Blik - 01.05.1958, Síða 21

B L I K
19
ingn fyrir jörðinni. Valdið yfir
henni var því hans. Hann hafði
alltaf unnað Guðfinnu hugást-
um, enda var hún mesta mynd-
ar- og gæðakona. En ástin er
duttlungafull á stundum. Oft
fannst honum hatrið blossa upp
og togast á við ástina í sálar-
lífi hans. Bergur Brynjólfsson
var svo vel gerður maður og
skynsamur, að hann skildi sálar-
líf sitt og var fullkomlega vit-
andi um þessi átök milli ills og
góðs. „Hér verður skynsemin að
vega og meta og skera úr,“
hugsaði Bergur Brynjólfsson.
Hann var þegar orðinn gamall
maður og hafði liðið margt sárt
og saknaðarfullt í lífinu. Fyrri
konu sína hafði hann misst eftir
stutta sambúð. Fjölda barna
hafði hann eignast eða 17 alls
og misst þau öll nema Vigfús.
Hann unni þeim syni sínum eins
og hjartanu í brjósti sér. Móður
hans unni hann einnig þrátt
fyrir allt. Ef til vill átti hún
sínar bætur mála. Allar sorgir
hans höfðu þreytt hann og þjáð,
skilið eftir ólæknandi sár, sálar-
kviku, sem olli oft leiðri lund.
kaldranalegu viðmóti og þumb-
aldahætti. Auðvitað hafði þetta
heimilislíf verið Guðfinnu þreyt-
andi, og hún umborið það verr
sökum aldursmismunarins. All-
ar mótgjörðir og hefndarhneigð-
ir gagnvart henni hlutu að f jar-
lægja föðurinn og soninn. Þar
með slokknaði einasta ljósið í
lífinu. Hvernig átti hann að
tryggja augasteininum sínum og
hinum efnilega syni ábúð á
Stakkagerði, skapa honum að-
stöðu til öruggrar afkomu og
mannaforráða eftir því sem
dugnaður, gáfur og gifta stæðu
til, þá tímar liðu ? Bergur Brynj-
ólfsson gat ekki til þess hugsað,
að sonur hans byggi við tómt-
húsmannakjör eða afkomu hús-
manna um langa framtíð. Vigfús
var vel gefinn piltur, skapfastur,
rólyndur og mannvænlegur, sem
sjálfur presturinn hafði mikið
dálæti á.
Næsta dag kom Bergur boð-
um til prestsins, að finna sig að
Stakkagerði, er hann ætti erindi
niður í kauptúnið. Það var séra
Jón J. Austmann, sem fengið
hafði Ofanleiti árið 1827, eftir
dauða séra Snæbjarnar Björns-
sonar. Erindi það, sem Bergur
bóndi Brynjólfsson átti við
prestinn, var að biðja hann að
vera milligöngumann og bjóða
Guðfinnu húsfreyju Stakka-
gerðisjörðina til ábúðar. Sjálfur
bauðst Bergur til að flytja burt
af jörðinni og láta notin af henni
með öllu afskiptalaus.
Árið 1829 settist Guðfinna
húsfreyja að á Stakkagerðis-
jörðinni með soninn Vigfús og
,,fyrirvinnuna“ sína Jón Gísla-
son. Sjálfur réðist Bergur
Brynjólfsson, þá nær sjötugur
að aldri, vinnumaður til Sigurð-
ar Breiðfjörðs beykis og skálds,