Blik - 01.05.1958, Side 29

B L I K
27
Það varð henni enn þiuig
reynsla. Eftir það hætti hún að
láta leiða sig í Landakirkju til
að hlýða messugjörð. Nú urðu
henni öll þau kynstur, sem hún
kunni utanbókar af sálmum,
versum, bænum og biblíugrein-
um, sá sjóður, er hún í myrkrinu
jós af sálarstyrk og huggun.
Og enn skyldi á hana reynt.
Árið 1890 dó Guðrún Þórðar-
dóttir húsfreyja í Túni. Hún
hafði alltaf verið tengdamóður
sinni svo góð sem bezta dóttir
væri, umhyggjusöm, nærgætin
og ylrík. Þá átti þessi marg-
reynda kona, Sigríður Einars-
dóttir, enn eftir að lifa 7 ár í
veraldarmyrkri, liggjandi ör-
vasa í rúmi sínu. Sigríður Ein-
arsdóttir andaðist 1897 og fylgdi
öldinni um aldur eins og áður
greinir.
Séra Oddgeir Guðmundsen
að Ofanleiti jarðsöng Sigríði
Einarsdóttur. Húskveðjan, er
hann flutti í Túni við kistu henn-
ar, var einkar hlýleg og vel sam-
in. Rétt þykir að birta hér kafla
úr henni:
„. . . . Og þegar þér, húsráð-
andi þessa heimilis og sonur
hinnar látnu, rennið augunum
yfir liðna sambúð, megið þér
þá ekki þakklátur játa: góða
gaf mér guð móður .... Já,
sannarlega minnist þér hennar
með þakklæti, já, þér minnist
hennar ekki aðeins nú með orði
og tungu, heldur hafið þér ætíð
minnzt hennar í verki og sann-
leika með því að auðsýna henni
alla alúð og umhyggju og son-
arlega ræktarsemi. Og þér hafið
seint og snemma minnzt þess
og ekki sízt eftir að hún var orð-
in barn í síðara skiptið, að hún
var yður og yðar bernsku góð
móðir. Barnsleg tryggð og rækt-
arsemi er eitt hið fegursta blóm,
er grær á akri mannlegs hjarta.
Það er sú sáning, sem ekki mun
bresta uppskeru á sínum tíma,
og sú uppskera kemur hvað
helzt fram á hinum hentugasta
tíma, þegar að því líður, að mað-
ur verður aftur barn og verður
hjálpar þurfi. Já, það er góð
uppskera af sonarlegri rækt við
foreldra sína að sjá við hlið sér
uppkomin efnileg börn og sjá
athvarf og ellistoð, þar sem
börnin eru. Sonarleg, barnsleg
ræktarsemi er því dýrmætari,
sem hún er fágætari í heim-
inum, því að það verðum við að
játa, að mörg dæmi hafa borið
fyrir augu vor og eyru, sem
sanna, að ræktarsemi milli nán-
ustu ættingja er allvíða mjög á-
fátt, sönn ræktarsemi, þar sem
hana er að finna, er því eins og
gullkornin innan um sandinn ..”
Úr líkræðunni: „Langt líf er
löng reynsla og beygir manninn
og sveigir, nema því aðeins að
mikið kristilegt þrek lifi í sálar-
lífinu, og eins og þessi kona átti.
Þrátt fyrir allt og allt var hún
jafnan glöð og það glöð í guði