Strandapósturinn - 01.06.1980, Síða 98

Vildi þá Ingimundur reyna karlmennsku sína og fara einn
gegn Þorfinni. En Þorfinnur var hraustmenni og fór því Ás-
grímur til að hjálpa frænda sínum, en ekki gekk að heldur.
Þorfinnur varðist þeim báðum. Þá kom at Oddur Álason og
vann á honum með þeim.
Hvernig launaði svo Ásgrímur Oddi þessa liðveislu í þessum
sérstæðu kvennamálum?
Jú tólf árum seinna þegar Ásgrímur er orðinn bóndi á
Breiðabólstað í Steingrímsfirði, en ofstopa og ógæfumaðurinn
Órækja Snorrason höfðingi Vestfirðinga, þá fær Ásgrímur dag
einn næsta furðulegt bréf sem sagt var frá Oddi Álasyni og
Þórdísi systur Orækju, og vildu þau fá hann til liðs við sig til að
hrekja Órækju frá ríki.
Um þetta segir Jóhannes í grein sinni.
„Svo vitur var Ásgrímur að hann mun hafa séð að bréfið var
falsað og vildi ekki blanda sér í málið. Hann sendi bréfið til
Órækju, en hann taldi það fjörráð við sig — fóru þeir að Eyri
brenndu bæinn og drápu Odd Álason.“
Skemmtilegra hefði nú verið fyrst Ásgrímur sá að bréfið var
falsað, að hann hefði varað Odd sjálfan við að vondir menn væru
að rægja hann við Órækju, sem Oddur vissi sér einskis ills von af
og trúði ekki fyrst að Órækja væri kominn með ófrið á hendur
honum.
Jóhannes segir að Ásgrímur hafi oft verið í herferðum með
Órækju, „og oft nauðugur, meðal annars var hann með honum
er Órækja dró her að föður sínum Snorra í Reykholti.“
Það var nú það. Þess er reyndar ekki getið að Ásgrímur hafi
farið nauðugur í þá ferð. Aftur á móti var það nokkrum árum
seinna þegar Órækja vildi hefna föður síns að endanlega slitnaði
uppúr með þeim frændum. Þá sinnast Ásgrími við Órækju útaf
vígi Klængs Bjarnarsonar, og þverneitar að halda áfram ferðinni
gegn Gissuri Þorvaldssyni.
En stöldrum aðeins við áður en við fullyrðum að Ásgrími hafi
gengið til manngæska og friðarást.
Þremur árum áður sumarið 1238 varð hinn sögufrægi
Örlygsstaðabardagi, þar sem öldungurinn Sighvatur á Grund
96