mikið að baklandi okkar?
Er það ekki okkar sameiginlega verkefni að efla og styrkja kirkjulegt starf?
Kristin trú hefur verið kjölfesta í sjálfsmynd okkar og innan kirkjunnar er mikill
mannauður sem birtist í því mikla og óeigingjarna sjálfboðastarfi safnaðanna, það birtist í
kórastarfi, barnastarfi – og ungmennastarfi og starfi með eldri borgurum.
En hvað með sóknargjöldin? Þau fengust ekki rædd hjá viðræðunefndunum. Eins og
við vitum öll hafa sóknir landsins orðið að þola meiri niðurskurð á tekjustofnum sínum
frá hruni en almennt hefur verið í samfélaginu og hvað er til ráða?
Í þeirri umræðu sem skapast hefur varðandi niðurskurð sóknargjaldanna blasir við að
talsmenn sókna hefur vantað. Sóknargjöldin eru málefni leikmanna. Ég tel að það hafi
vantað öfluga talsmenn sókna sem láti í sér heyra og vinni að því að endurheimta sóknar-
gjöldin eins og lög gera ráð fyrir. Nú hefur nýlega verið stofnað sóknasamband Íslands
og mun formaður undirbúningsnefndar, Steindór R. Haraldsson, kirkjuþingsfulltrúi,
kynna stofnun þess á þessu þingi. Bind ég miklar vonir við að þarna fái sóknir landsins
öflugan vettvang til að beita sér gegn ríkisvaldinu í þeirri baráttu að fá leiðréttingu á þeirri
ósanngjörnu skerðingu á lögbundnum sóknargjöldum sem sóknir hafa mátt þola allt frá
hruni.
Á þessu kirkjuþingi eru 39 mál til umfjöllunar. Þau eru misjafnlega viðamikil, og
sum krefjast ítarlegrar umræðu og skoðanaskipta. Jafnréttisstefna þjóðkirkjunnar er til
umfjöllunar en nú er verið að uppfæra framkvæmdaáætlun hennar til ársins 2023.
Jafnréttisáætlun kirkjunnar var fyrst samþykkt á kirkjuþingi 1998 og hefur
jafnréttisnefnd kirkjunnar verið starfandi síðan. Kirkjuþing hefur ályktað um ráðningu
jafnréttisfulltrúa kirkjunnar og hefur lögfræðingur á biskupsstofu þau málefni með
höndum ásamt jafnréttisnefnd kirkjunnar.
Jafnréttismál eiga alltaf að vera í brennidepli. Við sjáum af könnunum og heyrum í
fréttum að þau mál eru ekki komin í eins gott horf hérlendis og og vonir stóðu til þegar
jafnréttisbaráttan um jafnan rétt kvenna og karla hófst á seinnihluta síðustu aldar. Þó
stöndum við nú framar öðrum vestrænum þjóðum í þeim málaflokki. En við verðum
alltaf að halda vöku okkar, hafa þarf t.d. hugfast að þegar tilnefna skal í nefndir og ráð ber
tilnefningaaðila að tilnefna bæði karl og konu í hvert sæti. Þessu hefur ekki verið fylgt
nógu vel eftir og betur má ef duga skal.
Mig langar að nefna hér annað mál sem fjallar um um mótun stefnu þjóð kirkjunnar
í málefnum fólks á flótta, hælisleitenda og innflytjenda. Málefni þetta er með því við-
kvæmasta og erfiðasta sem okkar samfélag glímir við í dag og nauðsynlegt er að þjóð-
kirkjan láti skoðanir sína í ljós. Tillagan fjallar um að skipaður verði starfshópur til að
móta stefnu og verklagsreglur í málefnum hælisleitenda, fólks á flótta og innflytjenda.
Þjóðkirkjan hefur á undanförnum árum látið sig þetta málefni varða. Árið 1996 setti
þjóðkirkjan á laggirnar embætti prests innflytjenda sem hefur starfað sem slíkur síðan eða
í rúm 20 ár. Presturinn, Toshiki Toma, hefur sinnt ýmiss konar þjónustu við innflytjendur