Blik - 01.05.1958, Page 98

96
B L I K
Þann 27. desember 1930 kom
hingað til Vestmannaeyja síð-
asta farmseglskipið. Skip þetta
hét „San“ og flutti timburfarm
til verzlunar Gísla J. Johnsen,
hinn síðasta til hennar.
Við skip þetta eru mér tengd-
ar sérstakar endurminningar.
Ég er einn á lífi af þeim mönn-
um, sem sóttu skipið norður fyr-
ir Eiði og færðu það til hafnar
með leiðsögn Hannesar Jónsson-
ar lóðs. Á „San“ var fimm
manna áhöfn.
Þennan dag var vindur aust-
an suðaustan 6—7 stig framan
af degi og allmikill austan sjór.
Klukkan 9 um morguninn f órum
við inn fyrir Eiði á v/b Heimaey,
VE 7, sem var stór vélbátur á
þess tíma mælikvarða eða rúmar
29 lestir, og með Tuxhamvél.
Þessi bátur hafði talstöð, sem
var algjör nýjung hér þá; hann
var fyrsti bátur hér í Eyjum
með þá tækni innan borðs. Bát-
inn átti Gísli J. Johnsen kaup-
maður.
Þegar við komum um borð
í „San“, þar sem skipið lá fyrir
akkeri fyrir innan Eiði, var haf-
JÓN I. SIGURÐSSON, hafnsögumaður:
izt handa um að létta legugögn-
um. Ætlunin var, að „Heimaey"
drægi skipið austur fyrir Kletts-
nef og inn á höfn. All erfiðlega
gekk að létta akkerinu, enda
voru tækin ekki góð til slíkra
hluta. Akkerisvindan var stór
trésívalningur með tannhjóla-
grópum um miðjuna. En í sam-
bandi við tannhjólið, sem greip
í grópin, var komið fyrir tveim
vogarörmum, sem lágu þvert á
öxul vinduássins. Með því að
vega þessa vogararma upp og
niður með handafli, féllu höml-
ur frá voginni í gróp tannhjóls-
ins, og orkaði þannig á vinduás-
inn, að hann snerist og vatt um
leið upp á sig akkerisfestina.
Þrjú vöf af festinni voru höfð
um vinduásinn. Þegar þurfti að
gefa út festina eða láta akkerið
falla, varð að draga festina yfir-
um af vinduásniun með hand-
afli. Jafnframt þurfti að draga
hana upp úr festarkassanum.
Þetta allt var erfitt verk og
tímafrekt, enda gekk það oft