Blik - 01.05.1958, Síða 7

B L I K
5
og eldri urðu eitt haustið upp-
vísir að þjóf nuðum eða hvinnsku.
1 hópi þessara drengja voru
nokkrir, sem hér höfðu dvalizt
við nám um stund og látið að-
varanir mínar um neyzlu tóbaks
á æskuskeiði sem vind um eyr-
un þjóta. Ég þekkti því miður
sum af þessum ógæfusömu ung-
mennum mæta vel.
Af sérstökum ástæðum fékk
ég að vera við réttarhöldin yfir
þeim. Sá aJtburður líður mér
aldrei úr minni. Þar sá ég opið
standa það eymdanna djúp, sem
ég hefi frá fyrstu stundu starfs
míns hér 1 kaupstaðnum varað
nemendur mína við af innstu
einlægni, eymdardjúp eitur-
lyfjanautnanna.
Drengir þeir, sem ég þekkti í
þessum ógæfusama hópi, reynd-
ust yfirleitt ekki miklir náms-
menn hér í skólanum, en slæmir
drengir voru þeir ekki, þó að
viljalífið væri vanþroskað og
skapgerðin veikluleg á þeim
aldri. Ég efast satt að segja um,
að nokkur þeirra hefði viljað eða
getað gert nokkurri skepnu
mein. Og hef ðu þessir piltar not-
ið traustrar og þó mildrar hand-
leiðslu til þroskaaldurs, hefðu
þeir ef til vill aldrei lent á þessa
glapstigu.
Hvað hafði svo leitt yfir pilt-
ana og heimili þeirra þessa ó-
hamingju ?
Það kom berlega í ljós í rétt-
arhöldunum, að þeir höfðu þeg-
ar á barnsaldri látið leiða sig
eða tæla til tóbaksnautnar og
lent í vondum félagsskap. Tó-
bakseitrið veiklaði þegar hinar
ungu og viðkvæmu taugar
þeirra og krafðist jafnframt við-
halds áhrifanna. Þetta haust
voru piltar þessir orðnir fátæk-
ir af aurum, og þeir fengu ekki
aura heima til tóbakskaupa, þó
að heimilin framfærðu þá. Nú
skorti þá því aura til þess að
geta satt tóbakshungur sitt. Þá
gripu þeir til þess örþrifaráðs
að stela tóbaki. Aldrei hefi ég í
starfi mínu fengið áþreifanlegri
sönnun fyrir réttmæti þeirrar
aðvörunar, sem ég hefi látlaust
haldið að nemendum mínum öll
starfsár mín, að venja sig ekki á
eiturlyf eða temja sér nautnir
þeirra. Þessir drengir höfðu
sannarlega látið þær viðvaranir
mínar í þeim efnum þjóta sér
um eyru án þess að taka hið
minnsta tillit til þeirra, enda ef
til vill um seinan fyrir þá, þar
sem þeir voru þegar orðnir þræl-
ar tóbaksins, áður en þeir hófu
hér nám. Og nú voru þessir ves-
lings drengir stimplaðir þjófar
og sumir þeirra reknir úr skóla
fyrir hvinnsku eða þjófnað.
Þessi atburður í lífi þessara
pilta hefir eflaust truflað eða
truflar heilbrigt tilfinningalíf
þeirra og þroska.
Þetta er átakanleg saga, og
við megum ekki, nemendur mín-
ir, láta hana hverfa fram hjá